นางสลัดการเกาะกุมตนของเสี่ยวเอ้อร์ ก่อนจะยกชายกระโปรงขึ้นวิ่งรุดตามไปชั้นบน
เพียงตนช่วยชีวิตท่านเกิ่งเอ้อร์ได้ ความอัปยศในวันนี้ก็จะล้างมลทินออกไปได้…
หลิงอวี๋เพิ่งวิ่งถึงชั้นสองก็พลันเห็นแม่นมลี่ดึงหลิงอวี๋เอาไว้ หลิงซินยืนอยู่ทางออกใกล้บันไดอย่างพะว้าพะวัง
ครั้นเห็นเช่นนั้นก็รีบดึงแม่นมลี่มากล่าวปลอบขวัญ “พวกเจ้าไปนั่งรอข้าเถอะ หากอยากกินสิ่งใดสั่งได้เลย!”
“พวกเจ้าเชื่อข้า วันนี้พวกเราจะไม่ต้องจ่ายอาหารมื้อนี้สักเฟินเดียว!”
เมื่อนางเอ่ยจบก็รีบไล่ตามขึ้นไป
แม่นมลี่น้ำตาแทบไหล นางเพิ่งกลับมาก็เห็นหลิงอวี๋จะถูกลากไปประจาน!
หากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้แต่แรก เมื่อกี้ก็ไม่น่าขอเทียบเชิญกับแม่นมเว่ย ควรจะขอเงินสองสามร้อยตำลึงแค่นี้ก็แก้ไขเรื่องจวนตัวเพื่อคุณหนูได้แล้ว
เฮ้อ จะมาเสียใจภายหลังก็ไม่ทันแล้ว!
“ดูสิ หลิงอวี๋กำลังคุยโวอย่างไม่กระดากอายอีกแล้ว!”
ครั้นได้ยินคำพูดนี้เสิ่นจวนที่ยืนอยู่ด้านล่างบันไดก็ลั่นวาจาเย้ยหยันทันใด
นางรั้งสายตาไปยังเซียวหลินเทียนแล้วกล่าวคำ “ผู้พี่ เราขึ้นไปดูสักหน่อยเถอะ! หม่อมฉันยังไม่เคยเห็นคนที่ถูกก้างปลาติดคอตายเลยเพคะ!”
“อีกทั้งเปี่ยวจิ้วก็ไปแล้วด้วย หม่อมฉันกังวลว่านางจะก่อเรื่องเพคะ!”
แต่เสิ่นจวนในใจกลับคิดสวนทาง ก่อเรื่องสิถึงจะดี คงจะดีที่สุดถ้าวันนี้ผู้พี่เดียดฉันท์นางถึงขีดสุด จะได้ชิงหย่ากับนางแต่เนิ่น ๆ !
วันนี้มาภัตตาคารจี๋เสียงไม่เสียเปล่า! เรื่องบันเทิงเร้าใจมากขึ้นทุกที!
เซียวหลินเทียนกำลังคิดหาโอกาสทำความรู้จักมักคุ้นกับท่านเกิ่งเอ้อร์ก็พลันผงกหัวทันควัน
เมื่อรอให้กลุ่มคนขึ้นไปข้างบน ท่านเกิ่งเอ้อร์ก็ถูกย้ายมาในห้องโถงใหญ่ พวกเสี่ยวเอ้อร์พยายามขวางคนที่มุงดูความชุลมุนไม่ให้เข้าใกล้สุดชีวิต
เซียวหลินเทียนผ่านพวกเขาก็เห็นท่านเกิ่งเอ้อร์ตกอยู่ในสภาพก้างปลาติดคอช่างน่าเวทนาจริง ๆ ดวงหน้าขาวซีด เขากุมคอไว้พร้อมกับไอจนเสียงแหบแห้ง
“แค่ก...” ท่านเกิ่งเอ้อร์พ่นเสมหะออกมาคำหนึ่งและภายในนั้นล้วนมีแต่โลหิต
“ท่านพ่อ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง? ท่านอย่าทำข้าตกใจสิขอรับ!
เกิ่งเสี่ยวหาวคุกเขาลงด้านข้างท่านเกิ่งเอ้อร์ มือหนึ่งกำลังพยุงเขาไว้ มือหนึ่งพัดช่วยเขาให้หายใจราบรื่น
ท่านเกิ่งเอ้อร์พูดไม่ได้ ทำได้แค่หอบหายใจแรงมองเขาอยู่
“หมอเล่า! ไยยังไม่เชิญหมอมาอีก?” เกิ่งเสี่ยวหาวแผดเสียงลั่น
เซียวหลินเทียนกวาดมองฝูงชนรอบหนึ่ง เขาไม่พบหลิงอวี๋ด้วยความแปลกใจก็พลันมองเห็นหลิงอวี๋กำลังเบียดเข้าไปจากอีกด้านหนึ่ง
ทว่าถูกเสี่ยวเอ้อร์ขวางไว้
“เกิ่งเสี่ยวหาว ข้าช่วยท่านเอ้อร์ได้! ให้ข้าเข้าไป!” หลิงอวี๋ตะโกนเสียงดังกังวาน
เกิ่งเสี่ยวหาวชำเลืองมองนางและเอ่ยตอบอย่างขุ่นเคือง “พระชายาอ๋องอี้ ชีวิตท่านพ่อข้าแขวนอยู่บนเส้นด้าย ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพูดเล่น!”
“ออกไปซะ! ถ้าท่านยังก่อเรื่องอีก ถึงแม้ท่านจะเป็นพระชายาอ๋องอี้ข้าก็จะไม่ไว้หน้า!”
“หลิงอวี๋ ชีวิตของท่านเอ้อร์น่าเป็นห่วง แม้เจ้าจะจ่ายค่าข้าวไม่ไหว แต่ก็ไม่ต้องพูดโกหกอะไรว่าสามารถช่วยชีวิตคนได้หรอก! นี่ไม่ถือเอาชีวิตคนมาล้อเล่นหรือ?”
ต่อหน้าเซียวหลินเทียน เสิ่นจวนต้องรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองเลยยุยงให้เจิงจื่ออวี้ออกหน้าแทน
“ใช่ เดิมทีนางไม่รู้วิชาแพทย์ด้วยซ้ำ! ไฉนเลยจะช่วยชีวิตคนได้!”
“คนผู้นี้ช่างไร้ยางอายเสียจริง เมื่อครู่ก็ปลอมแปลงเทียบเชิญเพื่อรักษาเกียรติ! ตอนนี้ก็จะหลอกคนเพื่อเงินไม่กี่ตำลึง!”
ฉินรั่วซือคว้าโอกาสที่ทำให้หลิงอวี๋ต้องอับอาย ก่อนจะส่งเสียงโห่ร้องตามมา
ครั้นได้ฟังคำพูดของพวกนาง ผู้คนที่กำลังยืนโดยรอบหลิงอวี๋ต่างจ้องมองนางสายตาเหยียดหยาม
ลู่หนานก็มองไปทางหลิงอวี๋อย่างผิดหวังเล็กน้อย วันที่เขารู้เห็นว่า หลิงอวี๋ใช้ความหลักแหลมของตนล้างมลทินโทษลักทรัพย์ของหลิงซิน เขาก็เริ่มมีทัศนคติที่ดีต่อนาง!
ไฉนเลยจะไม่นึกถึงว่าหลิงอวี๋ปลอมแปลงเทียบเชิญของไทเฮา!
บัดนี้เพื่อหลบหนีการชำระเงิน นางก็ยังสามารถพูดโกหกว่าช่วยชีวิตคนได้อีก!
ชายาอ๋องอี้ผู้นี้ยังคงเป็นเหมือนเมื่อก่อน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........
จะมีแบบรูปเล่มออกมาเมื่อไหร่คะ...
หยุดอัพอีกแล้ว 😭...
รออัพตอนใหม่นะคะ...
ต่อๆ รอออ...
รอนะคะ...
จะมีตอนต่อไปให้อ่านใหมคะ กำลังฟินเลย...