ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 709

แต่เฉาอี้ตีลงมาอีกหลายครั้ง ร่างเล็ก ๆ ของหยางซงมีหรือจะทนไหว เขาจึงส่งเสียงร้องออกมา

พอหญิงชราได้ยินเสียงร้องของลูกชาย ก็ปวดใจพลางตะโกนอย่างไม่สนใจสิ่งใดแล้ว

“ท่านอ๋อง หยุดตีเถิดเพคะ… พวกท่านเอาไก่ออกไปให้หมดเลย! เราไม่ต้องการแล้ว… ได้โปรดปล่อยลูกชายของหม่อมฉันเถิด!”

“หม่อมฉันจะจับไปพวกมันให้เอง...”

หญิงชราพุ่งไปที่เล้าไก่และรีบจับไก่เอาไว้

เมื่อเซียวหลินเทียนเห็นสิ่งนี้ ก็ส่งสัญญาณให้เฉาอี้หยุด

เขาหันกลับไปพูดกับพวกคนที่ดูอยู่ “ชาวบ้านทุกคน ข้ารู้ว่าการเลี้ยงไก่กับเป็ดนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ไก่กับเป็ดเหล่านี้มีเชื้อโรคที่พวกเจ้ามองไม่เห็น หากมิฆ่าพวกมันแล้วยังใช้ชีวิตอยู่กับพวกมันต่อ ไม่ช้าก็เร็วทุกคนจะติดโรคระบาดกันหมด!”

“เมื่อเทียบกับชีวิตหนึ่งชีวิตแล้ว พวกเจ้าต้องแยกแยะให้ชัดเจนว่าสิ่งใดสำคัญกว่า!”

“หากกังวลว่ากองทัพของข้าจะเอาไก่กับเป็ดพวกนี้ไปกิน พวกเจ้าก็ตามข้าไปดูตรงทางเข้าหมู่บ้านได้ว่าข้ายักยอกพวกมันไปหรือไม่!”

พวกชาวบ้านตกใจกับการกระทำของเซียวหลินเทียนจึงมิกล้าต่อต้านอีกต่อไป พวกเขาจ้องมองพวกเฉาอี้กับกลุ่มองครักษ์ขนไก่ เป็ด และหมูในครอบครัวขึ้นรถม้าไปที่ทางเข้าหมู่บ้าน

ชาวบ้านบางส่วนไม่สบายใจจึงตามไปห่าง ๆ

กระทั่งเห็นองครักษ์ของเซียวหลินเทียนโยนไก่กับเป็ดลงในหลุมขนาดใหญ่ที่ขุดไว้จากนั้นก็จุดไฟเผา พวกชาวบ้านจึงรู้ว่าเซียวหลินเทียนพูดความจริง

แม้ว่าเนื้อจะมีกลิ่นหอมมากจนทำให้น้ำลายไหล แต่พอคิดว่าต้องกินพวกสัตว์ที่ป่วย ชาวบ้านเหล่านั้นก็มิกล้าวางใจจะกินแล้ว

หยางซงเองก็ลากร่างที่ถูกโบยตามไปเช่นกัน แต่เขากลับมิคิดเหมือนชาวบ้านเหล่านั้น

เขาแค่คิดว่าเซียวหลินเทียนต้องเห็นว่าเรื่องนี้ถูกเปิดเผยแล้วกลัวว่าตนเองจะไปฟ้องร้องเขา จึงจงใจทำเช่นนี้เพื่อตบตาผู้คน!

“รอข้าก่อนเถิด ข้าจะยื่นเรื่องฟ้องร้องแน่!”

เมื่อหยางซงเห็นว่าสัตว์ปีกเหล่านั้นถูกเผาทั้งหมด ก็กลับบ้านด้วยความโกรธ