ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 39

มือของไป๋สือเพิ่งเอื้อมออกไป

ผลัวะ!

ไม้ตะบองในมือหลิงอวี๋ไร้ความปรานีแม้แต่น้อย ฟาดลงหลังมือไป่สือเน้น ๆ

ไป่สือชักมือกลับเนื่องถูกตี แหงนหน้ามองก็เห็นหลิงอวี๋มองเขาด้วยใบหน้าเยาะหยัน

“จะจับอะไรหรือ? เจ้าไม่รู้หรือว่าไม่เหมาะสมที่บุรุษสตรีจะใกล้ชิดกัน?”

“กระ… กระผมแค่อยากตรวจชีพจรท่าน กระผมไม่มีความหมายอื่น!” ไป่สืออธิบายตะกุกตะกัก

“ข้ารักษาอาการป่วยของตัวเองได้! ยิ่งกว่านั้นข้าก็มิต้องคำนับอ้อนวอนให้พวกเจ้ารักษาข้าด้วยซ้ำ ฉะนั้นไม่ต้องลำบากสอดมือ!”

หลิงอวี๋เหน็บแนม

แม่นมลี่ได้บอกทุกเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากที่นางสลบไสลมาหมดแล้ว!

ในครั้นนั้น แม่นมลี่อุ้มหลิงเยว่ไปขอร้องไป่สือ

แม่นมลี่โขกศีรษะกับพื้นไปหลายหน และอ้อนวอนอย่างขมขื่นอยู่นอกเรือนไปครึ่งค่อนวัน

ไป่สือถึงมอบโอสถเม็ดกลม ๆ ให้อย่างไม่เต็มใจ เขาไม่สนใจออกมาตรวจอาาการของเสี่ยวเมาด้วยซ้ำ

ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!

นี่คือหลักการของหลิงอวี๋ตั้งไว้เมื่อครั้นที่ตัวเองก้าวเข้าเรือนบุหงา!

ตั้งแต่วันนี้ไป คนในจวนอ๋องอี้จะมิมีผู้ใดคิดรังแกนางกับคนของนางอีก!

“หลิงอวี๋ ท่านอ๋องทรงห้ามให้เจ้าย่างกรายออกเรือนบุหงาแล้ว เจ้ายังขวัญกล้าออกมาก่อเรื่อง เจ้าอยากโดนลงโทษรึ?”

ชิวเฮ่าหมดความอดทนไปนานแล้ว ก้าวยาวมายื่นมือคิดคว้าหลิงอวี๋ไว้

“หยุด...”

เซียวหลินเทียนสายตาเฉียบแหลมเห็นมุมริมฝีปากยกโค้งยิ้มแปลกประหลาด ทำให้เขานึกถึงใครบางคนเจ้าที่ยิ้มเล่ห์มีลับลมคมใน

เขารู้สึกได้ถึงความอันตรายโดยสัญชาตญาณและรีบเตือนชิวเฮ่าทันควัน

น่าเสียดายที่มันสายไปแล้ว!

ครั้นแล้วเห็นหลิงอวี๋ยกขวดประหลาดขวดหนึ่งขึ้นพ่นใส่ชิวเฮ่าสองที

หมอกสีม่วงอ่อนลอยออกมา ชิวเฮ่าส่งเสียงร้องอย่างน่าสังเวทในทันใด ถอยหลังสองก้าวแล้วปิดดวงตากู่ร้องอย่างบ้าคลั่ง

“นางหญิงสารเลว… เจ้าทำอะไรกับข้า… อ๊า! ตาของข้ามองไม่เห็นแล้ว!”

“อ๊า… ข้าจะฆ่าเจ้า!”

เขาชักดาบฟันไปทิศทางที่หลิงอวี๋ยืนเมื่อครู่

หลิงอวี๋ได้สั่งให้หลิงเยว่ แม่นมลี่และหลิงซินยืนในที่ที่ปลอดภัยนานแล้วตั้งแต่ตอนนางเห็นเซียวหลินเทียนย่างกรายเข้าประตูมา