ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 43

หลิงอวี๋รู้ว่าเซียวหลินเทียนเป็นคนฉลาด ตัวนางเองทำตัวหน้าใหญ่ใจโตเช่นนี้ต่อหน้าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา แม้ว่าจะโกรธเกรี้ยว แต่ก็ไม่มีทางลงมือกับตนต่อได้อีกหรอก!

เซียวหลินเทียนกับทุกคนเห็นว่า หลิงอวี๋กดปุ่มที่สิ่งแปลกประหลาดบนข้อมือ แล้วตาข่ายที่อยู่บนตัวเขาก็หดตัวกลับไปเลย

เซียวหลินเทียนใช้กำลังภายในแล้วถึงได้ร่อนลงที่พื้นอย่างช้า ๆ

ทันทีที่ชิวเหวินซวงเห็น ก็รีบพุ่งตัวเข้าไป แล้วร้องอย่างปวดใจ “ไปดูท่านอ๋อง ว่าได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่!”

ลู่หนานกับไป่สือรีบวิ่งเข้าไป ตอนที่กำลังคิดว่าจะตรวจสอบเซียวหลินเทียนดู เซียวหลินเทียนกลับถอยหนี พลางเอ่ยเสียงขรึม “ข้ามิได้รับบาดเจ็บอันใด!”

นอกจากเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่เล็กน้อยแล้ว เขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอันใดเลย

ชิวเหวินซวงถึงได้สติขึ้นมา คนที่เย่อหยิ่งเช่นเซียวหลินเทียน แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บ ก็ไม่มีทางให้ผู้ใต้บังคับบัญชารู้ว่า เขาถูกหลิงอวี๋ทำให้บาดเจ็บหรอก

เหตุใดนางจึงรีบร้อนแสดงออกเช่นนี้ จนลืมสนใจเรื่องความเย่อหยิ่งของเซียวหลินเทียนไปได้นะ!

เซียวหลินเทียนมองไปทางหลิงอวี๋ แล้วใจเขาก็สงบลง

ระวังความใจร้อนเข้าไว้ เขาจะไม่มีวันลืมคำกล่าวนี้อีกเป็นอันขาด

“ข้าเขียนหนังสือหย่าร้างให้เจ้าก็ได้ แต่ว่า การอภิเษกสมรสของเจ้ากับข้าเป็นการอภิเษกที่เสด็จพ่อได้มีราชโองการมาให้!”

“แม้ว่าข้าจะเขียนหนังสือหย่าร้างให้เข้า ก็ต้องให้เสด็จพ่อทรงอนุญาตก่อน เราถึงจะทำการหย่าร้างกันได้!”

“เจ้าคิดว่า ข้าผู้เป็นอ๋องสนใจเรื่องช่วงเวลาการแต่งงานที่น่าขยะแขยงกับเจ้ามากอย่างนั้นรึ? การแต่งงานนี้เจ้าเป็นคนมาขอร้องเสด็จพ่อเอง การจะหย่าร้างเจ้าก็จำเป็นต้องไปขอร้องเสด็จพ่อเองเช่นกัน!”

เช่นนั้นหรือ?

หลิงอวี๋รู้สึกหนักใจขึ้นมาทันที จักรพรรดิในสมัยโบราณล้วนมีความน่ากลัวมาก เอะอะอะไรก็ตัดหัว!

หากนางไปเอ่ยปากกับจักรพรรดิว่า จะขอแยกทางกับพระโอรสของจักรพรรดิ ชายชราผู้นั้นจะต้องรู้สึกอับอายมากแน่นอน!

ไม่แน่ว่าอาจจะฆ่านางเลยก็ได้?

เห้อ เรื่องนี้ดูท่าทางจะจัดการยากเสียแล้ว!

“เช่นนั้นก็ยังไม่ต้องเขียนตอนนี้ รอให้ข้าไปขอร้องให้เสด็จพ่อของเจ้าตกลงก่อนค่อยว่ากัน!”

หลิงอวี๋กลอกตา ในเมื่อยังจะต้องอาศัยอยู่ในตำหนักอ๋องอี้ เช่นนั้นก็แก้ไขสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ของพวกเขาก่อนแล้วกัน!

“เซียวหลินเทียน เช่นนั้นก็เปลี่ยนข้อตกลง! ข้าต้องการให้เจ้าให้อิสระในการเข้าออกตำหนักอ๋องอี้กับข้า! อีกทั้งยังต้องขายตัวของหลิงซินกับแม่นมลี่คืนมาให้ข้าด้วย!” หลิงอวี๋บอก