ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 90

ต่อหน้าคนเยอะถึงเพียงนี้ มันไม่ดีที่หลิงอวี๋จะทะเลาะกับเซียวหลินเทียน

นางจึงโน้มตัวเข้าไปใกล้เขาแล้วยิ้มเยาะพลางกระซิบ “เซียวหลินเทียน ท่านไม่ได้เห็นพวกเราเป็นคนในครอบครัว ก็อย่าคิดว่าพวกเราจะสนใจท่าน!”

“สิ่งที่หม่อมฉันติดหนี้เจ้าไว้หม่อมฉันคืนหมดแล้ว! แต่เยวี่ยเยวี่ยไม่ได้ติดค้างอะไรท่านทั้งนั้น!”

“ท่านถามใจตัวเองดูเถิดว่า เป็นผู้ชาย แม้ว่าจะเป็นคนแปลกหน้ากัน ท่านจะใจร้ายกับเด็กเยี่ยงนี้หรือไม่? ”

“ตั้งแต่ที่เขาเกิดมา ท่านมิสนใจเขาก็ช่าง! แต่ตอนนี้เขาเพิ่งจะกี่ขวบเอง? ท่านก็ต้องการให้เขาไม่สะทกสะท้านอะไรเหมือนกับผู้ใหญ่ ท่านไม่คิดว่า ท่านบังคับใจคนอื่นมากไปหรือ?”

“เซียวหลินเทียน จะตัดสินโทษว่าใครฆ่าใครก็ต้องมีหลักฐาน! ท่านมาพูดแบบปั้นน้ำเป็นตัวว่าหม่อมฉันเป็นขโมย ท่านมีหลักฐานหรือไม่?”

“แค่เยวี่ยเยวี่ยเกิดเร็วไปสองเดือน ท่านก็สงสัยว่าเขาไม่ใช่ลูกท่านแล้ว! ท่านคิดว่ามันยุติธรรมกับเยวี่ยเยวี่ยหรือ?”

“ไทเฮาเองก็ให้กำเนิดองค์จักรพรรดิตอนแปดเดือนมิใช่รึ? หรือว่าองค์จักรพรรดิเองก็เป็นลูกชู้เช่นกัน?”

“หากวันหนึ่ง หม่อมฉันยืนยันได้ว่าเยวี่ยเยวี่ยเป็นลูกของท่าน ท่านคิดเอาเถิดว่า การกระทำของท่านมันคู่ควรให้เขายอมรับท่านได้หรือไม่?”

เมื่อตะคอกเสียงต่ำประโยคนี้ออกไป หลิงอวี๋ก็เหลืออด จูงหลิงเยวี่ยเดินออกไปให้ไกล

นางกลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วตบเซียวหลินเทียนไปแรง ๆ สักที!

หลิงอวี๋พูดมส่เซียวหลินเทียนเช่นนั้นก็ตกใจตัวแข็งทื่อ เขามองไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัว เห็นว่าทุกคนต่างมองไปไกล ๆ ไม่มีใครใส่ใจคำพูดของหลิงอวี๋เลย

เขาถึงได้โล่งใจ!

ความกล้าหาญของหลิวอวี๋นี้… ช่างไม่มีความยำเกรงต่อสิ่งใด!

คิดไม่ถึงเลยว่านางจะกล้าพูดว่าองค์จักรพรรดิเป็นลูกชู้!

หากคนอื่นได้ยินคำนี้เข้า หลิงอวี๋จะยังมีชีวิตอยู่หรือ?

ไม่ทันที่เซียวหลินเทียนจะมีโอกาสได้ครุ่นคิด ขันทีก็ประกาศขึ้นมา “ไทเฮา องค์จักรพรรดิ ฮองเฮาเสด็จแล้ว…”

เสียงที่ดังจอแจ ณ ที่แห่งนี้เงียบไปในทันที พร้อมกับมีเสียงคุกเข่าลงกับพื้น