ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 956

“โรคฝีดาษ?”

องค์ชายเย่ตกใจ จูหลานยิ่งหวาดกลัวจนแทบจะล้มลงไปกับพื้นเลย

นี่มันโรคร้ายแรงถึงชีวิต!

“ท่าน… ท่านพี่สะใภ้สี่ อย่าทำให้ข้ากลัว! มันจะเป็นโรคฝีดาษได้เยี่ยงไร?”

“เสี่ยวเป่าไม่มีการติดต่อกับบุคคลภายนอก ทุก ๆ วันก็มิเคยออกจากบ้าน จะติดเชื้อโรคฝีดาษได้เยี่ยงไร!”

หลิงอวี้ก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน จึงเอ่ย “อย่าเพิ่งกังวล รอข้าตรวจเสี่ยวเป่าก่อนค่อยว่ากัน!”

หลิงอวี๋รู้สึกว่าการหายใจของเสี่ยวเป่าอ่อนแรง จึงใช้ไม้กดลิ้นตรวจเสี่ยวเป่า ที่คอของเขาบวมและมีหนองสองจุดอยู่ในนั้น

แค่กินยามิได้ผลหรอก!

หลิงอวี๋ถือโอกาสล้างมือ และไปหยิบขวดยาออกจากมิติ

“จูหลาน อาการของลูกชายเจ้าแย่มาก ข้าต้องฉีดยาเขา!”

หลิงอวี๋แสดงขวดยาให้จูหลานดู เพื่อที่จูหลานจะได้ไม่มีข้อสงสัยใด ๆ ในภายหลัง

“แน่นอนว่าจะกินยาก็ได้ แต่ผลที่ได้มิดีเท่ากับการฉีดยา!”

องค์ชายเย่มองขวดแปลก ๆ ของหลิงอวี๋ แล้วเอ่ยอย่างมิสบายใจ “แค่กินยาเถิด! เจ้าเขียนตำรับยาแล้วข้าจะให้คนไปเอายามาเอง!”

“ท่านพี่สะใภ้สี่ การกินยาจะทำให้อาการของเสี่ยวเป่าแย่ลงหรือไม่?”

แม่ลูกอยู่ใกล้ชิดกัน จูหลานก็ทนมิได้ที่จะเห็นลูกชายของนางต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย

หลิงอวี๋เอ่ยตรง ๆ “เสี่ยวเป่าป่วยเป็นไข้สูงอยู่แล้ว การฉีดยาจะทำให้ความร้อนลดลงอย่างรวดเร็ว! หากใช้เวลานานเกินไป ข้าเกรงว่าสมองของเขาจะแย่!”

ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน เสี่ยวเป่าก็ชัก มีไข้กับมีน้ำลายฟูมปาก

จูหลานตกใจมาก นางคว้าหลิงอวี๋่แล้วตะโกน “ท่านพี่สะใภ้สี่ เหตุใดจึงเกิดขึ้นเช่นนี้? โปรดช่วยเสี่ยวเป่าด้วย!”