พวกของลู่หนานได้ยินเสียงคำรามนั้นก็ตกใจ ต่างก็รีบเงยหน้าไปมอง
เห็นหลิงอวี๋หัวเราะเยาะ โยนตะบองไม้ในมือนั้นไปอีกด้าน แล้วยกมือขึ้น ยกนาฬิกาข้อมือแบบพิเศษตรงข้อมือที่เอาออกมาจากมิติขึ้น
นางกดที่ปุ่มกดบนนาฬิกาข้อมือ แล้วแสงสีเงินก็สาดส่องไปที่เซียวหลินเทียน
เซียวหลินเทียนใช้ดาบแทงไปตามสัญชาตญาณ แต่แสงสีเงินนั้นกลับระเบิดออกกลางอากาศ แล้วกลายเป็นตาข่ายคลุมลงมา...
เซียวหลินเทียนและรถเข็นต่างถูกตาข่ายคลุมเอาไว้ แล้วดึงขึ้นไปในอากาศ ในชั่วพริบตาก็ถูกแขวนอยู่บนต้นไม้ใหญ่ข้าง ๆ
ทุกคนที่อยู่ในเรือนต่างเบิกตาโพลง เกือบจะอ้าปากค้างอย่างตกใจ
นี่มันคือของอะไรกัน?
วรยุทธของเซียวหลนเทียนอยู่ในระดับสูงมาก แม้ว่าขาทั้งสองข้างของเขาจะพิการ แต่วรยุทธก็ยังอยู่!
แต่เซียวหลินเทียนที่มีวรยุทธแข็งแกร่ง ยังไม่ทันได้เข้าใกล้หลิงอวี๋ ยังไม่ทันได้ออกกำลังทำอะไรเลย ก็ถูกตาข่ายนี่คลุมเขาไว้แล้วหรือ?
คนที่อยู่ ณ ที่แห่งนั้นต่างไม่รู้ สิ่งที่หลิงอวี๋ปล่อยออกไปมันไม่ใช่ตาข่ายธรรมดา แต่เป็นตาข่ายลวดที่ทำขึ้นมาจากวัสดุพิเศษ
ตาข่ายลวดชนิดนี้ไม่สามารถตัดขาดได้ นอกเสียจากว่าจะใช้เลเซอร์ตัดมัน มิฉะนั้น ดาบทั่วไปก็ไม่สามารถตัดมันได้
ภายในเรือนเงียบไปในทันที ทุกคนต่างมองตะลึง
“ท่านแม่… ท่านแม่สุดยอดยิ่งขอรับ!”
ผ่านไปสักพัก เสียงยินดีอย่างมีความสุขของหลิงเยว่ก็ทำลายความเงียบนั้นไป...
เขากระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข หากมิใช่ว่าถูกแม่นมลี่ดึงตัวเอาไว้แน่น ก็คงจะวิ่งเข้ามานานแล้ว
แต่มันก็มิได้กระทบอะไรกับความดีใจของเด็กน้อยเลย เขามองหลิงอวี๋ด้วยใบหน้าเคารพนับถือ ดวงตาทั้งสองเป็นประกายความตื่นเต้นยินดี
นี่คือครั้งแรก ที่ท่านแม่ของเขาไม่ถูกคนใจร้ายทุบตี!
เขาจะต้องเรียนวรยุทธกับท่านแม่ แล้วจัดการคนใจร้ายให้ได้อย่างเด็ดขาด!
หลิงเยว่ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่หลิงอวี๋ใช้มันคืออาวุธพิเศษ เขาเห็นแค่หลิงอวี๋ยกมือขึ้นก็ควบคุมเซียวหลินเทียนได้แล้ว จึงเข้าใจไปเองว่า วรยุทธของหลิงอวี๋นั้นแข็งแกร่งมาก
“หลิงอวี๋… เจ้าทำอะไรกับข้า?”
เซียวหลินเทียนถูกควบคุมอยู่ในตาข่ายแปลกประหลาด ไม่ว่าจะใช้ดาบฟัน หรือว่าใช้มือดึงออก ก็ไม่สามารถทำลาย ‘แหจับปลา’ นี้ได้เลย
เขาโกรธเสียจนหน้าแดงไปหมด!
นี่มันคือความอัปยศอดสู!
ความอัปยศอดสูที่น่าขัน!
เซียวหลินเทียนมิเคยอับอายต่อหน้าองครักษ์ของตัวเองเช่นนี้มาก่อน!
คิดมิถึงเลยว่า เขาจะถูกผู้หญิงที่ไม่ได้มีความแข็งแรงอันใดควบคุมเขาไว้ได้!
ยิ่งไปกว่านั้นก็อย่างที่นางบอกเลยว่า ตัวเองหนีไปจากน้ำมือของนางมิได้!
นี่คือความอัปยศอดสูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เซียวหลินเทียนได้ประสบในชีวิตนี้แล้ว!
องครักษ์ที่ห้อมล้อมอยู่ตั้งสติได้ก็ชักดาบออกมา
หลิงอวี๋แค่มองท่าทีเหล่านั้นก็ยิ้มเยาะออกมาแล้วเอ่ย “เซียวหลินเทียน นี่คือตัวตนของเจ้ารึ? เจ้าเป็นคนที่ตกลงเรื่องการเดิมพันเอง! หากรับความพ่ายแพ้ไม่ได้ก็อย่าได้คิดจะเดิมพัน!”
“หยุดกันให้หมด!”
ลู่หนานเห็นดังนั้นก็ตะโกนไปอย่างโมโห เซียวหลินเทียนยังคงถูกควบคุมไว้ในแหจับปลานั่น หากพวกเขาไปยั่วโทสะของหลิงอวี๋ ใครจะรู้ว่านางอาจจะทำเรื่องที่บ้าระห่ำยิ่งกว่านี้ก็ได้!
เวลานี้ ลู่หนานไม่กล้าประมาทกับหลิงอวี๋แล้ว!
“พระชายา รีบปล่อยตัวท่านอ๋องเถิดขอรับ!”
ไป่สือรู้จักเซียวหลินเทียนดี รู้ว่าหลิงอวี๋ได้ละเมิดอำนาจของเซียวหลินเทียนอย่างร้ายแรงแล้ว
นี่มันเกิดขอบเขตของการเดิมพันไปแล้ว นี่มันคือความอับอายของเซียวหลินเทียน!
“พวกเจ้าเห็นว่าข้าโง่อย่างนั้นรึ?”
หลิงอวี๋ยิ้มเยาะเย้ย แล้วเดินไปตรงข้าง ๆ เซียวหลินเทียน
“เซียวหลินเทียนยังอยู่บนต้นไม้ พวกเจ้าก็ยังจะฆ่าจะแกงข้าเลย! หากข้าปล่อยเขาไป พวกเจ้าใครจะรับรองความปลอดภัยของข้าได้เล่า?”
หลิงอวี๋มองที่ชิงเหวินซวงอย่างเหน็บแนม
“ครั้งที่แล้ว พวกเจ้าทำเยี่ยงไรกับข้าเล่า? จับตัวลูกชายข้าไว้ แล้วทุบตีข้าจนบาดเจ็บ?”
“ชิวเหวินซวง ลูกชายอยู่ตรงนั้น หากวันนี้เจ้ามีปัญญาก็จับตัวเขาให้ข้าดูอีกครั้งสิ!”
ทันทีที่หลิงเยว่ได้ยินคำนี้ ก็เอาขวดที่หลิงอวี๋ให้เขาไว้ตอนออกมาข้างนอกออกมา แล้วแยกเขี้ยวยิงฟันใส่ชิวเหวินซวง
“ผู้หญิงร้ายกาจ หากเจ้ากล้าจับตัวข้าอีก! ข้าจะวางยาพิษให้เจ้าตาบอด!”
ทันทีที่ชิวเหวินซวงเห็นขวดในมือเขา มันเหมือนกันกับที่หลิงอวี๋จัดการกับชิวเฮ่าเมื่อครู่ ไหนเลยจะกล้าทำต่อ!
นางจงใจพูดอย่างแสร้งรู้สึกผิด “ขอโทษนะ เสี่ยวเมา ครั้งที่แล้วข้าทำเพื่อจะช่วยท่านอ๋อง ข้าไม่ได้คิดที่จะทำร้ายเจ้านะ...”
หลิงอวี๋เมินใส่คำขอโทษของนาง พลางเอ่ยเยาะเย้ย “เห็น ๆ กันอยู่ว่าสามารถแก้ปัญหาอย่างสันติได้ แต่พวกเจ้ากลับเอาแต่ทุบตีเข่นฆ่ากัน!”
“ในเมื่อจะบีบบังคับข้าให้ใช้วิธีของพวกเจ้าแก้ปัญหา เช่นนั้นก็ใครแข็งแกร่งกว่า คนนั้นถือเป็นนายแล้วกัน!”
เซียวหลินเทียนกับองครักษ์ทั้งหมดต่างก็ตกใจกับคำพูดของหลิงอวี๋
คำพูดที่เย่อหยิ่งเผด็จการนี้ กระทั่งเซียวหลินเทียนที่ดุร้ายมาก ๆ ก็ยังไม่เคยพูดเลย
หลิงอวี๋… สองวันก่อนหน้านี้ ยังเป็นคนที่ถูกชิวเฮ่าทุบตีจนเกือบตายอยู่เลย แต่กลับพูดเช่นนี้ออกมาอย่างก้าวร้าวได้อีก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
ลุ้นจะหนียังไง...
หงุดหงิด กับเด็กนรกก...
อ๋องอี้กับชิวเหวินซวงเหมาะสมกันมาก เหมือนผีเน่ากับโลงผุเลย คนนึงเป็นอ๋องใจบอด อีกคนมักใหญ่ใฝ่สูง เล่เหลี่ยมมากมาย...
ถ้านางเอกกับลูกยอมรับอ๋องอี้ในที่สุดคือไม่เข้าท่าเลยนะ...
จะได้เปิดโรงหมอแล้ว เย่ๆๆๆ...
อ๋องอี้ก็ยังโง่ให้คนอื่นจูงจมูกง่ายๆเหมือนเดิม...
ต่อให้ไม่ใช่ลูกเห็นเด็กเล็กโดนขนาดนั้นก็ต้องรู้สึกอะไรบ้างไหม แต่นี่คือจิตใจอำมหิตมากกกก...
ในที่สุดควสมจริงก็เปิดเผยสักที แล้วทุกคนจะรับผิดชอบที่รักแกเยวี่ยเยวี่ยกับหลิงอวี่อย่างไรล่ะ...
อ๋องอี้ก็เฮงซวย ฮ่องเต้ก็ถูกจูงจมูกง่ายๆ หวังว่านางเอกกับลูกจะรอด แล้วทำให้พ่อกับปู่รู้ว่าตัวเองชั่วช้าคิดฆ่าลูกกับหลานแท้ๆได้ลงคอ หรือยัยน้องกับลูกต้องถูกทรมานเจียนตายจนใกล้ตอนจบเลยหรือเปล่า ส่วนไทเฮานั้นถ้าน้องรอดชีวิตไปได้ก็อย่าได้พบหญิงชรานางนี้อีกเลย...
อ๋องอี้คือผัวสารเลวสุดแสนเฮงซวยที่สุดแล้ว ต่อไปข้างหน้า ถ้านางเอกมารักกับผัวเฮงซวยแทนที่จะเลิกรากันไปนี่คือ เธอช่างใจกว้างไปละ...