ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 74

ฝูงชนมองไปทางท่านเกิ่งเอ้อร์อีกครั้ง พบเพียงท่านเกิ่งเอ้อร์ไอค่อกแค่กสองสามครั้งและหายใจทางปาก

“มา นี่คือลูกอมเย็นสดชื่นเป็นยาอมแก้เจ็บคอ ให้ท่านพ่อเจ้าอมเสีย!”

เมื่อเห็นลมหายใจเข้าออกของท่านเกิ่งเอ้อร์ค่อย ๆ สม่ำเสมอ ดังนั้นจึงถอดถุงมือหยิบยาอมแก้เจ็บคอสองสามเม็ดส่งให้เกิ่งเสี่ยวหาว

ครั้นเกิ่งเสี่ยวหาวเห็นสีหน้าบิดาดีขึ้นเยอะแล้วก็ถอดถุงมืออย่างเชื่อฟัง ก่อนจะแกะยาอมแล้วป้อนเข้าในปากเขา

ท่านเกิ่งเอ้อร์คว้าตัวเขาไว้ แค่นกล่าวสองคำ “ช่วย… นั่ง!”

เกิ่งเสี่ยวหาวรีบคุกเข่าลงทันควัน พยุงเขาขึ้นนั่ง

หายใจได้ราบรื่นมากแบบนี้ทำให้ท่านเกิ่งเอ้อร์รู้สึกสบายขึ้นเยอะ

เมื่ออมยาอมแก้เจ็บคอที่หลิงอวี๋ให้ไว้ในปาก ความรู้สึกเจ็บปวดแผดเผาที่ถูกก้างปลาแทงในลำคอก็เริ่มมลายหายไปอย่างช้า ๆ

เขามองไปยังหลิงอวี๋ด้วยความซึ้งใจ เมื่อครู่เขาพูดไม่ได้เพราะถูกก้างปลาแทงคอ ทว่าก็รู้กระจ่างถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว

และเขาก็รู้ด้วยว่าถ้าไม่มีหลิงอวี๋ ตนก็คงสิ้นใจไปธารเหลือง(1)แล้วจริง ๆ

“ดียิ่ง… ขอบคุณพระชายาอ๋องอี้...”

ท่านเกิ่งเอ้อร์บีบมือเกิ่งเสี่ยวหาวอย่างลึกซึ้ง

พ่อลูกเกิ่งเสี่ยวหาวมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นและนางก็เข้าใจถึงความคิดของท่านเกิ่งเอ้อร์ด้วยการบีบเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

เขาพยักหน้าแล้วลุกขึ้นคำนับต่อหลิงอวี๋ กล่าวเสียงดังว่า

“พระชายาอ๋องอี้ ท่านช่วยชีวิตท่านพ่อข้าก็เทียบเท่ากับช่วยข้าเกิ่งเสี่ยวหาวด้วยเช่นกัน! ตั้งแต่วันนี้ไป เจ้าคือพี่สาวข้า!”

“ทุกคนที่ภัตตาคารจี๋เสียงฟังข้าไว้ให้ดี แต่นี้ไปเมื่อพี่สาวข้ามากินข้าวจะไม่เสียค่าอาหารสักเฟินเดียว!”

เอ่อ… เสิ่นจวนและคนอื่น ๆ เมื่อได้เช่นนั้นต่างก็ตะลึงตาค้างฉับพลัน

นี่… เมื่อครู่หลิงอวี๋แค่กระทำสิ่งง่าย ๆ ไปไม่กี่ขั้นตอนก็ได้กินข้าวไม่ต้องจ่ายเงินตลอดชีพแล้วหรือ?

แม่เจ้า นี่มันจะเอาเปรียบกันอะไรมากขนาดนี้!

งั้นที่พวกนางทำนางต้องอัปยศเรื่องจ่ายค่าอาหารไม่ไหววันนี้ หมายความว่าเหนื่อยเปล่าอย่างนั้นหรือ?

ฉินรั่วซือมีความชิงชังระคนอิจฉา นางมีทรัพย์สินน้อยและเดิมทีก็เข้าภัตตาคารจี๋เสียงไม่ไหว ทุกคราที่มาที่นี่ล้วนตีเนียนเกาะคนอื่นกินทั้งนั้น

ถึงแม้พวกเสิ่นจวนจะเอื้อเฟื้อเลี้ยงทุกครั้ง แต่ลับหลังก็เยาะเย้ยที่นางอวดดีและอัตคัด

สิ่งนี้ยิ่งเพิ่มความมุ่งมั่นของฉินรั่วซือคิดหาหนทางการออกเรือนให้ดีและจะแสดงให้พวกนางเห็นว่า สักวันหนึ่งนางจะซื้อภัตตาคารจี๋เสียงได้แน่นอน!

“ไอ้ลูกล้างผลาญ!(2)”

ท่านผังแอบยิ้มเยาะหยันเงียบ ๆ ปล่อยให้พวกเขามีความสุขกันไปก่อน

รอให้ภัตตาคารจี๋เสียงกลายเป็นของตน แล้วมาดูกันว่าคำพูดที่เจ้าหนุ่มนี่พูดวันนี้จะผันเป็นเรื่องขบขันเยี่ยงไร!

พระชายาอ๋องอี้ผู้นี้… แส่ไม่เข้าเรื่อง!

ท่านผังถลึงตามองหลิงอวี๋อย่างเหี้ยมเกรียม จดจำนางไว้

เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ด้วยสีหน้าแปลกไป ไม่รู้ควรกล่าวสิ่งใดดี

เมื่อครู่นี้ นางยังถูกลากไปประจานเพราะไม่มีเงินจ่ายค่าข้าวอยู่เลย!

เพียงพริบตาเดียวภัตตาคารที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวงแห่งนี้ยอมให้นางกินแบบไม่ต้องจ่ายตั้งแต่นี้ไปแล้วเสียอย่างนั้น!

ขนาดเขาเซียวหลินเทียนยังไม่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้เลย!

หลิงอวี๋… นางบอกว่าจะจัดการหนี้เอง!

แสดงว่านางจะใช้วิธีเช่นนี้มาจัดการหรือ?

หลิงอวี๋ก็แปลกใจเช่นกัน แรกเริ่มนางแค่อยากช่วยท่านเกิ่งเอ้อร์ทำธุรกิจสร้างความสัมพันธ์ฉันพี่น้อง!

ไฉนเลยจะคิดว่า เกิ่งเสี่ยวหาวจะหาญกล้าประกาศให้ตนกินข้าวไม่ต้องจ่ายหลังจากนี้ไป!

น้องชายคนนี้เป็นคนตรงไปตรงมา ควรค่าให้คบหาเสียจริง!

“สองวันนี้ให้ท่านเอ้อร์กินโจ๊กและกินของอ่อน ๆ สักหน่อยเพื่อถนอมลำคอ วันพรุ่งข้าจะมาตรวจดูอีก!”

เมื่อหลิงอวี๋พบว่า วันนี้ท่านเกิ่งเอ้อร์ไม่มีเรี่ยวแรงคุยธุรกิจกับตนแล้ว เลยเก็บเครื่องมือและบอกลา

การคุยเรื่องธุรกิจและไถ่ถอนมรดกตกทอดวงศ์ตระกูลเซียวหลินเทียนจะต้องรอคุยวันพรุ่ง!