ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 45

หลิงอวี๋ไม่รอให้ชิวเหวินซวงได้พูดอะไรอีก นางมองหลิงหลานอย่างเย็นชา “ต่อหน้าข้าเรียกแทนตัวเองว่าข้า...?”

“หลิงหลานเจ้ามีตัวตนเช่นไร พูดอยู่ต่อหน้าข้า เจ้ามีสิทธิ์เรียกแทนตัวเองว่าข้าอย่างนั้นหรือ?”

นางเตะหลิงหลานไปอีกทีอย่างหยาบคาย แล้วหลิงหลานก็คุกเข่าลงกับพื้นอย่างมิเต็มใจนัก

จู่ ๆ หลิงซินก็ฉลาดเป็นกรดขึ้นมาในวินาทีนี้ นางคุกเข่าตามลงไปทันที

“พระชายาพูดถูก บ่าวรับผิดเจ้าค่ะ!”

นางรู้สึกตื่นเต้นอยู่ในใจ คุณหนูเปลี่ยนไปเป็นคนที่ยอดเยี่ยมแล้วจริง ๆ ยกข้ออ้างนี้มาพูดถูกต้องมาก ๆ ตบตีหลิงหลานแล้วยังทำให้ทุกคนพูดอะไรไม่ได้ด้วย!

ชิวเหวินซวงคิดที่จะติดตามเอาผิดกับหลิงซิน แต่หลิงซินเองก็ยอมรับผิดไปแล้ว ทำให้นางพูดไม่ออกทันที

ชิวเหวินซวงเกลียดชังอยู่ในใจ

สองวันมานี้หลิงซินก็ทำอวดดีกับตัวเองขึ้นมาเช่นกัน หากทำในที่ที่เป็นส่วนตัวก็ช่างมันเถิด แต่อยู่ต่อหน้าท่านอ๋อง กลับไม่มีสายตาเคารพกันเลย!

หลิงหลานรู้ว่าตัวเองพลาดท่าเสียทีเข้าแล้ว นางลอบมองหลิงอวี๋ด้วยแววตาอาฆาต แต่ปากกลับเอ่ยอย่างว่าง่าย “บ่าวผิดไปแล้วเจ้าค่ะ!”

“เรามาตัดสินคดีกันต่อ! หลิงหลาน เจ้าบอกว่าหลิงซินขโมยของ ขโมยอะไร?”

หลิงอวี๋ไม่ได้มองปฏิกิริยาของผู้คนโดยรอบเลย แล้วถามเหมือนว่าเที่ยงธรรมมาก

“หลิงซินขโมยจานเงินในห้องครัวเอาไปขายเจ้าค่ะ! แม่นมเกาที่อยู่ในครัวบอกบ่าวมา!”

“บ่าวขวางหลิงซินอยู่ที่หน้าประตู แล้วยึดเงินจากจานเงินที่นางขายได้มาห้าตำลึงเจ้าค่ะ!”

“ก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของบ่าวกับหลิงซินก็ดี ๆ กันอยู่ บ่าวทนไม่ได้ที่เห็นนางถูกลงโทษ ถึงได้อบรมนางที่นางทำผิดไปเพราะอยากให้นางดีขึ้นเจ้าค่ะ… บ่าวกำลังสั่งสอนนางอยู่!”

“ไม่เช่นนั้นหากบ่าวจับนางรายงานขึ้นไป นางจะต้องถูกขับไล่ออกจากตำหนักไปแล้ว!”

ยิ่งพูดหลิงหลานก็ยิ่งหยิบยกเหตุผลขึ้นมา

“แล้วเงินเล่า?”

หลิงอวี๋ถาม

“บ่าวเอาไปให้แม่นมเกา แม่นมเกายืนยันได้เจ้าค่ะ!”

แม่นมเกาเดินออกมาจากพื้นที่ที่นอนอยู่ แล้วพูดด้วยเหตุผล “พระชายา บ่าวเป็นพยานได้เจ้าค่ะ ว่าหลิงหลานเอาเงินมาให้บ่าวจริง ๆ !”

หลิงอวี๋เงยหน้าไปมอง แล้วก็นึกออกว่า หญิงอ้วนผู้นี้คือแม่นมผู้นั้นที่สาดน้ำใส่นางในวันนั้นตอนที่ชิวเฮ่าลากนาง

ดีเลย นี่มันเหมือนเป็นตอนที่พยายามหาแทบตายมิเจอ พอเลิกหากลับมาง่าย ๆ เสียอย่างนั้น