ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 997

เจียงอวี้ตกใจจนมิกล้าร้องไห้เสียงดัง จึงปิดปากตนไว้แล้วกระซิบด้วยเสียงแผ่วเบา

“ท่านแม่ ช่วยข้าด้วย… ข้าควรทำอย่างไรดี? ข้ายอมตายดีกว่าเข้าวัง!”

“อวี้เอ๋อร์ ตอนนี้เจ้าจะตายมิได้! หากเจ้าตายไป เขาก็จะไม่มีทางปล่อยพวกเราไป!”

ฮูหยินเจียงกับฮูหยินผู้เฒ่าเจียงเป็นคนที่มีประสบการณ์มามากมาย สิ่งที่พวกนางเอ่ยก็เป็นจริงเช่นกัน

หากเจียงอวี้ได้ยินพระราชโองการให้เข้าวังก็ฆ่าตัวตายทันที นั่นจะมิใช่การตบหน้าองค์จักรพรรดิหรือ?

องค์จักรพรรดิจะปล่อยตระกูลเจียงไปได้เยี่ยงไร!

เมื่อเจียงอวี้ได้ยินว่า แม้แต่จะตายก็ทำมิได้ก็ยิ่งสิ้นหวังแล้วทรุดลงไปที่พื้นอย่างอ่อนแรง

หรือนี่คือชะตากรรมของตน?

“มิต้องกังวล มิต้องกังวล ตั้งวันพรุ่งถึงจะเข้าวังมิใช่หรือ? พวกเราลองคิดหาทางหลีกเลี่ยงสิ่งนี้กันก่อน!”

ฮูหยินผู้เฒ่าเจียงใจสลายเมื่อเห็นท่าทางสิ้นหวังของเจียงอวี้ จึงรีบปลอบใจ

ฮูหยินเจียงก็คุกเข่าลงกับพื้นแล้วกอดเจียงอวี้อย่างทุกข์ใจเช่นกัน “อวี้เอ๋อร์ หากท่านพ่อกับพี่ชายของเจ้าอยู่ที่นี่ บางทีพวกเขาอาจคิดหาทางได้!”

“แต่ตอนนี้มีเพียงพวกเราสตรีเพียงมิกี่คนเท่านั้น ใครจะตัดสินใจแทนเราได้เล่า!”

เจียงอวี้ร้องไห้อย่างเงียบ ๆ นางกำลังหมดหวัง แต่จู่ ๆ ก็นึกถึงหลิงอวี๋ขึ้นมา

นางได้สัมผัสกับความฉลาดของพระชายาอ๋องอี้มาแล้วในช่วงนี้ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าหลิงอวี๋สามารถปกป้องตัวเองตอนที่จะถูกตัดหัวได้ เจียงอวี้ก็รู้สึกว่ามีแสงสว่างริบหรี่ในความมืด

“ท่านแม่ ข้ารู้ว่ามีคนสามารถช่วยข้าได้ ข้าจะไปหานาง! หากนางทำอะไรมิได้ ข้าก็จะยอมรับชะตากรรมของข้า!”

เจียงอวี้รีบลุกขึ้น ปาดน้ำตาแล้วจะเดินออกไป

“อวี้เอ๋อร์ เจ้าจะไปหาผู้ใด?”

ฮูหยินเจียงกังวลมากรีบคว้านางไว้

แม้ว่าหลิงอวี๋จะสงสัย แต่ก็ยังคงพาเถาจื่อกับหลิงซวนไปที่นั่นด้วย

เจียงอวี้มาถึงแล้ว กำลังคุยกับหลิงหว่านอยู่ในห้อง เมื่อหลิงอวี๋เข้ามา สิ่งแรกที่นางเห็นคือดวงตาของเจียงอวี้แดงเล็กน้อย

“ออกไปเฝ้าข้างนอก อย่าให้ใครเข้ามาใกล้!” หลิงอวี๋สั่งเถาจื่อ

เจียงอวี้ยังมิได้บอกหลิงหว่านเกี่ยวกับการเข้าวัง เมื่อเห็นว่ามีเพียงพวกนางสามคนที่อยู่ในห้อง เจียงอวี้ก็คุกเข่าให้หลิงอวี๋

“ท่านพี่หลิงหลิง ตอนนี้ท่านเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยข้าได้! หากท่านช่วยข้า ต่อไปในภายภาคหน้าเจียงอวี้จะทำงานอย่างหนักเพื่อท่านอย่างแน่นอน!”

น้ำตาของเจียงอวี้ร่วงหล่นในขณะที่นางเอ่ยออกมา

หลิงอวี๋กับหลิงหว่านต่างก็ตกใจ หลิงหว่านจึงรีบก้าวไปพยุงเจียงอวี้

“เจียงอวี้ ลุกขึ้นเถิด! มีปัญหาใดก็บอกพี่สาวของข้าไป นางจะช่วยเจ้าอย่างแน่นอน! เหตุใดเจ้าต้องให้ของขวัญชิ้นใหญ่เช่นนี้ด้วยเล่า!”

หลิงอวี๋ก็ก้าวไปพยุงเจียงอวี้เช่นกัน พลางเอ่ย “หว่านเอ๋อร์พูดถูก เจ้าก็เป็นสหายของข้าเช่นกัน หากเจ้ามีปัญหาใดก็เพียงแค่บอกข้า ข้าจะช่วยเจ้าอย่างแน่นอน!”