ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 374

“ไปให้พ้น…!”

กวนอิ่งเดือดจัดยกมือขึ้นหมายตบองค์ชายเว่ย ทว่ามือกลับอ่อนแรงยกไม่ขึ้นเลย…

“แควก…”

กวนอิ่งได้ยินเพียงเสียงเฉียบคม อาภรณ์ส่วนบนถูกฉีกออกจากกันทันใด!

“เลวนัก… ท่านจะทำอะไร?”

กวนอิ่งตะโกนกราดเกรี้ยว “หยุดซะ ไม่งั้นข้าจะฆ่าท่านแน่!”

“เพียะ!”

องค์ชายเว่ยตบหน้ากวนอิ่งไวว่อง นัยน์ตาพลางฉายรัศมีโหดเหี้ยม

“สารเลว!”

กวนอิ่งถูกตบจนล้มกับพื้น

นางดิ้นรนหมายลุกขึ้น แต่ตัวอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง

“ท่าน ท่านวางยาในชา?”

ในที่สุดกวนอิ่งก็หยั่งรู้ขึ้น กลัวจนหน้าถอดสี

“หญิงชั่ว เพิ่งมารู้ตัวเอาตอนนี้รึ! ใครใช้ให้เจ้าใส่ไคล้ตัวข้า!”

องค์ชายเว่ยเตะกวนอิ่งอย่างเหี้ยมโหด ครั้นนึกถึงว่าเกือบถูกหญิงชั่วนี่คิดร้ายก็ทวีความเดือดดาลจนคันฟัน พลางหยิบแส้บนผนังหวดร่างกวนอิ่ง

“เพียะ!”

“เพียะ!”

“เพียะ!”

กวนอิ่งพลันร่ำร้องน่าสังเวช เจ็บปวดจนแดดิ้นตามพื้น

แต่ไหนมาเป็นนางใช้แส้หวดคนอื่น นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ลิ้มรสแส้!

“เซียวหลินเยี่ยน ท่านกล้าทำกับข้าเช่นนี้ ข้าจะฆ่าท่านแน่!”

กวนอิ่งกรีดร้องเสียงแหลม

แต่เขากลับตอบนางด้วยแส้อันเหี้ยมเกรียม

“หญิงชั่ว เจ้ามีสิทธิ์คิดสังหารข้าเหรอ? ที่ตัวข้าโปรดปรานเจ้าเพราะให้เกียรติ เจ้ายังบังอาจเมินข้า!”

“ข้าจักหวดเจ้าให้ตายนางหญิงชั่ว!”

“อ๊า!”

เซียวหลินเยี่ยน เจ้าต้องไม่ตายดี!”

กวนอิ่งเริ่มปากแข็ง แต่หลังถูกหวดสิบกว่าแส้ก็ทนมิไหวอีก ทำได้เพียงขอร้องให้ยกโทษทั้งน้ำตา

“องค์ชาย หม่อมฉันผิดไปแล้ว…”

“ขอแค่ท่านปล่อยหม่อมฉันไป หม่อมฉันจะให้ท่านพี่มอบเงินท่านเยอะ ๆ…”

เมื่อองค์ชายเว่ยเห็นนางโศกาอย่างดอกสาลี่ต้องหยาดฝน(1) ความลำพองก่อนหน้าก็หมดไป พลางรู้สึกกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ