ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 75

วันรุ่งขึ้น หลิงอวี๋กำลังคิดว่าต้องพูดคุยเรื่องธุรกิจกับเกิ่งเสี่ยวหาว นางสั่งให้หลิงเยวี่ยเชื่อฟังแม่นมลี่ จากนั้นก็ออกตำหนักพร้อมกับหลิงซิน

หลิงซินได้สวมเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ซื้อใหม่และกำลังถือกระปุกยารักษาแผลที่หลิงอวี๋เตรียมไว้ เดินตามนางออกตำหนักอย่างเบิกบาน

คราวนี้พอทั้งสองคนมาถึงภัตตาคารจี๋เสียงก็ได้รับการปฏิบัติแตกต่างไปจากเมื่อวานอย่างสิ้นเชิง

เสี่ยวเอ้อร์ของร้านคนนั้นก็ไม่เหมือนเมื่อวานแล้ว สีได้หน้าผันแปรใหม่

ครั้นเห็นหลิงอวี๋ก็กล่าวอย่างเคารพนบน้อม “พระชายาอ๋องอี้ ท่านมาแล้ว คุณชายน้อยเหลือห้องส่วนตัวไว้ให้ท่านที่ชั้นสามขอรับ!”

“ท่านขึ้นไปดื่มชาก่อนเถิด กระผมจะส่งคนไปแจ้งคุณชายน้อยและท่านเอ้อร์เดี๋ยวนี้ขอรับ!”

หลิงอวี๋ผงกศีรษะด้วยรอยยิ้มแล้วเดินตามขึ้นไปชั้นสาม

การตกแต่งของชั้นนี้หรูหราโอ่อ่ากว่าชั้นสองเสียอีก!

เมื่อวานหลิงอวี๋วุ่นอยู่กับการช่วยคน ไม่ได้สังเกตให้ละเอียด

วันนี้มีเวลาว่างแล้วจึงได้ดูละเอียดถี่ถ้วน

หลิงซินสับสนวุ่นใจจนทำสิ่งใดไม่ถูก สถานที่หรูหราแห่งนี้ทำให้นางรู้สึกประหม่ายิ่ง

ผ่านไปสักพักหนึ่ง เสี่ยวเอ้อร์ก็ยกชาดีกับขนมอบมา

หลิงอวี๋ดึงหลิงซินให้นั่งลง กล่าวยิ้ม ๆ ว่า “วันข้างหน้าหากติดตามตัวข้าออกมาจะได้พบเหตุการณ์เช่นนี้ท่วมท้น เจ้าเรียนรู้ที่จะสง่าผ่าเผยสักหน่อยเถอะ!”

“เจ้าจงจำไว้ว่า กระทั่งความตายพวกเราล้วนไม่หวั่นและในใต้หล้านี้ไร้สิ่งใดให้เราเกรง!”

“เจ้าค่ะ คุณหนู บ่าวจะจำไว้ในขึ้นใจ!”

หลิงซินพลันสงบสุขุมทันที เมื่อนึกถึงฉากที่ตนถือไม้ตะบองทุบตีหลิงหลาน

ตราบใดที่มีความกล้า คนที่ต้องหวั่นคือผู้อื่น!

นางรำพันคำพูดของหลิงอวี๋ในใจ เพื่อทวีความกล้าให้ตัวเอง

หลิงอวี๋เพียงนั่งไปเดี๋ยวเดียว ท่านเกิ่งเอ้อร์และเกิ่งเสี่ยวหาวก็มาแล้ว