ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 39

บทที่ 39 ฮูหยินของตระกูลเสิน

"คุณแม่."

เสินหยุนเอ๋อเข้ามาในบ้าน นางกำลังยุ่งอยู่กับการหาเสินฮูหยิน ซึ่งณ เวลานี้เสินฮูหยินกำลังส่งกระจกอยู่ แม้ว่านางจะแก่แต่นางก็เป็นคนมีความสามารถในด้านการปรนนิบัติรับใช้ อายุราวนี้จะสู้กับนางสนมสาวๆในวังไม่ได้อยู่แล้ว แต่นางสามารถควบคุมความชอบของเสินเฉิงเสี้ยงได้ตลอดเวลา หลายปีที่ผ่านมาเสินเฉิงเสี้ยงก็ปฏิบัติต่อนางอย่างจริงใจ

บวกกับกฎระเบียบในบ้านที่เข้มงวด แม้ว่าเสินเฉิงเสี้ยงมีอนุภรรยา แต่นางก็ไม่เคยให้โอกาสพวกเขามีลูก ทุกครั้งที่นางออกมาจากห้องอนุภรรยา นางก็จะมอบรางวัลซุปยาชามหนึ่ง ถือว่าสะอาด

สำหรับทายาทของตระกูลเสิน พวกเขาทุกคนเป็นลูกของเสินฮูหยิน ซึ่งตัดข้อพิพาทภายในจวนอย่างสิ้นเชิง

ประการแรกมัน เป็นการเตือนให้อนุภรรยารู้ว่า ไม่มีอะไรมากไปกว่าสถานะของตนและก็ไม่ใช่อยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่าคนรับใช้ในบ้านมากนัก ประการที่สองคือ ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาของเสินฮูหยิน ประการที่สามคือเพื่อป้องกันไม่ให้ทายาทของตระกูลเสินทำร้ายซึ่งกันและกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือชื่อเสียงของเสินเฉิงเสี้ยงนั้นดีมาก

ในสายตาของบุคคลภายนอก เสินเฉิงเสี้ยงมีความรักต่อภรรยาที่ร่วมสุขทุกข์มาด้วยกัน

แต่คนนอกไม่เคยคิดถึงความทุกข์ของอนุภรรยาเหล่านั้น

เมื่อเสินหยุนเอ๋อเห็นเสินฮูหยิน นางได้ทำความเคารพแม่ แม้แต่แม่กับลูกสาวก็ไม่สามารถละเว้นมารยาทได้ เสินฮูหยินสั่งสอนอย่างเคร่งครัดเสมอ ในเมืองหลวงก็มีชื่อเสียงในเรื่องนี้

“ลูกขอกราบเท้าท่านแม่ที่เคารพ”

เสินฮูหยินมองเสินหยุนเอ๋อจากกระจกและกล่าวถามว่า "อ๋องเสียนเป็นอย่างไรบ้าง"

สำหรับเรื่องของอ๋องเสียน เสินฮูหยินเคยถามเสินเฉิงเสี้ยง เสินเฉิงเสี้ยงไม่ได้บอกอย่างชัดเจนมาก แต่ว่ามีเรื่องหนึ่งที่เสินฮูหยินได้เข้าใจในความหมายของเสินเฉิงเสี้ยง ก็คือลูกสาวของตระกูลเสินต้องแต่งงานกับคนของพระราชวัง

เสินหยุนชูเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเสิน เมื่อลูกสาวคนโตแต่งงานกับฮ่องเต้ชิงหยู่ มันเป็นความต้องการของเสินเฉิงเสี้ยง แต่ในเวลานั้นฮ่องเต้ชิงหยู่ยังเป็นเพียงมกุฎราชกุมาร แม้ว่าเป็นมกุฎราชกุมารแต่ไม่ได้รับความสนใจจากฮ่องเต้ ตอนนั้นดูเหมือนฮ่องเต้จะจงใจทิ้งลูกชายคนโตและสนับสนุนคนเล็ก เพียงแค่ความช่วยเหลือของตระกูลเสินทำให้ฮ่องเต้ชิงหยู่กลายเป็นฮ่องเต้ปกครองเมืองอันยิ่งใหญ่

การตั้งใจทำงานของตระกูลเสินนั้นมีไว้เพื่อความสงบสุขของตระกูลเสินเท่านั้น แต่ถ้าตระกูลเสินไม่มีหนทางใดที่จะยืนหยัดต่อหน้าวงศ์ตระกูลได้ นั่นหมายถึงสถานการณ์แย่ลง

ดังนั้น เสินเฉิงเสี้ยงอยู่ต่อหน้าฮ่องเต้ชิงหยู่ไม่เคยคิดว่าตัวเองสูงกว่าคนอื่น แต่ในทางกลับกันเขายังคงทำหน้าที่ของเขาและไม่กล้าทำผิดพลาด

แต่เพื่อให้ตระกูลเสินยืนหยัดอยู่ได้ ต้องสร้างความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเสินและวงศ์ตระกูลเท่านั้น

"ท่านแม่ ไปเยี่ยมมาแล้ว แต่สุขภาพในตอนนี้ยังไม่ดีเท่าไหร่ ลูกรู้สึกเป็นห่วงท่านอ๋องมาก"

เสินหยุนเอ๋อเดินเข้าไปใกล้เสินฮูหยิน และเสินฮูหยินยิ้มอย่างละมุน ตรัสว่า "ไม่ต้องอาย!"

เสินหยุนเอ๋อก้มหัวลงและอายนิดหน่อย สาวรับใช้ที่อยู่รอบๆก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ แต่นางก็ไม่ได้โกรธ คนที่อยู่ในห้องของแม่ล้วนเป็นคนใกล้ชิดกับแม่ สนับสนุนแม่

และอีกอย่างคือเป็นคนที่สำคัญมากและแม่ไว้ใจได้ ความจริงก็คือเป็นสายลับในวัง ซึ่งเป็นคนที่ปกป้องพวกนาง

เสินหยุนเอ๋อได้รับการสอนโดยเสินฮูหยินตั้งแต่อายุยังน้อย แม้ว่านางจะมีนิสัยหยิ่งจองหอง แต่นางรู้ดีจัดลำดับความสำคัญ คนเหล่านี้รุกรานไม่ได้ต้องเกลี้ยกล่อม ในเวลาที่สำคัญที่สุดพวกเขาสามารถกั้นดาบปืนให้ตนเองได้

"พอแล้ว พวกเจ้าออกไปเถอะ ทำให้นางอายใหญ่แล้ว"

เสินฮูหยินออกคำสั่ง คนที่เหลือก็ถอยออกไป เหลือแต่แม่กับลูกสาว เสินฮูหยินถึงหันไปมองลูกสาว นางคลอดออกมาเองและนางก็ต้องรักมากสิ

"เป็นผู้หญิงต้องรู้จักรักนวลสงวนตัว" แม้ว่าเสินฮูหยินจะตำหนิ แต่ในสายตาของนางกลับมีความรักความเป็นห่วงอยู่ในนั้น

เสินหยุนเอ๋อเข้าใจได้ดี แล้วพูดอย่างออดอ้อนว่า "ท่านแม่ ลูกยังเป็นเด็กอยู่เลย อยู่ต่อหน้าท่านแม่ถึงเป็นอย่างนี้ ถ้าลูกออกไปข้างนอกแล้วก็ไม่กล้าเพคะ"

เสินฮูหยินตบมือกับเสินหยุนเอ๋อ นางไม่ได้เข้าไปพัวพันกับเรื่องนี้ แต่นางกลับถามว่า "ท่านอ๋องยังไม่หายดีขึ้นเหรอ?"