ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 356

บทที่ 356 เปรี้ยวลูกชายเผ็ดลูกสาว

อันหลิงหยุนเพิ่งนอนหลับ ก็ถูกรบกวนจนตื่น

กงชิงวี่ก็ต้องส่งเสบียงน้ำอสุจิ เขาเองก็เพิ่งจะพักผ่อน ก็ถูกอาหยู่รบกวนให้ตื่น

กงชิงวี่ไม่พอใจ “เรื่องอะไรกัน”

“อ๋องตวนขอเข้าพบ ตอนนี้อยู่ที่ลานโอวหลานแล้ว ข้าน้อยห้ามไว้ไม่อยู่ ”อาหยู่จนปัญญา ทำได้เพียงมารายงาน

กงชิงวี่มองไปที่อันหลิงหยุนแวบหนึ่ง “ใช่กินยามากไปกระมัง”

“ท่านอ๋อง ยาของข้ากำลังพอดี”

อันหลิงหยุนรู้สึกว่าอ๋องตวนต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างเป็นแน่ สวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วไปข้างนอก

กงชิงหยินเห็นอันหลิงหยุนก็พูดว่า “พระชายารองวันนี้ไม่ค่อยสบายนัก ข้ามาเชิญพระชายาเสียนไปดูสักหน่อย ส่วนเรื่องเงินนั้น ท่านเรียกมาเถอะ”

อันหลิงหยุนเลิกคิ้ว หยุนโล๋ชวน

กงชิงวี่ไม่ได้เอ่ยอะไร อันหลิงหยุนถาม “พรุ่งนี้ไม่ได้หรือ”

“ไม่ได้ ไปตอนนี้เลย ค่าออกตรวจข้าจะเพิ่มให้”

“ห้าหมื่นตำลึง”อันหลิงหยุนได้ทีก็เรียกจนสูงลิ่ว ไหนๆก็เป็นคนมีเงิน ก็ให้เขาได้ทำตามใจไปเถอะ

กงชิงหยินไม่ลังเล “นี่คือตั๋วเงิน ไปเถอะ”

กงชิงหยินหยิบตั๋วเงินหนึ่งปึกออกมาจากอกเสื้อ มอบให้กับกงชิงวี่

กงชิงวี่รับมาดูแล้ว ส่งให้กับอาหยู่ “เอาไปเก็บไว้บนตู้”

อาหยู่เก็บตั๋วเงิน มองอันหลิงหยุนด้วยใบหน้าเต็มที่ไปด้วยความเลื่อมใส มีพระชายาอยู่ จวนอ๋องเสียนของพวกเขาไม่ช้าจะกลายเป็นอภิมหาเศรษฐีแล้ว

เงินของจวนอ๋องตวนแม้จะมีมาไม่ขาด แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ไม่ช้าย่อมว่างเปล่า

อันหลิงหยุนหาวหนึ่งครั้ง กลับไปเอากล่องยาออกมา เดินตามออกไป

พอขึ้นรถม้าอันหลิงหยุนถามกงชิงหยิน “อ๋องตวนทราบหรือไม่ว่าพระชายารองมีอาการเช่นไร นางแสดงออกอย่างไรบ้าง”

“ไม่กินข้าว อาเจียน”

“น่าแปลกจริง ไม่ใช่กินยาแก้แพ้ท้องแล้วหรือ”อันหลิงหยุนรู้สถานการณ์ก่อนหน้านี้ ตอนนี้เป็นอย่างนี้รู้สึกไม่ถูกต้องเท่าไหร่

อ๋องตวนไม่ตอบ อันหลิงหยุนจึงไม่พูดอีก

พอถึงจวนกั๋วกง ตงเอ๋อก็รออยู่ที่หน้าประตูแล้ว เห็นอันหลิงหยุนลงมาจากรถม้า รีบเข้าไปหาอันหลิงหยุน

“คำนับอ๋องเสียน พระชายาเสียน ท่านอ๋อง”

“อืม”

กงชิงหยินเอ่ยขึ้นว่า “เข้าไปก่อนเถอะ”

ระหว่างที่ทุกคนกำลังเดินเข้าไปตงเอ่อก็พูดเรื่องเกี่ยวกับสิ่งของที่หยุนโล๋ชวนกินไม่ลง และมีอาการคลื่นไส้ในช่วงนี้ พูดจบตงเอ๋อบอกว่า “สองวันนี้รุนแรงมาก เมื่อวานดื่มเพียงโจ๊กเล็กน้อย วันนี้กินไม่ลงเลยแม้แต่คำเดียว มองอะไรก็รู้สึกคลื่นไส้ไม่สบายไปหมด”

“……ข้าไปดูก่อนค่อยว่ากัน”อันหลิงหยุนไปดูหยุนโล่ชวนที่ลานด้านหลัง เข้าไปก็วางกล่องยาและนั่งลง

ตอนนี้หยุนโล๋ชวนกำลังนอนอยู่ ใบหน้าเล็กซีดเผือด

“ท่านพี่ ”หยุนโล๋ชวนเรียกนาง

“ไม่เป็นไร มีข้าอยู่ต้องดีขึ้นแน่นอน ”อันหลิงหยุนเริ่มจับชีพจร ร่างกายไม่มีปัญหา เป็นธรรมชาติในการตอบสนองการตั้งครรภ์

อันหลิงหยุนเปิดกล่องยา หยิบเอาขวดยาบำรุงครรภ์ออกมา นางกลับไปคราวนี้ได้นำยาบำรุงครรภ์กลับมาด้วย เดิมคิดไว้ว่าจะใช้เอง ดีที่มีมากพอ

อันหลิงหยุนเปิดฝา หยิบเอาหนึ่งแผ่นส่งให้หยุนโล๋ชวน “วันละหนึ่งครั้งครั้งละหนึ่งแผ่น กินแล้วนอกจากจะดีกับลูก ยังดีกับเจ้าด้วย

เตรียมพวกบ๊วยเปรี้ยวไว้บ้าง เจ้าพกไว้ติดตัว หากรู้สึกอยากอาเจียน ก็กินเข้าไป

ตอนนี้เป็นช่วงที่เจ้าต้องการยาบำรุงครรภ์ ทรมานขนาดนี้ เป็นเพราะเด็กในท้องขาดแคลนการบำรุงในด้านนี้”

หยุนโล๋ชวนไม่รู้สึกขม แต่ก็กลืนลงไปได้

พอได้ยินว่ากินบ๊วยเปรี้ยว กงชิงหยินก็รีบสั่งการทันที “รีบไปเตรียมบ๊วยเปรี้ยวเดี๋ยวนี้”

ตงเอ๋อทำได้เพียงออกไปเตรียมของ ดึกดื่นขนาดนี้ก็ไม่รู้ว่าจะไปจัดเตรียมจากที่ไหน แต่ย่อมดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

กงชิงหยินก็นึกได้ จัดเตรียมบ๊วยเปรี้ยวตอนนี้มันไม่ง่าย

เขาออกไปสั่งคน ไม่ว่าจะเท่าไหร่ ก่อนพรุ่งนี้เช้าต้องนำเอาบ๊วยเปรี้ยวมาเตรียมไว้ให้พร้อมและเพียงพอ

อันหลิงหยุนนั่งลงเป็นเพื่อนหยุนโล๋ชวน ยาไม่ได้ทำให้ดีขึ้นทันที แต่นางก็มีวิธีทำให้หยุนโล๋ชวนกินอะไรได้บ้าง