ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 390

รถม้ามุ่งกลับไปยังตำหนักอ๋องอี้

ระหว่างทาง หลิงอวี๋ผลัดผ้าเปลี่ยนเป็นอาภรณ์ที่หลิงซวนเตรียมไว้ให้นาง ให้ดูแล้วไม่ได้ดูแย่อะไร

กระทั่งมาถึงตำหนักอ๋องอี้ หลิงอวี๋ก็พาคนสองสามคนวิ่งไปที่เรือนริมวารี

ที่ประตูมีองครักษ์ที่ไม่คุ้นเคยสองคนอยู่ หลิงอวี๋ไม่รู้จัก เมื่อเห็นว่าไฟในเรือนยังสว่างอยู่ จึงเอ่ย “ข้าต้องการพบท่านอ๋อง!”

องครักษ์คนหนึ่งเอ่ยอย่างเย็นชา “พระชายาอ๋องอี้ ท่านอ๋องบรรทมแล้ว! ท่านรับสั่งมิอนุญาตให้ผู้ใดไปรบกวน!”

หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว แต่ยังคงเอ่ยอย่างอดทน

“รบกวนพวกเจ้าไปรายงานทีว่าข้ามีเรื่องด่วนมากจะพูดกับท่านอ๋อง!”

องครักษ์อีกคนหัวเราะอย่างดูถูก

“พระชายาล้อเล่นหรือ! ชิวเหวินซวงกลับมาแล้ว ท่านมิต้องดูแลบ้านแล้ว ยังจะมีเรื่องด่วนมากอันใดอีก!”

“พระชายา โปรดกลับไปเถิด! อย่าทำให้พวกเราลำบากเลย!”

หลิงอวี๋อยากจะพูดอีก แต่ก็เห็นไฟในห้องนอนของเซียวหลินเทียนดับลง!

นี่หมายความว่าเซียวหลินเทียนไม่เต็มใจที่จะพบนางใช่หรือไม่?

หลิงอวี๋นึกถึงวันที่นางฝังเข็มให้เซียวหลินเทียนได้ เขามิยอมให้ตนสัมผัสเขา!

หัวใจของนางเย็นวาบทันที!

คิดไม่ถึงว่าเซียวหลินเทียนจะแยกเรื่องอื่นกับเรื่องส่วนตัวไม่ได้เช่นนี้!

เขาคิดว่าเขามาหาเขาดึกดื่นถึงเพียงนี้ เพื่อมาคุยเรื่องความรักกับเขาหรือ!?

“พระชายา… พวกเราไปกันเองเถิดเจ้าค่ะ!”

หลิงซวนเห็นสีหน้าผิดหวังของหลิงอวี๋ จึงเอ่ยอย่างเศร้าใจ “ข้าจักไปตามสุ่ยหลิง! อีกเดี๋ยวเจอกันที่หน้าประตูเจ้าค่ะ!”

ปี้ไห่เฟิงยังมิได้ตอบแทนความเมตตาที่เขาได้รับจากหลิงอวี๋ เมื่อเห็นท่าทางกังวลของหลิงอวี๋ เขาจึงเอ่ย

“ข้ามีพี่น้องหลายคนที่ฝีมือดี! พระชายารอสักครู่ ข้าจักไปตามพวกเขาเดี๋ยวนี้!”

เถาจื่อก็เอ่ยขึ้นเช่นกัน “ท่านเกิ่งน่าจะมีลูกน้องอยู่ ข้าไปขอความช่วยเหลือจากท่านเกิ่งดีกว่า!”