ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 40

หลิงอวี๋คลี่ยิ้ม ตะบองในมือจงใจทุ่มลงพื้น

“ท่านอ๋องทรงชอบประมือนัก! อย่างนั้นตัวหม่อมฉันผู้เป็นคุณหนูคนนี้ก็จะสละชีวิตเป็นเพื่อนสุภาพชนอย่างท่าน!”

ลู่หนานกับองครักษ์ตามมาต่างก็มองหลิงอวี๋ราวกับนางบ้องตื้อก็มิปาน

หลิงอวี๋ไม่ได้ลิ้มรสความเก่งฉกาจของเซียวหลินเทียนในคราก่อนแล้วหรอกหรือ?

คราก่อนเซียวหลินเทียนก็ไม่ได้อยากฆ่านางจากใจจริง ไม่เช่นนั้นถึงหลิงอวี๋จะมีอีกหลายชีวิตก็ต้านเซียวหลินเทียนลงมือได้มิพอ!

พวกเขาเหล่าองครักษ์ล้วนมีฝีมือวรยุทธทั้งสิ้น รวมถึงจ้าวซวนที่ไปเยี่ยมญาติยังไม่กลับมา แต่อย่างไรเสียหากเพิ่มพวกเขามาหมดก็ล้วนลงมือเซียวหลินเทียนได้ไม่เกินสองสามครั้งเท่านั้น

หลิงอวี๋สตรีน้อยที่ออกเรือนแล้วผู้นี้ไม่ได้มีฝีมือวรยุทธ มิคาดว่าจะกล้าคุยโวยั่วยุเซียวหลินเทียนอย่างไม่กระดากอาย!

เสียสติไปแล้วจริง ๆ !

“เซียวหลินเทียน ไม่เช่นนั้นเรามาเดิมพันกันดีหรือไม่? ข้าเดิมพันได้เลยว่า เจ้าต้านการลงมือของช้าไม่ได้เลยสักหนเดียว! เจ้าเชื่อหรือไม่?”

ประโยคที่หลิงอวี๋กล่าวออกมายิ่งทำให้ลู่หนานและคนอื่น ๆ ตะลึง!

คน… คนผู้นี้ไร้ยางอายเสียจริง!

ลู่หนานยืนยันเลยว่า หลิงอวี๋เสียสติไปแล้วจริง!

ท่านอ๋องของพวกเขาเพียงขาทั้งสองข้างพิการไม่สามารถเดินได้ชั่วคราว แต่กำลังภายในแข็งแกร่งดีเต็มสิบส่วน

กระทั่งชิวเหวินซวงก็ลืมขอยาถอนพิษให้ชิวเฮ่า มองไปยังหลิงอวี๋ด้วยความงุงงง

หรือว่าคราก่อนนั้นเป็นภาพลวงตา หลิงอวี๋ไม่เปลี่ยนจากเดิมและยังเป็นคนปัญญานิ่มเหมือนก่อนหรือ?

มิใช่สิ ปัญญานิ่มยิ่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ!

อย่างน้อยหลิงอวี๋เมื่อก่อนก็ยังไม่ขวัญกล้ากล่าวกับเซียวหลินเทียนเช่นนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการยั่วยุฝีมือวรยุทธของเซียวหลินเทียนเลย!

เซียวหลินเทียนไม่อยากคุยกับหลิงอวี๋อีก เนื่องรู้สึกว่าระดับสติปัญญาตัวเองจะต่ำลงด้วย!

“กล้าเดิมพันหรือไม่? หากหม่อมพ่าย ไม่เพียงจะให้ยาถอนพิษชิวเฮ่า ยังจะแสดงการขออภัยแก่พวกเขาด้วย!”

หลิงอวี๋ยิ้มหยัน “หากเจ้าพ่าย! ข้าขอแค่ให้เจ้าส่งหนังสือหย่าร้างแก่ข้า! ปล่อยข้าและทุกคนในเรือนหลานย่วนไปจากตำหนักอ๋องอี้!”

เมื่อหลิงอวี๋กล่าวเช่นนี้ออกมา ทุกคนก็ตะลึงงัน เซียวหลินเทียนก็มึนงงไปเสียแล้ว!

ในคราแรก หลิงอวี๋คิดหาทุกหนทางอยากออกเรือนกับเซียวหลินเทียน

ยามนี้นางกลับอยากหย่าอย่างนั้นหรือ?

ชิวเหวินซวงฟังอยู่ข้าง ๆ ดวงตาก็เจิดจ้าขึ้น

การหย่าร้างดียิ่ง เพียงหลิงอวี๋หญิงสารเลวผู้นี้ไปจากตำหนักอ๋องอี้ ก็มั่นใจได้ว่าสามารถสังหารนางได้อย่างเงียบเชียบ!

“พระชายา...ทำเช่นนี้ไม่ได้นะเจ้าคะ! ไม่ได้เด็ดขาด!”

แม่นมลี่ตะโกนขึ้นอย่างตื่นตระหนก

หลังจากสตรีหย่าร้าง แม้นางจะไม่น่าสงสารเหมือนสตรีที่ถูกทอดทิ้ง แต่หากคิดออกเรือนอีกคราก็ไม่มีครอบครัวดี ๆ ไหนมาเลือกหรอก!

มิหนำซ้ำพระชายายังมีลูกติด...

“เยว่เยว่ เจ้าเต็มใจไปจากตำหนักอ๋องอี้กับท่านแม่หรือไม่?”

หลิงอวี๋รู้ว่าแม่นมลี่เข้มงวดกวดขันเลยถามหลิงเยว่

หลิงเยว่ถูกหลิงซินรั้งไว้ แต่กลับพยักหน้าอย่างตื่นเต้นสุดกำลัง “ท่านแม่อยู่แห่งหนใด หลิงเยว่ก็จะอยู่แห่งนั้น! เยว่เยว่แค่อยากอยู่กับท่านแม่ขอรับ!”

หลิงเยว่… เซียวหลินเทียนมองไปทางเด็กน้อยที่ยื่นอยู่ข้างหลังหลิงอวี๋ เป็นครั้งแรกที่รู้ว่าเด็กน้อยร่างผอมเล็กผู้นี้ชื่อหลิงเยว่!

ชื่อนี้เป็นหลิงอวี๋ตั้งใช่หรือไม่?

ลูกนอกสมรสผู้นี้มิคิดว่าจะใช้แซ่หลิงตามนาง!

เซียวหลินเทียนทั้งโกรธทั้งโมโห!

แต่เขาไม่เข้าใจว่าตัวเองโกรธอะไรโมโหอะไร!

ลูกนอกสมรสมิใช่บุตรชายของเขาเสียหน่อย!

เขาแซ่อะไรแล้วเกี่ยวอะไรกับตนเล่า!

ขณะเซียวหลินเทียนกำลังคิด สติปัญญาล้วนหลุดลอยไปไกล เขาหัวเราะเยาะหยัน “เจ้าอยากตาย เช่นนั้นเปิ่นหวางจะช่วยให้เจ้าสมปรารถนา!”

“งั้นหลิงอวี๋ก็คาดหวังว่าท่านอ๋องจะคำไหนคำนั้นเพคะ!”

หลิงอวี๋ถือตะบองขึ้นตั้งท่ารับมือ

เซียวหลินเทียนคลี่ยิ้มเหยียดหยาม ไม้ตะบองแตกหักท่อนนี้จะต้านการปะทะของเขาเพียงหนเดียวได้หรือ?

หลิงอวี๋มาเล่นมุกขบขันหรือไร?

ลู่หนานและองครักษ์มากมายล้วนทนมองความขายหน้าของหลิงอวี๋ไม่ไหว

หากเปลี่ยนเป็นพวกเขาคนใดคนหนึ่งลงมือ หลิงอวี๋ล้วนสิ้นวิธีขัดขวางเพียงกระบวนท่าเดียวเท่านั้น!

นางประมือกับเซียวหลินเทียนช่างเหมือนมดสู้กับช้างจริง ๆ !

ทว่ารอไปสักพักแล้วไม่เห็นหลิงอวี๋ลงมือ นางยังคงรักษาท่าทีน่าขันนั้นเอาไว้!

เซียวหลินเทียนรู้สึกหงุดหงิด ยิ้มหยันกล่าวว่า “เจ้าไม่กลัวมิใช่รึ ก็เข้ามาสู้เลย มัวอืดอาดยืดยาดหาปะไร!”

หลิงอวี๋กะพริบตาซ้ำ ๆ “มิใช่ว่าท่านอ๋องบอกว่าจะลงมือก่อนหรือเพคะ? หม่อมฉันกำลังรอรับมืออยู่? เป็นท่านอ๋องนั่นแหละอืดอาดยืดยาดไม่ลงมือ!”

เอ่อ… ลู่หนานกุมขมับ รู้สึกแค่ว่า วันนี้อ๋องอี้กับพระชายาแค่มาเพื่อเล่นมุกขบขันกันเท่านั้น!

เซียวหลินเทียนสีหน้าเคร่งขรึม และไม่อาจควบคุมอารมณ์ตนได้อีกต่อไป เขาชักดาบออกมาพร้อมปลดปล่อยกำลังภายใน ก่อนจะผลักดันเก้าอี้ล้อด้วยมือเดียวทะยานเข้ามาเร็วรี่

หลิงอวี๋หัวเราะตะโกนเสียงดังว่า “พวกเจ้ากำลังดูหมิ่นผู้ใดกัน?”

“วันนี้ข้าจะใช้พลังความแข็งแกร่งบอกพวกเจ้าเองว่า ข้าหลิงอวี๋ผู้นี้ไม่ใช่คนที่พวกเจ้าอยากตีก็ตีอยากฆ่าก็ฆ่าได้อีกต่อไป!”