“ถึงคราวนั้นองค์ชายคังสามารถไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทฟ้องร้องท่านได้ โดยตรัสว่าท่านบังคับรื้อถอนบ้านเรือนร้านค้าพวกเขาจึงเกิดเรื่องเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ!”
“องค์ชาย ยามนี้คือเวลาสำคัญของศึกชิงรัชทายาท หากท่านคร่าชีวิตคน ยั่วยุฝ่าบาทกริ้วโกรธ ท่านจะนั่งบนตำแหน่งนี้ได้อยู่หรือพ่ะย่ะค่ะ?”
“กระทั่งโครงการฟื้นฟูย่านการค้าที่เพิ่งได้รับก็อาจถูกฝ่าบาทยกให้คนอื่นทำพ่ะย่ะค่ะ!”
หานหลินวิเคราะห์ผลเสียบานปลายเรื่องนี้ให้องค์ชายเว่ย
ครั้นองค์ชายเว่ยฟังก็ตระหนักถึงความรุนแรงของเรื่องได้ สิ่งที่หลานหลินเอ่ยอาจจะเกิดขึ้นได้จริง ๆ!
หากรักษากิจราชการโครงการฟื้นฟูย่านการค้าไว้ได้ เขายังหาเงินจากแหล่งอื่นได้อยู่
แต่หากเสียกิจราชการไปจะสะเทือนถึงการชิงตำแหน่งรัชทายาท มันได้ไม่คุ้มเสีย!
“ได้ ท่านหาน ตัวข้าเชื่อฟังท่าน ข้าจักออกไปปลอบพวกเข้าประเดี๋ยวนี้!”
ขณะองค์ชายเว่ยกล่าวก็รีบรุดหมายไป
หานหลินพลันเอ่ย “องค์ชาย โปรดส่งคนของเราออกไปเฝ้าดู จะปล่อยให้คนขององค์ชายคังปะปนด้านในก่อเรื่องมิได้เด็ดขาดพ่ะย่ะค่ะ!”
“ไหน ๆ จักเป็นคนดีแล้ว ให้คนของเราช่วยพ่อค้าพวกนั้นส่งของกลับด้วย! อย่างนี้จักได้ชื่อเสียงที่ดีขึ้นอีก!”
เมื่อองค์ชายเว่ยขบคิดก็รู้สึกว่ามีเหตุผล พลันกล่าว
“ได้ ตัวข้าเชื่อฟังเจ้า… น้องรองลอบกัดข้าเยี่ยงนี้ ตัวข้าไม่จบกับเขาแน่!”
“ท่านหาน คิดแผนดี ๆ ให้ตัวข้าที ข้าต้องจัดการน้องรองให้สมน้ำสมเนื้อ!”
หานหลินเดินตามองค์ชายเว่ย เมื่อนึกเรื่องหนึ่งขึ้นได้ก็พลันกล่าว
“องค์ชาย ความคิดนี้เป็นคุณหนูใหญ่กวนคิดให้ท่าน! กระหม่อมมักรู้สึกผิดปกติอยู่บ้าง!”
“วันนี้ได้ยินข่าวว่าคนขององค์ชายคังมาก่อกวน ในที่สุดกระหม่อมก็หยั่งรู้แล้ว… คุณหนูใหญ่กวนไม่ได้มีเจตนาดีต่อท่านพ่ะย่ะค่ะ!”
องค์ชายเว่ยคิ้วเข้มกระตุก “ไยไม่ได้มีเจตนาดี?”
หานหลินพูดอย่างระวัง “ก่อนหน้านี้องค์ชายหมายให้คุณหนูใหญ่กวนเป็นพระชายารองมิใช่หรือ?”
“คุณหนูใหญ่กวนปฏิเสธมาตลอด… กระหม่อมได้ยินว่าเจ้านางเอ่ยว่าท่านไม่เข้าตา…”
ใบหน้าองค์ชายเว่ยดำทะมึนพลันอ้าปากด่าขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........
จะมีแบบรูปเล่มออกมาเมื่อไหร่คะ...
หยุดอัพอีกแล้ว 😭...
รออัพตอนใหม่นะคะ...
ต่อๆ รอออ...
รอนะคะ...
จะมีตอนต่อไปให้อ่านใหมคะ กำลังฟินเลย...