ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 48

หลิงหลานพูดไม่ออกไปชั่วขณะ เรื่องทั้งหมดนั้นเป็นนางแต่งขึ้นมาแล้วจะกล่าวให้กระจ่างได้อย่างไรกัน!

แต่ครั้นพบว่าเซียวหลินเทียนกำลังมองมาอยู่ด้านข้าง หลิงหลานไฉนเลยจะบอกว่าตัวเองแต่งเรื่อง

เพียงจำเป็นต้องกล่าวเท่านั้น “บ่าวเองก็จำว่าเป็นสถานที่ไหนเวลาใดได้ไม่ครบถ้วนแล้วเจ้าค่ะ!”

“ถูกต้อง พระชายามิใช่ไปเรือนหยกอำไพหรือเจ้าคะ? ท่านให้บ่าวคอยอยู่ข้างนอก ตัวเองเข้าไปคนเดียวหนึ่งชั่วยาม(1)ถึงออกมา!”

ครั้นหลิงอวี๋ได้ยินคำพูดนี้ก็หัวร่อ นางมองหลิงหลานอย่างเย้ยหยัน “การเข้าไปเรือนหยกอำไพหนึ่งชั่วยามคือไปนัดพบ? หลิงหลาน งั้นเจ้าเห็นชายชู้ออกมาหรือไม่?”

เซียวหลินเทียนขมวดคิ้ว เขารู้สึกไม่ชอบสองคำว่า “ชายชู้” นี้เลย!

หลิงอวี๋ไม่รู้จักละอายเลยหรือกระไร สองคำนี้คิดกล่าวออกมาตามอำเภอใจได้หรือ?

“บ่าวมิเห็นเจ้าค่ะ นั้นมิใช่เพราะพระชายาปิดบังอยู่หรอกหรือเจ้าคะ?” หลิงหลานเอ่ยอย่างช่างพูด

“อือ เมื่อเดือนก่อนข้าอยู่เรือนหยกอำไพพบบุรุษหนึ่งชั่วยามจริง!”

คำพูดนี้ของหลิงอวี๋พลันทำให้คิ้วรูปดาบเซียวหลินเทียนเลิกขึ้นทันที

หลิงหลานเอ่ยขึ้นอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องฉับพลัน “ท่านอ๋อง ทรงทอดพระเนตรเถิดเพคะ บ่าวมิได้กล่าวปดเลยเพคะ!”

“แต่...” หลิงอวี๋หัวเราะ “หากท่านอ๋องคิดว่า ผู้พี่ของเขาเสิ่นเจียหยินจะเป็นชายชู้ของข้า อย่างนั้นข้าก็หมดคำจะกล่าวแล้วเพคะ!”

คิ้วรูปดาบของเซียวหลินเทียนขมวดลง แต่ไหนแต่ไรผู้พี่เสิ่นเจียหยินคนนี้ดูแคลนหลิงอวี๋ตลอด ครั้นพบหลิงอวี๋เมื่อใดล้วนแดกดันถากถางทุกครั้ง

ก่อนที่เซียวหลินเทียนจะขาพิการสองข้าง เสิ่นเจียหลินก็ประจบสอพลอเขา

อย่างไรเสียหลังจากที่ขาพิการ เสิ่นเจียหยินมองเขาด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยาม และมิได้ปฏิบัติอะไรต่างไปจากหลิงอวี๋เช่นกัน!

หากจะบอกว่าเสิ่นเจียหยินกับหลิงอวี๋มีเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ กัน ตีให้ตายเยี่ยงไรเซียวหลินเทียนก็มิเชื่อ!

“เสิ่นเจียหยินกับน้องสาวของเขาเสิ่นจวนพบข้าอยู่เรือนหยกอำไพในวันนั้น เพื่อโวยวายยื้อแย่งกับข้าไปครึ่งค่อนวันเรื่องเสื้อผ้าที่ข้าเลือก เรื่องนี้เถ้าแก่และผู้ช่วยที่เรือนหยกอำไพล้วนสามารถยืนยันแทนข้าได้!”

หลิงอวี๋ยิ้มหยันกล่าวว่า “หากเรื่องนี้หลิงหลานเจ้าชี้นำถือว่าเป็นการนัดพบ งั้นข้าก็ยอมรับแล้ว!”

เรื่องโง่เขลาประเภทนี้ที่หลิงอวี๋ทะเลาะกับคนเพื่อเสื้อผ้าต่อหน้าธารกำนัล... เซียวหลินเทียนเชื่อว่าหลิงอวี๋ทำได้แน่!

อีกอย่างเสิ่นเจียหยินกับหลิงอวี๋บาดหมางกัน เสิ่นเจียหยินไม่ยอมเบิกความเท็จเพื่อหลิงอวี๋เป็นแน่!

เมื่อหลิงหลานพบว่า หลิงอวี๋หาพยานได้แล้วก็ลอบมองท่าทีของเซียวหลินเทียนที่ดูไม่เชื่อว่า ชายชู้ของหลิงอวี๋คือเสิ่นเจียหยินเช่นเดียวกัน

นางกล่าวแก้คำพูดทันควัน “บางทีครานี้เป็นบ่าวเข้าใจผิดแล้ว! แต่คราก่อน...”

หลิงอวี๋ยกมือขึ้นตบหน้านางอย่างแรงสองทีจนหลิงหลานล้มลงพื้น มุมปากพลันมีคราบโลหิตหลั่งไหล

ไม่รอหลิงหลานกล่าวคำ หลิงอวี๋ก็ยิ้มหยันกล่าวว่า “พวกเรามาแก้ไขปัญหาทีละเรื่องเถอะ! เจ้าแค่คาดเดาก็กล้าใส่ร้ายข้าคบชู้! โคตรแม่ผู้ใดให้ความหาญกล้าแก่เจ้ากัน?”

“การสอดปากของเจ้าเพียงครั้งเดียวเกือบทำให้ข้าถูกเฆี่ยนตาย! บ่าวเจ้าเล่ห์อย่างเจ้า คิดจริง ๆ หรือว่าท่านอ๋องมิได้โปรดปรานข้าแล้วข้าจะปล่อยให้เจ้ากล่าวใส่ร้ายป้ายสีได้!”

หลังลิ้มรสความขมขื่นในคราก่อน ครานี้ชิวเหวินซวงก็ไม่กล้าเปิดปากโดยง่ายแล้ว!

ทำได้เพียงภาวนาอยู่ในใจว่า หลิงหลานผู้นี้จะพอมีประโยชน์อยู่บ้าง!

“มา พูดต่อสิ! คราก่อนข้าไปคบชู้ที่ใดอีกเล่า?”

หลิงอวี๋ปัด ๆ มือทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กล่าวถามอย่างอดทนมาก

“คราก่อน… คราก่อน...”

ในโพรงปากของหลิงหลานเต็มไปด้วยโลหิต นางกำลังมองหลิงอวี๋อย่างผวาประปราย และพยายามคิดแผนรับมือในหัวสมองสุดชีวิต

นางดูออกแล้วว่า วันนี้หลิงอวี๋เตรียมตัวมา หากนางกล่าวพลาดอีกผู้ใดจะไปเชื่อคำพูดของนางเล่า!

“คราก่อน… คราก่อนท่านไปยืมเงินกู้ดอกเบี้ยสูงที่บ่อนพนันแล้วออกมาพร้อมกับผมยุ่งเหยิง หากไม่ไปคบชู้แล้วไปทำสิ่งใดล่ะเจ้าคะ?”

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นี้ในสมองหลิงหลานก็เต้นตุบตุบ

แววตาเซียวหลินเทียนเคร่งขรึม เขาสับสนมาตลอดเพราะผู้ที่ให้หลิงอวี๋ยืมเงินกู้ดอกเบี้ยสูงคือพ่อลูกสกุลเกิ่ง

คุณชายรองเกิ่งเป็นคนเจ้าเล่ห์ แต่ไหนมาก็ไม่เคยเป็นปฏิปักษ์ขุนนางบรรดาศักดิ์สูงต่ำ!

แม้ว่าหลิงอวี๋จะไม่ได้ชดใช้เงินกู้ดอกเบี้ยสูงครั้งนี้ เขาก็ไม่มีเหตุผลอันดำมืดที่จะเอาชีวิตไปแขวนอยู่บนเส้นด้ายทำร้ายนาง!

หรือว่าหลิงอวี๋จะมีธุรกรรมพิเศษกับพวกเขา?

หนึ่งชั่วยาม2 เท่ากับ สองชั่วโมง