ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 958

เสี่ยวเป่ายังเด็กอยู่ เป็นเรื่องยากสำหรับหลิงอวี๋ที่จะไปจนกว่าอาการของเขาจะคงที่

นางเดินออกไปให้เซียวหลินเทียนกลับไปก่อน ตนจะพักอยู่ที่ตำหนักองค์ชายเย่ชั่วคราวหนึ่งคืน

เซียวหลินเทียนรู้สึกได้ไวต่อการเปลี่ยนแปลงท่าทีขององค์ชายเย่ที่มีต่อเขา เขาดึงหลิงอวี๋อย่างเป็นกังวลแล้วเอ่ย “อาอวี๋ เจ้าอยู่ที่นี่จะมิเป็นไรหรือ?”

หลิงอวี๋เข้าใจความกังวลของเซียวหลินเทียนทันที จึงบีบมือแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีปัญหา! หม่อมฉันจะดูแลตัวเอง!”

“เมื่ออาการของเสี่ยวเป่าคงที่แล้ว หม่อมฉันจะกลับไปในวันพรุ่ง! ให้หลิงซวนดูแลเฮยจื่อให้ดี!”

“โรคนี้ฟังดูน่ากลัว แต่ตราบใดที่ใส่ใจกับการฆ่าเชื้อและข้อควรระวัง ก็จะมิติดเชื้อในบ้าน!”

“อืม ข้าจะจัดการให้!”

เซียวหลินเทียนจับมือหลิงอวี๋อย่างแน่นก่อนจะพาคนกลับตำหนัก

“พี่สะใภ้สี่ คืนนี้ท่านคงจะเหนื่อยแล้ว!”

องค์ชายเย่เอ่ยอย่างสุภาพสองสามคำแล้วกลับไปที่ห้องของเขา

หลิงอวี๋อยู่กับจูหลานคอยเฝ้าเสี่ยวเป่า เมื่อมีระยะห่างแล้ว หลิงอวี๋ก็มิได้พูดกับจูหลานมากนัก

เมื่อเห็นว่าเสี่ยวเป่าเหงื่อออกมาก นางจึงเอ่ย “เอาเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้เขาเปลี่ยนเถิด! ซักเสื้อผ้าที่เปลี่ยน ต้มในน้ำเดือดแล้วนำไปตากแดดอีกที!”

“เด็ก ๆ มีผิวที่บอบบาง ดังนั้นควรใส่ผ้าฝ้าย!”

“ขอบคุณท่านพี่สะใภ้สี่!” จูหลานไร้เดียงสา มิได้สังเกตเห็นความรู้สึกแปลกแยกของหลิงอวี๋ นางสั่งให้คนรับใช้ไปเอาเสื้อผ้าที่สะอาดแล้วเอ่ยอย่างมีความสุข

“ข้าเห็นว่าใบหน้าของเสี่ยวเป่ามิแดงเหมือนก่อน ท่านพี่สะใภ้สี่ ขอบคุณที่มา มิเช่นนั้นเสี่ยวเป่าจะต้องตกอยู่ในอันตรายเป็นแน่!”

“มิเป็นไร! นี่คือสิ่งที่ข้าควรทำอยู่แล้ว!”