สรุปตอน บทที่ 955 – จากเรื่อง ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา โดย GoodNovel
ตอน บทที่ 955 ของนิยายโรแมนติกเรื่องดัง ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา โดยนักเขียน GoodNovel เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
หลิงอวี๋ตรวจชีพจรของเฮยจื่อ เฮยจื่อมองหลิงอวี๋อย่างงุนงงแล้วพยายามลุกขึ้นนั่งทำความเคารพ
“อย่าขยับ! นอนลงเถิด!”
หลิงอวี๋ยิ้มให้เขา
เด็กคนนี้เปลี่ยนไปมากตั้งแต่เข้าเรียน ประกอบกับการกำกับดูแลอย่างต่อเนื่องของเซียวหลินเทียน นิสัยที่มิดีก่อนหน้านี้ก็เกือบจะหายไปหมดแล้ว
แม้ว่าหลิงอวี๋จะมิสามารถพูดได้ว่าชอบเขามาก แต่ก็เริ่มที่จะยอมรับเขาแล้ว
หลังจากตรวจไปสักพัก หลิงอวี๋ก็รู้แล้วว่าอาการป่วยของเฮยจื่อเป็นการติดเชื้อโรคฝีดาษ นางตกใจมาก
ในสมัยโบราณโรคฝีดาษเป็นโรคที่มีอัตราการตายสูง และแพร่กระจายอย่างรวดเร็วในหมู่เด็ก หลิงอวี๋จึงสั่งทันที
“เถาจื่อ ให้หมิ่นกูส่งพี่เลี้ยงสองคนมาเฝ้าทางเข้าเรือนของเฮยจื่อไว้ มิอนุญาตให้ใครเข้าออกทั้งสิ้น!”
“วันพรุ่งให้หมิ่นกูส่งคนไปลาให้เฮยจื่อด้วย เขาจะมิไปหออักษรจนกว่าจะดีขึ้น!”
เมื่อเด็กรับใช้ได้ยินที่หลิงอวี๋เอ่ย เขาก็เอ่ยด้วยความตื่นตระหนก “พระชายา... นายน้อยน้อย... นายน้อย จะตายหรือไม่ขอรับ?”
“ไม่! อย่าคิดอะไร้สาระเยี่ยงนั้น ประเดี๋ยวข้าจะให้คนไปต้มยามาให้ พวกเจ้าที่ดูแลเฮยจื่อก็ดื่มกันคนละชาม จะได้ป้องกันการติดเชื้อ!”
หลิงอวี๋เอ่ยถาม “เซี่ยอี ในช่วงสองวันที่ผ่านมาที่หออักษรมีใครมิสบายหรือไม่?”
เซี่ยอีเอ่ยอย่างประหม่า “มีนายน้อยหลายคนขอลา! มิได้บอกว่าป่วยหนักขนาดไหน! เราเองก็มิได้สนใจนักขอรับ!”
หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว เฮยจื่อคงติดเชื้อฝีดาษในหออักษร
ครอบครัวเหล่านี้คงไปเชิญหมอ แต่ปกปิดความเจ็บป่วยไว้ นี่มิใช่การล้อเล่นกับความปลอดภัยของเด็กคนอื่น ๆ หรือ?
“สุ่ยหลิง ไปเรียกท่านอ๋องมา!”
เซียวหลินเทียนได้ยินก็ตกใจเช่นกัน ท่านชายน้อยขององค์ชายเย่มีอายุเพียงสามเดือนกว่า หากเขาติดเชื้อฝีดาษแล้วจะยังมีชีวิตอยู่ได้หรือไม่?
เขาเดินตามหลิงอวี๋ไปตำหนักองค์ชายเย่
องค์ชายเย่กับภรรยาวิตกกังวลราวกับมดที่เดินอยู่บนหม้อไฟ
ดวงตาของพระชายาเย่จูหลานแดงก่ำ เมื่อนางเห็นหลิงอวี๋ ก็ตะโกนอย่างกังวล “ท่านพี่สะใภ้สี่ โปรดช่วยเราตรวจเสี่ยวเป่าที วันนี้เขากินอะไรมิได้เลย ทั้งยังมีตุ่มน้ำทั่วร่างกายด้วย!”
“มิได้เชิญหมอมาหรือ?” หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว โรคฝีดาษมิใช่โรคที่วินิจฉัยยาก ปกติแล้วหมอก็มองออกกันทั้งนั้น
“เราเชิญหมอจากโรงหุยชุน เขาบอกเพียงว่าอาหารทำให้เสี่ยวเป่าแพ้ ทำความสะอาดด้วยยานี้สองวันก็จะดีขึ้น ใครจะคิดว่าทำความสะอาดด้วยยาแล้วก็ยังมิดีขึ้น ทั้งยังร้ายแรงขึ้นด้วย!”
จูหลานจ้องมององค์ชายเย่ด้วยความโกรธ องค์ชายเย่ก็หลีกเลี่ยงสายตาของหลิงอวี๋ด้วยความรู้สึกผิด
หลิงอวี๋มิสนใจที่จะวิเคราะห์ว่าเหตุใดองค์ชายเย่จึงทำเช่นนี้ และเอ่ยเคือง ๆ “นี่คือการติดเชื้อไข้ฝีดาษ! มิใช่อาการแพ้...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........