ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 68

ห้องสุขาอยู่หลังเรือน เสี่ยวเอ้อร์พาหลิงอวี๋ส่งอยู่ประตูเข้าหลังเรือนกล่าวว่า “พระชายาอ๋องอี้ สุขาอยู่นั้น ข้าจะรอท่านอยู่ตรงนี้ขอรับ!”

หลิงอวี๋ยิ้มสักพักและกล่าวตรง ๆ ว่า “ข้ามิได้อยากใช้สุขาจริง ๆ ข้าต้องการพบท่านเกิ่งเอ้อร์ของพวกเจ้าหรือคนดูแลที่นี่!”

แม้เสี่ยวเอ้อร์ของในร้านแห่งนี้จะมีมารยาทดี แต่บนหน้าก็ยังปรากฏความดูถูกไปชั่วแวบหนึ่ง

เขากล่าวอย่างนิ่งสงบ “พระชายาอ๋องอี้ ท่านเกิ่งเอ้อร์ของเรากำลังดูแลแขกคนสำคัญอยู่ขอรับ สั่งไว้ว่าห้ามรบกวนเขาถ้าไม่มีเรื่องสำคัญอะไร”

“พระชายาอ๋องอี้หากจ่ายค่าอาหารไม่ไหว ท่านอ๋องอี้ก็อยู่ที่นี่มิใช่หรือขอรับ? ท่านไปขอเขาก็ได้!”

แต่ที่เมืองหลวงนี้ มีผู้ที่ไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของสองสามีภรรยาอ๋องอี้ด้วยหรือ?

ทันทีที่หลิงอวี๋ยืมเงินกู้ดอกเบี้ยสูง เซียวหลินเทียนก็เอ่ยออกมาว่าเขาจะไม่ชดใช้ให้หลิงอวี๋สักเฟินเดียว(1)

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อครู่ชายาอ๋องอี้ถูกเหล่าสตรีรุมทำให้อับอายขายขี้หน้า ท่านอ๋องอี้ก็อยู่ในเหตุการณ์ แต่ไม่ก็แสดงท่าทีอะไรทั้งสิ้น!

หลิงอวี๋กล่าวอย่างอดทนว่า “เจ้าช่วยไปแจ้งให้ข้าสักหน่อย บอกว่าข้าอยากคุยเรื่องคืนเงินกู้ดอกเบี้ยสูงกับเขา! และคุยเรื่องกิจการค้าขายด้วย! เป็นธุรกิจที่ได้เงินกำไรมหาศาล!”

เสี่ยวเอ้อร์เหลืออดกล่าวถากถางว่า “พระชายาอ๋องอี้ ถ้ามีธุรกิจทำเงินกำไรมหาศาลแล้วท่านทำเองมิได้หรือขอรับ?”

“ท่านเป็นหนี้เงินก้อนโตขนาดนั้นและไม่มีวิธีคืนให้ครบถ้วนด้วยซ้ำ! ถ้าให้ข้าไปแจ้งให้ท่าน ข้ายังกลัวว่าจะถูกท่านเอ้อร์ด่ากระจุยกระจายน่ะสิขอรับ!”

ครั้นหลิงอวี๋เห็นอิริยาบถเขาผันแปรก็ทำสีหน้าเรียบนิ่งกล่าวว่า “เจ้าไม่ไปแจ้งแล้วไม่กลัวขัดขวางลู่ทางมั่งคั่งของท่านเอ้อร์หรือไร?”

ให้ตายสิ ถ้าหาร้านยาสมุนไพรแห่งใดก็ได้ที่มีความรู้ด้านสรรพคุณยารักษาแผลของนาง คงสามารถทำเงินกำไรได้มหาศาลแน่

หากนางไม่ติดหนี้เงินกู้ดอกเบี้ยสูงกับท่านเกิ่งเอ้อร์ คงไม่ถึงขนาดต้องมารับความคับข้องใจของเสี่ยวเอ้อร์ผู้นี้หรอกใช่ไหม?

“อ้าว พวกเจ้ามาดูนี่เร็วเข้า หลิงอวี๋จ่ายเงินไม่ไหวจริง ๆ กำลังอ้อนวอนเสี่ยวเอ้อร์อยู่แหนะ!”

หลังจากที่เจิงจื่ออวี้เห็นหลิงอวี๋เดินมา ก็พลันดึงเสิ่นจวนและบรรดาพี่น้องให้หันมาแล้วพบกับฉากเหตุการณ์นี้เข้าพอดี จึงส่งเสียงเอะอะโวยวายขึ้น

สีหน้าหลิงอวี๋เปลี่ยนไปพริบตา นางอ้างไปสุขาก็เพราะอยากเลี่ยงคนพวกนนี้ เลี่ยงคุยเรื่องธุรกิจต่อหน้าธารกำนัลเพื่อรักษาเกียรติของเซียวหลินเทียน

ไหนเลยจะคิดว่าพวกนี้จะเป็นผีสางตามไม่เลิกรา และตอนนี้ไม่มีทางเลี่ยงความอลหม่านฉากใหญ่นี้ได้แล้ว!

“หลิงอวี๋ เจ้ามาถึงจุดนี้แล้วยังมีหน้าจะมีชีวิตอยู่ในใต้หล้าอยู่อีกหรือ?”

“ตามความคิดของข้า เจ้าควรเอาหัวจุ่มบ่อขี้ซะ! เพื่อไม่ให้ท่านพี่หลินเทียนต้องขายหน้า!” เสิ่นจวนกล่าวอย่างใจยักษ์

“ถูกต้อง ไม่มีเงินก็ยังแสร้งทำเป็นมีทั้ง ๆ ที่ไม่มี ตามความคิดข้าเลิกใช้ชีวิตที่สุรุ่ยสุร่ายกับค่าอาหารซะ!” เจิงจื่ออวี้สบโอกาสเหยียบซ้ำ

“หลิงอวี๋ ถึงเจ้าขอร้องเสี่ยวเอ้อร์ของร้าน แต่ก็ยังต้องจ่ายค่าอาหารนี้อยู่ดี!”

เสิ่นจวนมองรอบ ๆ ครั้นไม่เห็นเซียวหลินเทียนอยู่ นางจึงพูดอย่างไม่ต้องยับยั้งชั่งใจ

“ไม่เช่นนั้น เจ้าก็โขกหัวคำนับให้ข้าสามทีและเห่าเหมือนสุนัขเสีย! แล้วข้าจะทำเพื่อท่านพี่หลินเทียนออกค่าอาหารให้เจ้าเป็นไง?”

หลิงอวี๋กำลังมองพวกนางพูดให้ตนอับอายส่งกันไปมาอย่างเยือกเย็น

ครั้นได้ยินคำพูดนี้ของเสิ่นจวน นางก็อดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป ก่อนจะยกมือฟาดลงบนหน้าเสิ่นจวนหนึ่งฝ่ามือ

ตามด้วยถีบเข้าไปหนึ่งบาทา ถีบจนเสิ่นจวนถอยหลังไปหลายก้าวและล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้น