ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 48

หลิงหลานพูดไม่ออกไปชั่วขณะ เรื่องทั้งหมดนั้นเป็นนางแต่งขึ้นมาแล้วจะกล่าวให้กระจ่างได้อย่างไรกัน!

แต่ครั้นพบว่าเซียวหลินเทียนกำลังมองมาอยู่ด้านข้าง หลิงหลานไฉนเลยจะบอกว่าตัวเองแต่งเรื่อง

เพียงจำเป็นต้องกล่าวเท่านั้น “บ่าวเองก็จำว่าเป็นสถานที่ไหนเวลาใดได้ไม่ครบถ้วนแล้วเจ้าค่ะ!”

“ถูกต้อง พระชายามิใช่ไปเรือนหยกอำไพหรือเจ้าคะ? ท่านให้บ่าวคอยอยู่ข้างนอก ตัวเองเข้าไปคนเดียวหนึ่งชั่วยาม(1)ถึงออกมา!”

ครั้นหลิงอวี๋ได้ยินคำพูดนี้ก็หัวร่อ นางมองหลิงหลานอย่างเย้ยหยัน “การเข้าไปเรือนหยกอำไพหนึ่งชั่วยามคือไปนัดพบ? หลิงหลาน งั้นเจ้าเห็นชายชู้ออกมาหรือไม่?”

เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว เขารู้สึกไม่ชอบสองคำว่า “ชายชู้” นี้เลย!

หลิงอวี๋ไม่รู้จักละอายเลยหรือกระไร สองคำนี้คิดกล่าวออกมาตามอำเภอใจได้หรือ?

“บ่าวมิเห็นเจ้าค่ะ นั้นมิใช่เพราะพระชายาปิดบังอยู่หรอกหรือเจ้าคะ?” หลิงหลานเอ่ยอย่างช่างพูด

“อือ เมื่อเดือนก่อนข้าอยู่เรือนหยกอำไพพบบุรุษหนึ่งชั่วยามจริง!”

คำพูดนี้ของหลิงอวี๋พลันทำให้คิ้วรูปดาบเซียวหลินเทียนเลิกขึ้นทันที

หลิงหลานเอ่ยขึ้นอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องฉับพลัน “ท่านอ๋อง ทรงทอดพระเนตรเถิดเพคะ บ่าวมิได้กล่าวปดเลยเพคะ!”

“แต่...” หลิงอวี๋หัวเราะ “หากท่านอ๋องคิดว่า ผู้พี่ของเขาเสิ่นเจียหยินจะเป็นชายชู้ของข้า อย่างนั้นข้าก็หมดคำจะกล่าวแล้วเพคะ!”

คิ้วรูปดาบของเซียวหลินเทียนขมวดลง แต่ไหนแต่ไรผู้พี่เสิ่นเจียหยินคนนี้ดูแคลนหลิงอวี๋ตลอด ครั้นพบหลิงอวี๋เมื่อใดล้วนแดกดันถากถางทุกครั้ง

ก่อนที่เซียวหลินเทียนจะขาพิการสองข้าง เสิ่นเจียหลินก็ประจบสอพลอเขา

อย่างไรเสียหลังจากที่ขาพิการ เสิ่นเจียหยินมองเขาด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยาม และมิได้ปฏิบัติอะไรต่างไปจากหลิงอวี๋เช่นกัน!

หากจะบอกว่าเสิ่นเจียหยินกับหลิงอวี๋มีเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ กัน ตีให้ตายเยี่ยงไรเซียวหลินเทียนก็มิเชื่อ!

“เสิ่นเจียหยินกับน้องสาวของเขาเสิ่นจวนพบข้าอยู่เรือนหยกอำไพในวันนั้น เพื่อโวยวายยื้อแย่งกับข้าไปครึ่งค่อนวันเรื่องเสื้อผ้าที่ข้าเลือก เรื่องนี้เถ้าแก่และผู้ช่วยที่เรือนหยกอำไพล้วนสามารถยืนยันแทนข้าได้!”

หลิงอวี๋ยิ้มหยันกล่าวว่า “หากเรื่องนี้หลิงหลานเจ้าชี้นำถือว่าเป็นการนัดพบ งั้นข้าก็ยอมรับแล้ว!”

เรื่องโง่เขลาประเภทนี้ที่หลิงอวี๋ทะเลาะกับคนเพื่อเสื้อผ้าต่อหน้าธารกำนัล... เซียวหลินเทียนเชื่อว่าหลิงอวี๋ทำได้แน่!