ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 957

ใบหน้าของจูหลานแดงมาก หลิงอวี๋พูดเปิดเผยขึ้นมา ก็ทำให้นางรู้สึกละอายใจอย่างยิ่ง

หลิงอวี๋พูดถูก เซียวหลินมู่มิอยากเป็นหนี้หลิงอวี๋อีกต่อไปแล้ว ดังนั้นคราวนี้เมื่อเสี่ยวเป่าล้มป่วย เซียวหลินมู่จึงปฏิเสธที่จะไปเชิญหลิงอวี๋

หากอาการเมื่อครู่ของเสี่ยวเป่ามิอันตรายเกินไป จนจูหลานบังคับเขาไป เขาก็คงมิยอมไปเชิญหลิงอวี๋

“ท่านพี่สะใภ้สี่... ข้ามิได้หมายความเยี่ยงนั้นจริง ๆ! ท่านช่วยข้า ท่านเป็นผู้มีพระคุณของข้ากับเสี่ยวเป่า ข้ามิเคยคิดที่จะกลายเป็นศัตรูของท่าน!”

“ก็แค่… ข้า ข้ามิสามารถโน้มน้าวเขาได้!”

จูหลานหลั่งน้ำตาด้วยความอับอาย “เขามิเคยสนใจตำแหน่งนั้นมาก่อน แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ข้ามิรู้ว่าใครเป็นคนยุยงเขา เขา... เขาเพิ่งเริ่มคิดถึงมัน!”

“ข้าขอโทษ ท่านพี่สะใภ้สี่... ข้ามิอยากให้เขาแข่งขันกับท่านอ๋องอี้เพื่อแย่งชิงตำแหน่งนั้นจริง ๆ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะถูกครอบงำ มีเพียงแค่เขาต้องชนะอันดับหนึ่งในการแข่งขันทางทหารสี่แคว้นเท่านั้ัน เสด็จพ่อจึงจะมองเขาต่างจากเดิม!”

หลิงอวี๋มิรู้สึกโกรธเมื่อเห็นว่าจูหลานเปิดเผยความคิดทั้งหมดของเซียวหลินมู่ เมื่อเทียบกับพระชายาเว่ยกับพระชายาคังแล้ว จูหลานคนนี้ไร้เดียงสาจริง ๆ!

หากเป็นสองคนนั้น พวกนางจะมิยอมรับเด็กขาด พวกนางจะปกปิดมันในทุกวิถีทางที่เป็นไปได้

“จูหลาน เจ้ามิจำเป็นต้องขอโทษ! ตำแหน่งนั้นน่าดึงดูดใจมากจริง ๆ มิน่าแปลกใจที่องค์ชายเย่จะคิดเช่นนั้น! ข้าเข้าใจ!”

“เจ้ามิจำเป็นต้องรู้สึกว่าเป็นหนี้ข้าเลย แค่ปฏิบัติกับข้าเหมือนหมอทั่วไป เมื่อเสี่ยวเป่าหายดีแล้ว เจ้าก็จ่ายค่ารักษาให้เขาห้าพันตำลึงตามราคาทั่วไปได้!”

จูหลานพลันกังวลขึ้นมา นางคว้ามือหลิงอวี๋แล้วตะโกน “ท่านพี่สะใภ้สี่ นี่มิใช่การตบหน้าข้าหรือ? คนอื่นอยากให้ท่านตรวจต้องต่อแถวกลางดึกเพื่อลงทะเบียน ข้าแค่ขอให้คนเชิญท่านแล้วท่านก็มาเองเลย…”

“ข้าจูหลานมิใช่คนเนรคุณ ท่านปฏิบัติต่อข้าเหมือนสมาชิกในครอบครัว ข้าจะปฏิบัติต่อท่านเหมือนหมอทั่วไปได้เยี่ยงไร!”

“ท่านพี่สะใภ้สี่ ข้าสาบานได้เลยว่า เซียวหลินมู่มิได้เป็นตัวแทนของข้า เขาไม่มีสิทธิ์ห้ามข้ามิให้มีสหายเป็นของตัวเอง! หากเขากล้าทำร้ายสหายของข้า ข้าจะตัดสัมพันธ์กับเขา!”

“ข้ายังบอกเขาด้วยว่า หากเขาต้องการตำแหน่งนั้นเขาต้องแข่งขันอย่างยุติธรรม! หากเขากล้าวางแผนจัดการท่าน ข้าจะหย่าร้างกับเขา!”