ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 336

หานหลินมองท่าทางขมขื่นพูดไม่ออกของพวกเขาอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องพลางยิ้มเหยียด

ตำหนักอ๋องอี้คิดยืมคำติฉินภายนอกบีบคั้นองค์ชายของพวกเขายอมจำนน?

หากหานหลินพังแผนจิ๊บจ๊อยนี้มิได้ นั่นคงมิคู่ควรเป็นที่ปรึกษาอันดับหนึ่งขององค์ชายเว่ยแล้วกระมัง!

หานหลินสะบัดพัดคลี่บนมือเบา ๆ คิดหาเก้าอี้มางีบหลับเป็นเพื่อนองค์ชายเว่ย จากนั้นก็เพลิดเพลินกับท่าทีลำบากลำบนของคนเหล่านี้เสีย!

“คุณชายท่านนี้ควรเรียกว่ากระไร?”

หลิงอวี๋เอ่ยถามกะทันหัน

“ข้าแซ่หาน!”

หานหลินชายมองหลิงอวี๋พลางพูดเหลืออด “อย่าคุย! รบกวนองค์ชายของเรา เขาบรรทมมิพอจะกริ้วเอาได้ขอรับ!”

หลิงอวี๋ลากเสียงยาว “อ้อ… เสด็จพี่ใหญ่ทรงเพลียมากนัก!”

“อา เสด็จพ่อนี่จริง ๆ เลย หากิจราชการมากหลายปานนี้ให้เสด็จพี่ใหญ่จัดการได้เช่นไรกัน!”

“กลับไปข้าต้องพูดคุยกับเสด็จพ่อให้กระจ่าง ขออย่าให้เสด็จพี่ใหญ่ทรงงานมากเพียงนี้ มิฉะนั้นสุขภาพเสด็จพี่ใหญ่ทรุดโทรมได้!”

เมื่อจ้าวซวนได้ยินก็แอบหัวเราะในใจ นับถือความปราดเปรื่องมุกนี้ของหลิงอวี๋นัก

หานหลินโกรธจนหน้ากระตุกรีบฉุดชายเสื้อองค์ชายเว่ยแน่น ส่งสัญญาณให้เขาเลิกแกล้งหลับ

ชัดเจนว่ามุกนี้ใช้มิได้ผล!

หากหลิงอวี๋ไปเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิร้องทุกข์แทนองค์ชายเว่ยจริง นั่นมิใช่เป็นการทูลฝ่าบาทโดยตรงว่าองค์ชายเว่ยทนลำบากมิไหวมิอยากทรงงานหรอกหรือ?

ยามนี้องค์ชายเว่ยหมายรับราชโองการสร้างย่านการค้าใหม่ หากหลิงอวี๋พูดเช่นนี้ นั่นมิใช่ยิ่งหมดหวังรึ?

องค์ชายเว่ยฟังกลยุทธ์แฝงพิฆาตของหลิงอวี๋เข้าใจ ไฉนจะต้องให้หานหลินเตือนพลันลืมตาอย่างขุ่นเคือง

“พระชายาอ๋องอี้ ตัวข้างีบไปแค่เดี๋ยวเดียว เจ้าบ่นปอดแปดอันใด!”

“พูดเถอะ มาหาตัวข้ามีเรื่องอันใดเล่า?”

หลิงอวี๋เห็นองค์ชายเว่ยเลิกเสแสร้งก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างสงบพลางพูดจุดประสงค์การมาอีกรอบ