ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 380

บทที่ 380 หยั่งเชิงอ๋องชินจง

เมื่อกินข้าวเสร็จแล้วอันหลิงหยุนก็ไปดูกงชิงหยิน

กงชิงหยินตื่นแล้ว ร่างกายก็ยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่

อันหลิงหยุนให้หยุนโล๋ชวนไปพักผ่อน หยุนโล๋ชวนเองก็เหนื่อยมากแล้ว ไม่ได้หลับทั้งคืน อดนอนจนถึงเที่ยงวัน เกินกว่าร่างกายจะทนรับได้แล้ว

หยุนโล๋ชวนถอดเสื้อนอกออก นอนอยู่ด้านนอกข้างกงชิงหยิน

รอจนนางหลับ อันหลิงหยุนก็หยิบมีดขึ้นมา ให้กงชิงหยินดื่มเลือดอีกครึ่งถ้วย

กงชิงหยินดื่มเลือดแล้วมองอันหลิงหยุน “ทำไมเจ้าทำเช่นนี้”

“ข้าทำเพื่อท่านอ๋องของข้า ย่อมไม่ใช่เพราะอ๋องตวน ท่านพักผ่อนก่อนเถอะ”

อันหลิงหยุนลุกขึ้นไปนั่งลงอีกฝั่ง เอามือเท้าคางไว้เป็นการพักผ่อน

หยุนโล๋ชวนตื่นมาในตอนเย็น ตื่นแล้วก็จะดูแผลให้กงชิงหยิน กงชิงหยินกลัวถูกจับได้ก็มองไปที่อันหลิงหยุน

“ไม่จำเป็นต้องดูแล้ว ตอนเจ้าหลับข้าดูให้แล้ว ถ้ายังเปิดอีกก็จะเสียยาไปเปล่าๆ เมื่อวานเจ้าก็เปิดดู แผลกลับเป็นหนักขึ้น อย่าเปิดจะดีกว่า ข้าจะมาดูให้ทุกวัน”

“หา”สีหน้าหยุนโล่ชวนเป็นกังวล ยังมีร่องรอยการโทษตัวเองอยู่ด้วย

กงชิงหยินรีบดึงมือของนางเอาไว้ “เจ้าอย่าไปฟังที่พระชายาเสียนพูด ไม่ได้เป็นหนักอะไร เพียงแต่ให้เจ้าดูไม่ได้”

หยุนโล๋ชวนหน้าแดง รีบดึงมือออก “เช่นนั้นข้ารู้แล้ว”

หยุนโล๋ชวนมองไปยังอันหลิงหยุน “ท่านพี่ ท่านพักผ่อนเถอะ ข้าจะอยู่เอง”

“ไม่ต้อง ข้ากำลังรอคนอยู่”

คำพูดของอันหลิงหยุน ทำให้แววตาของหยุนโล๋ชวนนิ่งลึกไปหลายส่วน

“ข้ารู้แล้ว ”หยุนโล๋ชวนรีบออกคำสั่ง “เด็กๆ”

“จวิ้นจู่”

“เตรียมของกิน ข้ากับท่านพี่จะเล่นหมากรุก”

“เพคะ”

กงชิงหยินนอนนิ่งไม่สามารถขยับตัวได้ เขาได้แต่ดูเท่านั้น

ทั้งสองเล่นหมากรุกจนถึงเวลาอาหารค่ำ ด้านนอกมีคนรายงานว่า “รายงานจวิ้นจู่ อ๋องชินจงขอพบรออยู่ด้านนอกเพคะ”

“อ๋องชินจง ”มือของหยุนโล๋ชวนกำหมากไว้ สีหน้าขรึมลง เงยหน้าขึ้นมองอันหลิงหยุน

อันหลิงหยุนมองไปทางอ่องตวน สีหน้าของอ๋องตวนดูไม่ได้เอาซะเลย

อันหลิงหยุนลุกขึ้น “ท่านอ๋อง ข้าจะไปหาคน รบกวนท่านอย่าหาเรื่อง แกล้งทำเป็นว่าท่านป่วยจะตายแล้วก็พอ”

อ๋องตวนฉลาดปานนั้น มองไปที่หยุนโล๋ชวน

“ชวนเอ๋อ……”

“ในเมื่อข้าตกลงจะอยู่ข้างกายท่านอ๋องแล้ว ก็จะไม่กลับคำ ขอท่านอ๋องวางใจ ”

สีหน้ากงชิงหยินค่อยๆดีขึ้น กล่าวว่า “ชวนเอ๋อเจ้ามานี่”

หยุนโล๋ชวนเดินไปหากงชิงหยิน กงชิงหยินพูดว่า “ในเมื่อจะหยั่งเชิง เช่นนั้นก็ทำให้มันสมจริงสักหน่อย”

“ท่านอ๋องหมายความว่าอย่างไร”

กงชิงหยินดึงหยุนโล๋ชวนหนึ่งที หยุนโล๋ชวนยืนไม่มั่นคงโถมลงไป กงชิงหยินแนบไปที่คอของหยุนโล๋ชวนกัดนางหนึ่งครั้ง กัดเพียงเบาๆเท่านั้น พอหยุนโล๋ชวนเจ็บก็ปล่อย

พอนางลุกขึ้นก็กดที่คอไว้ นางมองกงชิงหยินอย่างไม่พอใจ “ท่านทำอะไร”

“อีกเดี๋ยวเจ้าก็จะรู้เอง”

รู้ว่าหยุนโล๋ชวนไม่เข้าใจ กงชิงหยินอยากจะหัวเราะ เขามองอันหลิงหยุน “พระชายาเสียน ท่านไปหลบหลังห้อง สังเกตการณ์ก็พอ ส่วนที่นี่มอบให้ชวนเอ๋อ”

“ได้”

อันหลิงหยุนหมุนตัวไปหลังห้อง หยุนโล๋ชวนออกคำสั่ง “ไป เชิญอ๋องชินจงเข้ามา ไม่ต้องเอะอะเสียงดัง”

“เพคะ”