ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 910

จักรพรรดิอู่อันเข้าใจคำใบ้ของไทเฮา หากวันนี้ตนยืนกรานที่จะให้เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋หย่าร้างกัน และหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ชื่อเสียงของเซียวหลินเทียนในเรื่องไร้ความสามารถเรื่องนั้นก็จะส่งผลต่อชื่อเสียงของราชวงศ์ด้วย!

และไทเฮายังได้เตือนจักรพรรดิอู่อันถึงยาที่เป็นความกตัญญูของหลิงอวี๋ด้วย

หลิงอวี๋มีทักษะการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม หากปล่อยหลิงอวี๋ออกไป แล้วหากตนเจ็บป่วยในภายหน้า เช่นนั้นก็จะมิมีหมอที่ยอมมารักษาตนเองแล้ว

จักรพรรดิอู่อันมองหลิงอวี๋แล้วชั่งน้ำหนักข้อดีกับข้อเสีย จากนั้นจึงเอ่ยน้ำเสียงนุ่มนวล “ในเมื่อทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยเหตุผล เช่นนั้นครั้งนี้ข้าจะมิทำให้พวกเจ้าต้องลำบากใจ!”

“ได้ยินสิ่งที่ไทเฮาบอกแล้วหรือไม่? กลับไปก็มีชีวิตที่ดี แล้วมีหลานชายอีกคนให้ข้าโดยเร็ววัน!”

“หากเจ้ากล้าทำเรื่องวุ่นวายไร้สาระอีก ข้าจะมิยกโทษให้เจ้าเป็นอันขาด!”

“ขอบพระทัยเสด็จพ่อ!”

เซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ต่างก็คำนับ

พระชายาหรงกับฮองเฮาเว่ยโกรธมาก เหตุใดหลิงอวี๋จึงโชคดีเช่นนี้ พลิกเรื่องร้ายให้กลายเป็นเรื่องดีได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

ฮองเฮาเว่ยมองไทเฮา นางเกลียดไทเฮาอย่างมาก

เหตุใดยายแก่ผู้นี้จึงชอบหลิงอวี๋มากถึงเพียงนั้น?

เพราะยายแก่ผู้นี้สนับสนุนหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียน จึงทำให้องค์ชายเว่ยล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ตราบใดที่ยายแก่ผู้นี้มีชีวิตอยู่อีกหนึ่งวัน ก็จะเป็นภัยคุกคามต่อตนกับองค์ชายเว่ยอีก!

ฮองเฮาเว่ยหลุบตาลง… มิได้การแล้ว นางจะปล่อยให้ยายแก่ผู้นี้มีชีวิตอยู่ทำให้ตนเสียเรื่องมิได้แล้ว!

......

หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนอุ้มหลิงเยวี่ยออกจากวัง แล้วก็เห็นหานอวี้กับจ้าวซวนรออยู่ข้างนอก

“ท่านอ๋อง หลังจากที่พวกท่านออกไป ใต้เท้าเถี่ยก็พาคนมารับตัวหลิงเยวี่ยไป เขานำพระราชโองการ พวกเรามิกล้าฝ่าฝืนพ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวซวนมองหลิงเยวี่ย แล้วเอ่ยอย่างรู้สึกผิด “พวกเราตามพวกเขามาตลอดทาง ใต้เท้าเถี่ยมิได้ตีหลิงเยวี่ยเลย!”

เมื่อครู่หลิงอวี๋ตรวจดูแล้ว มีแค่เสื้อผ้ากับผมของหลิงเยวี่ยเท่านั้นที่ยุ่งเหยิง มิได้รับบาดเจ็บใด ๆ

ใต้เท้าเถี่ยผู้นี้ดูท่าทางจะมีจิตสำนึกอยู่บ้าง

เซียวหลินเทียนพยักหน้า รับน้ำใจของใต้เท้าเถี่ยไว้