ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 34

“ไม่เป็นไร ข้าก็มิได้มีชื่อเสียงอันใดอยู่แล้ว ยังจะต้องกลัวใครหัวเราะเยาะอีกรึ?”

หลิงอวี๋ตำหนิ หากจะอายคนที่ต้องอายคือ เซียวหลินเจียน ที่ทำให้พระชายาของตัวเองอับจนถึงขั้นต้องเอาชุดไปขาย!

เขาเป็นอ๋องยังไม่กลัวจะอับอายเลย นางจะกลัวทำไมเล่า!

“ท่านแม่ ภายภาคหน้าข้าโตแล้ว จะหาเงินให้ได้มาก ๆ มาให้ท่านแม่ซื้อชุดใหม่ ๆ เองขอรับ!”

เสี่ยวเมาลูบที่มือของหลิงอวี๋เพื่อปลอบโยนนาง

หลิงอวี๋ยิ้ม เห็นหลิงซินดูลำบากใจจึงเอ่ย “ไปเถอะ! เชื่อข้า หลังจากผ่านพ้นสองสามวันนี้ไป ข้าจะทำให้ชีวิตของพวกเจ้าดีขึ้นเรื่อย ๆ เอง!”

แม่นมลี่ไม่ได้ห้ามอีก นางมองท่าทางที่หลิงอวี๋พูดจายังดูอ่อนแรงอยู่ ก็ยอม ๆ ไป

พระชายาเกือบจะสิ้นชีวิตไปแล้ว ยังจะต้องไปสนใจเรื่องของนอกกายกับชื่อเสียงไปทำไมเล่า!

แม่นมลี่และหลิงซินเลือกเสื้อผ้าที่มีราคาแพง เมื่อห่อเรียบร้อยแล้วก็ให้หลิงซินเอาออกไปอย่างอาลัยอาวรณ์

“พระชายา พักผ่อนก่อนเถิดเจ้าค่ะ บ่าวจะไปล้างครัวเสียหน่อย ข้างในนั้นฝุ่นเขรอะนัก!”

แม่นมลี่เดินงก ๆ เงิ่น ๆ ออกไป

หลิงอวี๋มองแผ่นหลังของแม่นมอย่างปวดใจ แต่ร่างกายนางอ่อนแอ ไม่สามารถไปช่วยได้

จึงทำได้เพียงให้แม่นมลี่ทำไปก่อน รอให้นางหายดี นางจะดูแลแม่นมลี่อย่างดีเอง

“ท่านแม่ ท่านแม่พักผ่อนเถิดขอรับ! เสี่ยวเมาไม่กวนแล้ว... แม่นมกับท่านแม่ล้วนเป็นคนที่เสี่ยวเมารักที่สุด! ถ้าเสี่ยวเมาโตไปจะกตัญญูกับทั้งสองอย่างดีเป็นแน่ขอรับ!”

เสี่ยวเมาพอจะรู้สึกได้ถึงความไม่สบายของหลิงอวี๋ จึงใช้มือเล็ก ๆ ลูบที่ใบหน้าของหลิงอวี๋

“อืม เสี่ยวเมาช่างกตัญญูจริง ๆ！”

หลิงอวี๋รู้สึกสายตาพร่า จึงหลับตาลง เลี่ยงที่จะให้เสี่ยวเมาเห็นน้ำตาของตัวเอง

เสี่ยวเมาอ่อนล้ามาก พูดอยู่ไม่กี่ประโยคก็ผล็อยหลับไปแล้ว

แต่หลิงอวี๋กลับนอนไม่หลับ นางหลับตาลงพยายามที่จะนึกย้อนกลับไปถึงเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้

ตั้งแต่ที่ข้ามเวลามา นางก็ไม่สามารถนึกถึงอะไรได้เลย จึงใช้โอกาสนี้ทำความเข้าใจกับหลิงอวี๋ในเมื่อก่อน

หลิงหลานที่ใส่ร้ายอย่างร้ายกาจผู้นั้น นางจะต้องคิดให้ดีว่าจะจัดการเยี่ยงไรดี เพื่อเลี่ยงที่จะถูกนางผู้นั้นใช้ข้ออ้างแบบเดิมมาใส่ร้ายนางอีก!

อีกทั้งยังมีความสัมพันธ์ของท่านโหวกับหลิงอวี๋อีกที่นางจะต้องคิดวิธีซ่อมแซมความสัมพันธ์นี้

เซียวหลินเทียนเกลียดชังหลิงอวี๋เช่นนี้ ไม่แน่ว่าจะมีความคิดที่จะฆ่านางอีกเมื่อใด นางไม่สามารถที่เป็นสามีภรรยากับผู้ชายเช่นนี้ได้!

ไม่ช้าก็เร็วนางก็จะต้องหย่าร้างกับเซียวหลินเทียน หลังจากที่หย่าร้างกันแล้วนางไม่ได้คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตที่ฉินตะวันตก ยังจะต้องพึ่งพาท่านโหวให้ช่วยหนุนหลังนางอยู่

นึกถึงท่านโหว หลิงอวี๋ก็หยิบปิ่นรูปนกกระเรียนออกมาจับเล่น

ปิ่นติดผมชิ้นนี้ดูแล้วก็ทั่ว ๆ ไปไม่ได้มีอะไรผิดแผก นางมองไม่ออกจริง ๆ ว่าความล้ำค่าของปิ่นติดผมชิ้นนี้มันอยู่ที่ตรงไหน!

แต่พอนึกถึงสายตาของเซียวหลินเทียนที่มองปิ่นติดผมชิ้นนี้ หลิงอวี๋ก็รู้สึกว่า ปิ่นติดผมที่ท่านแม่ให้นางไว้ชิ้นนี้จะต้องมีมูลค่าในตัวของมันเองเป็นแน่

นางมองปิ่นติดผมนั้นอย่างละเอียด ไข่มุกในปากนกกระเรียนมีการสั่นไหว หลิงอวี๋หมุนไข่มุกอย่างแปลกใจ ได้ยินแค่เสียงขยับเบา ๆ เท่านั้น

แต่คิดไม่ถึงว่า ตรงกลางของปิ่นติดผมจะแยกออก หลิงอวี๋เห็นว่า ข้างในนั้นมีกระดาษสีเหลืองอยู่ มันถูกพับเป็นแถบยาว ๆ อยู่ข้างในปิ่นติดผม

นางเอากระดาษนั้นออกมา ข้างในนั้นมีตัวอักษรตัวเล็กมาก ๆ อยู่ มันคือใบรายชื่อหรือ?