ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 79

สิบกว่าวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

วันงานฉลองวันเกิดไทเฮา แขกเหรื่อทุกครัวเรือนที่ได้รับเทียบเชิญ ต่างก็ตื่นแต่เช้าเพื่ออาบน้ำแต่งตัวกัน

ตรวจดูเสื้อผ้าอาภรณ์ ตรวจดูของขวัญ และเตรียมคำแสดงความยินดีครั้งแล้วครั้งเล่า

การได้รับเทียบเชิญอันล้ำค่านี้นับเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ไม่มีใครอยากจะทำผิดพลาดเลยแม้แต่น้อย

หลังจากตรวจดูครั้งแล้วครั้งเล่าและเตรียมพร้อมแล้ว ผู้ที่ได้รับเทียบเชิญก็ขึ้นรถม้ารีบไปที่ประตูวัง

งานฉลองวันเกิดปีนี้ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ เพื่อป้องกันมิให้มีใครแอบเข้าไป จึงมีการจัดทหารองครักษ์สามกลุ่มคอยเฝ้าระวังอยู่ที่ประตูวัง

องครักษ์สองแถวซ้ายขวาล้วนสวมหมวกบนศีรษะ ที่ตัวก็สวมชุดเกราะแวววาวใหม่เอี่ยม ที่เท้าสวมรองเท้าบูตยาว และต่างก็ถือดาบไว้ในมือ

องครักษ์อีกกลุ่มหนึ่ง ในมือจะมีคันธนูและลูกธนู แล้วกระจายกำลังกันอยู่ข้างนอก

เมื่อเห็นท่าทางนี้ ลูก ๆ ของขุนนางระดับสูงที่มากับบิดามารดาต่างก็ตัวสั่นด้วยความกลัว พูดจาก็พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา กลัวว่าจะทำให้องครักษ์เหล่านี้โกรธแล้วต้องเผชิยกับผลที่ตามมา

เจิงจื่ออวี้กับเสิ่นจวนลงจากรถม้าก็พบกันเลย ทั้งสองคนรวมตัวกัน แล้วเสิ่นจวนก็เอ่ยถาม “หลิงอวี๋คนโง่มาหรือยัง?”

“ยังไม่เห็นนะ! ในโอกาสเช่นนี้ นางจะกล้ามาได้เยี่ยงไร นอกเสียจากว่านางจะโง่!” เจิงจื่ออวี้เอ่ยขึ้นมาดูถูก

“สวี่เหยียนมาได้เยี่ยงไร?” เสิ่นจวนหันไปเห็นสวี่เหยียนก็เอ่ยถามอย่างแปลกใจ

เจิงจื่ออวี้เหยียดยิ้มแล้วเอ่ย “นางหรือ ก็เหมือนกับคนอื่น ๆ อีกมากมาย ล้วนมาดูอะไรสนุก ๆ กันทั้งสิ้น!”

“งานฉลองพระราชสมภพของไทเฮาถือเป็นงานใหญ่ ทุกคนล้วนต่างอยากมาชมภาพอันงดงาม แล้วก็อยากเห็นว่าจะได้รับเกียรติให้ได้ยลโฉมนายแพทย์ขั้นเซียนหรือไม่!”

“ยิ่งไปกว่านั้น ได้ยินว่า มีคนจัดเดิมพันที่บ่อนพนันว่าหลิงอวี๋ไม่กล้าเอาเทียบเชิญปลอมมาเข้าร่วมงานฉลองหรอก!”

“ไม่จริงน่า! เช่นนั้นเจ้ามือบ่อนจะไม่ขาดทุนแย่หรือ? คนที่มีสมองก็มีแต่จะเดิมพันว่าหลิงอวี๋ไม่กล้ามากันทั้งนั้น! ไฉนใครจะไปเดิมพันว่าหลิงอวี๋จะมาเล่า!” เสิ่นจวนส่ายหน้า แล้วยิ้มเยาะ

เจิงจื่อวี้ยิ้มพลางเอ่ย “ใช่! ไม่รู้ว่าเจ้ามือบ่อนสมองมีปัญหาหรือเปล่า ครั้งนี้จะต้องขาดทุนย่อยยับเป็นแน่!”

“ข่าวของพวกเจ้าผิดแล้ว! ข้าได้ยินมาว่าเปลี่ยนการเดิมพันแล้วนะ! ทุกคนเขาเดิมพันกันว่าถ้าหลิงอวี๋เอาเทียบเชิญปลอมมาแล้วจะสามารถเข้าวังได้หรือไม่! ต่างก็ลงเดิมพันละหนึ่งร้อยเลย!”

พระชายาผิงหยางผ่านมาพอดี ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคนจึงพูด

“ใช่สิ! เรื่องดี ๆ เช่นนี้ข้ามีหรือจะพลาด เมื่อครู่ก็ให้แม่นมของข้าไปลงเงินเดิมพันสองหมื่น ว่าหลิงอวี๋จะเข้าวังมิได้!”

“หา ไยพระชายาไม่รีบบอกเล่าเพคะ หากบอกเร็วกว่านี้หม่อมฉันก็จะเอาเงินของหม่อมฉันไปเดิมพันเช่นกันสิเพคะ!”

เสิ่นจวนกับเจิงจื่ออวี้บ่นเสียงเบาอย่างเสียดาย

“ยังทันนะ! เจ้าดูที่รอบนอกสุดนั่นสิ คนของบ่อนการพนันกำลังรับเงินและลงทะเบียนอยู่!”

พระชายาผิงหยางชี้ไปที่รอบนอกสุด แล้วยิ้มพลางเอ่ย “พวกเขาไม่เพียงแต่รับเงิน แต่ยังนับพวกเครื่องประดับหยกมีค่าตามราคาตลาดอีกด้วย!”

พวกเสิ่นจวนมองไปทันที รอบนอกสุดนั้นมีคนยืนล้อมกันอยู่จำนวนมากจริง ๆ

ทั้งสองคนจึงเรียกนางรับใช้ของตนเองมา แล้วเอาตั๋วเงินที่เอาติดตัวมาส่งให้นางรับใช้ ให้นางรับใช้ไปลงทะเบียน

นางรับใช้กำลังจะไป เจิงจื่ออวี้ก็ห้ามนางไว้อีก เจิงจื่ออวี้ใจถึงมาก ยื่นปิ่นปักผมทองคำมูลค่าสองร้อยตำลึงเงินที่เพิ่งซื้อมาใหม่ใส่มือของนางรับใช้

ทันทีที่เสิ่นจวนเห็น ก็รีบเอากปิ่นติดผมหยกออกมาแล้วยื่นให้นางรับใช้

“น่าเสียดายที่เพิ่งรู้ตอนนี้ หากข้ารู้ก่อนคงจะเอาตั๋วเงินมาเยอะแล้ว!” เสิ่นจวนยังคงพูดอย่างเสียดาย

“นั่นสิ เงินที่ให้ฟรี ๆ หากไม่เอาก็เสียดายเปล่า! ข้าเดิมพันตั๋วเงินสองร้อยตำลึงเงิน และปิ่นปักผมทองคำ เดิมพันละหนึ่งร้อย เช่นนั้นข้าก็จะได้เกือบสี่หมื่นเลยไม่ใช่รึ? ข้าไม่ได้คำนวณผิดใช่หรือไม่?”

เจิงจื่ออวี้ดึงเสิ่นจวนไว้อย่างไม่กล้าเชื่อแล้วเอ่ยถาม

เสิ่นจวนเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น “ใช่แล้ว ๆ ข้าเองก็ลงเดิมพันสองร้อยตำลึง ปิ่นติดผมข้าก็มูลค่าสองร้อยห้าสิบตำลึงเงิน! โอ้โห รวยแล้ว ตอนนี้ข้าหวังให้หลิงอวี๋รีบมา ให้ข้าได้มีเงินเพิ่มสักหน่อย!”

อันเจ๋อได้ยินบทสนทนาของพวกเขาอยู่ไม่ไกล จึงเรียกคนรับใช้ของตน แล้วหยิบตั๋วเงินสองหมื่นไปลงเดิมพันว่าหลิงอวี๋จะสามารถเข้าไปได้

คนรับใช้ไม่กล้าเชื่อหู พลางกระซิบ "พระองค์ พระองค์ตรัสผิดไปหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ หากเดิมพันให้หลิงอวี๋ชนะ เช่นนั้นจะไม่ขาดทุนย่อยยับหรือพ่ะย่ะค่ะ?"

อันเจ๋อจ้องคนรับใช้ แล้วด่า “ข้ายังไม่แก่! จะพูดจาสับสนได้เยี่ยงไร เดิมพันว่าหลิงอวี๋ชนะ ๆ ๆ ได้ยินชัดเจนหรือยัง?”

“หากเจ้ากล้าลงเดิมพันให้ข้าผิด ข้าจะถลกหนังเจ้า!”

คนรับใช้สายตาวูบไหว พลางเอ่ยถามเสียงเบา “พระองค์ พระองค์ทรงมีข้อมูลภายในอะไรใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

“ไปเสียที… ข้ามีเงินให้ผลาญตั้งมาก เข้าใจหรือไม่? ข้าถูกชะตากับหลิงอวี้ เข้าใจหรือไม่?”

อันเจ๋อเตะคนรับใช้ คนรับใช้ถึงได้ยิ้มแล้ววิ่งออกไป

เขากลอกตา เจ้านายของเขาเก่งในเรื่องกิน ดื่ม และการพนัน น้อยครั้งที่จะแพ้!

ได้ เขาจะลงเดิมพันกับเจ้านายห้าสิบตำลึง จะต้องมิขาดทุนเป็นแน่!

ไม่นาน คนที่ที่ลงเดิมพันก็จิตใจเหมือนกับเสิ่นจวน ต่างกระวนกระวายรอคอย เฝ้ารอให้หลิงอวี๋มากันอย่างใจจดใจจ่อ