ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 252

บทที่252 ข้ามภพกลับมา

ในเวลาอันรวดเร็วก็มาถึงทางด่วน อยู่ในความมืดขับเร็วมาก พวกเขาหลบเรดาร์และดาวเทียม สุดท้ายก็มาถึงเขาข้างล่าง

พวกเขารีบขึ้นเขา เธอได้สะพายกล่องยาขึ้นไปด้วย ทุกคนต่างทำตามที่หน้าที่ที่วางแผนไว้

ภารกิจของพวกเขาคือยับยั้งพวกที่จะเข้ามาแฮกเกอร์คอมพิวเตอร์ เพราะคนที่ได้รับข่าวสารก่อนคือซูมู่หรง ฉะนั้นซูมู่หรง

เลยเริ่มงานก่อน พวกเขาคือคนสมทบอยู่ข้างหลัง

ในเวลาอันรวดเร็วก็มาถึงเขตหวงห้าม พวกเขาเห็นร่องรอยการต่อสู้ ยังคงมีแอ่งเลือดอยู่ที่พื้น

อันหลิงหยุนรีบเข้าไปก่อน แตะรอยเลือดขึ้นมาดม “ยังเป็นเลือดสดๆอยู่”

อันหลิงหยุนมองไปรอบๆ “ทุกคนแยกย้ายกันหา น่าจะอยู่แถวนี้แหละ”

อันหลิงหยุนเอาถุงมือออก เก็บเลือดเข้าไปในหลอดแก้ว

เปิดกล่องยาหยิบเครื่องทดลอง เริ่มตรวจเลือด

เลือดกับของซูมู่หรงเข้ากันพอดี

อันหลิงหยุนลุกขึ้น “รีบหาเลย หัวหน้าได้รับบาดเจ็บ”

ทุกคนต่างเร่งรีบตามหา อันหลิงหยุนหาเส้นทางหนึ่งได้แล้วเดินไปตามเส้นทางนั้น เธอใช้ความรู้สึก และพบเลือดที่พื้น

พอเดินไปข้างหน้าก็มีคนตายสองคน

แต่ข้างหน้ายังมีคน

อันหลิงหยุนได้ยินเสียงคนต่อสู้กัน รีบไปข้างหน้า

พอไปถึงข้างหน้าก็มองเห็นซูมู่หรงกำลังต่อสู้กับคนที่อายุยี่สิบกว่า อันหลิงหยุนเหลือบมองไปที่ขาซูมู่หรง ขาซูมู่หรงได้รับ

บาดเจ็บ

เธอวางกล่องยาไว้ข้างๆ หยิบมีดออกจากด้านหลัง แล้วพุ่งออกไป ถีบคนนั้นออกไป

อีกฝ่ายก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน มองไปก็รู้เป็นคนร้ายกาจอำมหิต

เปิดศึกเข้ามาทำร้ายอันหลิงหยุน ซูมู่หรงตะโกน “ปืนอยู่ไหน?”

อันหลิงหยุนส่ายหัว “ไม่รู้”

ลูบหา ไม่ได้พกมา

สำหรับพวกเขาถ้าไม่มีปืน ก็เหมือนการเอาชีวิตมาทิ้ง

อันหลิงหยุนพุ่งเข้าไป ซูมู่หรงยืนไม่อยู่ล้มลงไป

เพราะเติมพลังมาเยอะ อีกฝ่ายก็ได้รับบาดเจ็บ อันหลิงหยุนใช้เวลาไม่นานก็สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้ อันหลิงหยุนทำให้

คู่ต่อสู้พ่ายแพ้จนมุม เธอถาม “เก็บเอาไว้ไหม?”

“ฆ่า!”

คำสั่งของซูมู่หรง อันหลิงหยุนยกมือฟันดาบลงไป ร่างกายดิ้นทีหนึ่ง ทิ้งคราบเลือดสีแดงไว้ที่ลำคอ ร่างกายก็ล้มลง

อันหลิงหยุนหันตัวกลับไปหาซูมู่หรง ซูมู่หรงสีหน้าขาวซีด ใบหน้าเย่อหยิ่งและเย็นชา

อันหลิงหยุนพึ่งสังเกตว่า ซูมู่หรงเมื่อตอนอายุยี่สิบกว่าปีที่แล้ว

ตอนนี้หน้าตาก็ยังเหมือนเดิม

อันหลิงหยุนลังเลนิดหนึ่ง ซูมู่หรงตะโกน “เธอยังไม่รีบมาอีก อย่าให้ฉันตายหรือ?”

อันหลิงหยุนก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เลยรีบเดินเข้าไป

ไม่ใช่ข้ามภพกลับมาแล้วหรือ?

รีบกลับไปเอากล่องยา มาทำบาดแผลที่ขาให้ซูมู่หรง

เป็นแผลดาบ อันหลิงหยุนรีบไปจัดการ ซูมู่หรงนอนลงพื้น หายใจหอบ

อันหลิงหยุนจัดการเรียบร้อย เอาเข็มออกมา เดินไปถึงหน้าซูมู่หรงฉีดยาให้เขา ซูมู่หรงมองอันหลิงหยุน แปลกใจ “ปืนของเธออยู่ไหน?”

อันหลิงหยุนไม่ได้ตอบ เธอเหนื่อยแล้ว นั่งลงมองซูมู่หรง

ซูมู่หรงต้องการพักผ่อน นอนไปสักครู่

อันหลิงหยุนรอคนอื่นอยู่หลายชั่วโมงก็ไม่มีคนมา ท้ายที่สุดเธอเลยติดต่อพวกเขาก่อน

แต่คิดไม่ถึงว่าจะติดต่อไม่ได้ แถมฟ้าก็มืดแล้ว!

ฟ้ามืดอยู่บนเขาอันตรายมาก อันหลิงหยุนเห็นว่าซูมู่หรงอาการยังไม่หายดี กังวลซูมู่หรงจะเกิดเรื่อง

“เจ้าไปได้ไหม?” อันหลิงหยุนอยากพยุงซูมู่หรงขึ้น ซูมู่หรงมองอันหลิงหยุนด้วยความแปลกใจ

“เธอเป็นใคร?”