ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 85
ส่วนพระชายาผิงหยาง วันนั้นก็เห็นชุดนี้ที่เรือนหลินหลางเช่นกัน ตอนนั้นก็จ้องอยู่ตาเป็นมันด้วย!
แต่อ๋องผิงหยางเป็นอ๋องที่ว่างงาน นอกเสียจากเงินเดือนที่ได้ประจำแล้ว หนึ่งปีก็มีรายได้ไม่กี่หมื่นหรอก
ชุดที่พระชายาผิงหยางใส่นี้ก็แอบซื้อลับหลังอ๋องผิงหยาง
วันนี้นางได้ยินว่ามีการวางเดิมพันกัน ก็เอาตั๋วเงินสองหมื่นออกมาอย่างเงียบ ๆ
ยังคิดอยู่ว่าจะชนะพนัน แล้วเงินค่าชุดนี้ก็จะได้กลับมา แล้วก็จะสามารถบอกกับอ๋องผิงหยางได้เต็มที่!
ไหนเลยจะคิดว่าจะแพ้จนเสียไปทั้งหมด!
พระชายาผิงหยางยังไม่รู้เลยว่าเดี๋ยวจะไปอธิบายกับอ๋องผิงหยางเยี่ยงไร!
คิดอยู่ว่าหรือหลังจากจบงานเลี้ยงจะไปหลบอยู่ที่บ้านแม่สักสองสามวันดี!
“ชุดนี้จะต้องเป็นของปลอมแน่!”
ฉินรั่วซือเห็นสีหน้าของทั้งสามคนไม่สู้ดี จึงเอ่ยเตือน
“ใช่ ๆ ชุดนั้นที่เรือนหลินหลางไม่ใช่แบบนี้…”
ทันทีที่พระชายาผิงหยางถูกนางเตือน ก็ชี้ไปที่คอเสื้อแล้วพูดขึ้น
“คอเสื้อที่เรือนหลินหลางเป็นแบบไขว้ ที่กระโปรงกับแขนเสื้อก็ใช้ดิ้นสีเงิน…”
“หลิงอวี๋ เจ้าซื้อไม่ไหวก็อย่าทำของปลอมสิ! นี่ไม่ใช่การทำให้คนเขาหัวเราะกันรึ?”
“คิดไม่ถึงเลยว่าพระชายาผู้สง่าจะใส่ของปลอม! น่าอายเสียจริง!”
บรรดาเหล่าคุณหญิงคุณนายที่อยู่รอบ ๆ ได้ยินคำพูดของพระชายาผิงหยาง ก็ชี้มาที่หลิงอวี๋แล้วพูดวิจารณ์กัน
ชิวเหวินซวงมองจากที่ไกล ๆ แล้วยิ้มอย่างดูถูก
นางได้ยินคนรับใช้บอกว่าหลิงอวี๋เรียกคนจากเรือนหลินหลางมา แต่นางมั่นใจว่าหลิงอวี๋ซื้อไม่ไหวหรอก!
หากจะซื้อก็ซื้อได้เพียงชุดตามท้องถนนที่ราคาไม่กี่สิบตำลึงเท่านั้น!
เป็นดังที่คาดไว้ หลิงอวี๋ซื้อไม่ไหว ก็เลยทำของปลอมขึ้นมา!
เสียงซุบซิบของผู้หญิงทางนี้ ได้ยินไปถึงหูของเซียวหลินเทียน เขาสีหน้าเรียบเฉยไป
“พระชายาอ๋องอี้ ทำเช่นนี้ไม่ถูกต้องนะ เราใส่ชุดราแพงเช่นนั้นไม่ไหว แต่ก็จริงใจ ไม่มีไปทำของปลอมหรอก!”
“นั่นสิ! การใส่ของปลอมเพื่อรักษาหน้าเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนเขาจะทำกัน! ถ้าจะพูดให้หยาบหน่อย ก็คือนิสัยเลวทราม!”
บริเวณรอบนอก บรรดาสาว ๆ ที่รอดูความสนุกอยู่ได้ยินบทสนทนาของหลายคน ต่างก็พากันวิพากษ์วิจารณ์หลิงอวี๋กัน
พระชายาผิงหยางยิ้มอย่างภูมิใจพลางเอ่ย “หลิงอวี๋ เจ้ารีบถอดเถอะ! หากเถ้าแก่ของเรือนหลินหลางรู้เข้าว่าเจ้าใส่ของปลอมมันจะอายพวกเขา พวกเขาไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่!”
“ข้าได้ยินว่า ครั้งที่แล้วมีคนใส่ชุดเรือนหลินหลางของปลอม ก็ถูกคนของเรือนหลินหลางถอดชุดออกต่อหน้าทุกคน แล้วก็เผาเลยนะ!”
เสิ่นจวนตะโกนออกไปอย่างต้องการให้เกิดความวุ่นวาย
“อ้าว เช่นนั้นพระชายาอ๋องอี้จะไม่กลายเป็นพระชายาองค์แรกของฉินตะวันตกที่ถูกเปลื้องผ้าต่อหน้าสาธารณชนหรือ? นี่เป็นเรื่องอื้อฉาวที่สุดของเมืองหลวงเชียวนะ!”
พระชายาผิงหยางหัวเราะจนแทบล้ม แป้งบนใบหน้าอวบอ้วนนั้นหลุดร่วงไปไม่น้อยทีเดียว
หลิงอวี๋หมดคำพูดเลย เห็นแต่ละคนต่างซ้ำเติมกัน กับท่าทางที่หลงระเริงนั้น ก็พูดอย่างเย็นชา
“พวกเจ้าพูดถูก ตอนที่ทางเรือนหลินหลางส่งชุดมานั้นมันเป็นดิ้นเงิน!”
“เป็นข้าเองที่รู้สึกว่าแบบของพวกเขาดูไม่เหมาะเท่าไหร่ จึงได้ให้พวกเขาเปลี่ยนเป็นดิ้นสีทอง! ส่วนตรงคอเสื้อ ข้าก็ให้พวกเขาเพิ่มปกผ้ามัสลินสีชมพูกุหลาบเข้ามา”
“รบกวนพวกเจ้าดูให้ละเอียดนะว่า แบบนี้มันจะยิ่งดูมีราศีมากขึ้นหรือไม่!”
“เห้อ เพื่อดิ้นทองแค่ไม่กี่เส้น ข้าต้องจ่ายเพิ่มอีกห้าร้อยตำลึงเชียวนะ! หลิงซิน เจ้าว่า เราถูกหลอกอีกหรือไม่!”
หลิงอวี๋ทำท่าทางลำบากใจ
หลิงซินยิ้ม “พระชายา จะเป็นไปได้เยี่ยงไรเจ้าคะ! พระชายาลืมแล้วหรือ? แม่นางเหมยช่างปักของเรือนหลินหลางน่ะ ตอนนั้นยังบอกเลยว่าที่พระชายาให้เปลี่ยนแปลงเช่นนี้ ทำให้ชุดกระโปรงนี้มีจิตวิญญาณเจ้าค่ะ!”
“นางยังถามพระชายาเลยว่า สามารถใช้แนวคิดของพระชายาไปเติมแต่งให้กระโปรงตัวอื่นได้หรือไม่!”
ทันทีที่พวกสาว ๆ เหล่านั้นได้ยินว่าแม้แต่แม่นางเหมยหัวหน้าของเรือนหลินหลาง ก็ชื่นชมการเปลี่ยนแปลงชุดของหลิงอวี๋ ก็ต่างพากันเบิกตาโพลง
มีคนมองอย่างละเอียดด้วย…
เพราะว่าแม่นางเหมยหัวหน้าผู้นี้ มีทักษะการเย็บปักถักร้อยและการออกแบบระดับแนวหน้าในเมืองหลวง ชุดที่สามารถทำให้นางชื่นชมได้ ย่อมเป็นชุดที่หาที่ติไม่ได้!
“ชุดนี้เป็นของจริง พวกเจ้าดูฝีมือสิ ละเมียดถึงเพียงนี้ ในเมืองหลวงมีเพียงแต่เรือนหลินหลางเท่านั้นที่จะทำชุดที่ประณีตเช่นนี้ได้!”
“พวกเจ้าดูแขนเสื้อ ดอกเหมยเล็ก ๆ นั่นก็คือสัญลักษณ์เฉพาะของแม่นางเหมยไงเล่า! เป็นชุดที่แม่นางเหมยทำด้วยตัวเองจริง ๆ !”
สาว ๆ หลายคนที่ล้อมอยู่ พอได้ยินหลิงอวี๋พูด ก็ตั้งอกตั้งใจดูกัน แล้วก็วิพากษ์วิจารณ์กันไป ครั้งนี้พูดตรงประเด็นแล้ว
หลิงอวี๋มองพวกนาง แล้วยิ้มอย่างเป็นมิตร “ใช่ เข็มขัดนี่ก็มูลค่าสามพันตำลึง! พวกเจ้าช่างรู้จักสินค้ากันดีจริง ๆ !”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา