ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 40

บทที่ 40 เข้าสู่วังตอนดึก

เสินเฉิงเสี้ยงกลับมาจากวังก็ตอนเย็นแล้ว อารมณ์ของฮ่องเต้ในวันนี้อาจไม่ดีสักเท่าไหร่ ตั้งแต่เช้าสีหน้าดูไม่ดีเลย และฝ่ายท่านอ๋องป่วยหนักพักอยู่ที่บ้าน ในวังไม่มีใครที่ใช้ได้เลย ในเวลานี้มีคนแนะนำคนของตระกูลจุน เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ทำให้คนของตระกูลจุนได้เป็นคนโปรดปราน

ไม่ใช่มีเรื่องนี้เรื่องเดียว ลูกสาวคนที่สองของตระกูลจุนที่ชื่อว่าจุนเซียวเซียวนางเป็นคนดังในเมืองหลวง ได้ยินมาว่านางได้รับรางวัลชนะเลิศอันดับหนึ่งในการแข่งขันกวีนิพนธ์และจิตรกรรมเมื่อสองสามวันก่อน และได้รับรางวัลชนะเลิศในด้านคุณธรรมและรูปลักษณ์ในงานเลี้ยงน้ำชาปีนี้ มันกลายเป็นเรื่องที่มีคนพูดถึงกันเยอะมากในเมืองหลวง

และไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น มีบางคนพูดถึงเรื่องนี้ในวังเพื่อเอาใจฮ่องเต้ แม้ว่าราชครูจุนไม่ได้พูดอะไร แต่เรื่องนี้ดังในวันอย่างครึกโครมแล้ว

ก่อนหน้านี้ จุนฉูฉูเดิมทีตั้งใจที่จะเข้าประกวดการคัดนางดีงามเข้าไปในพระราชวังเพื่อรับใช้ฮ่องเต้ แต่พูดถึงเรื่องนี้ ฮ่องเต้หาข้ออ้างปราบปรามเพราะคิดถึงความสัมพันธ์ที่ยาวนานที่มีต่อฮองเฮา แต่คราวนี้มีคนพูดถึงทายาทของฮ่องเต้ เขารู้อยู่ในใจว่า ในเมื่อเป็นเรื่องของฮ่องเต้ ก็ได้แต่ให้ตระกูลเสินมารับผิดชอบเพียงเท่านั้น

การสูญเสียครั้งนี้พวกเขายากที่จะพูด!

แค่กลัวว่าลูกสาวของตระกูลจุนคนนี้ จักต้องเข้าไปในวังแน่นๆ

แม้ว่าฮ่องเต้จะรักฮองเฮาด้วยสุดใจ แต่ก็ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าตระกูลจุนมีแผนการอันใด

เสินเฉิงเสี้ยงเดินเข้าไปที่ห้องของเสินฮูหยินโดยตรง นางกำลังจะถอดเสื้อผ้า เห็นลูกสาวเสินหยุนเอ๋อ ถึงเดินไปนั่งลง

"หยุนเอ๋อกราบเท้าท่านพ่อที่เคารพ" เมื่อเสินหยุนเอ๋อได้เห็นเสินเฉิงเสี้ยงนางก็รีบเดินไปน้อมทักทาย

"ท่านพ่อ มีอะไรจะคุยกับท่านแม่เพคะ?"

สำหรับลูกสาว เสินเฉิงเสี้ยงยังคงอ่อนโยน

เสินหยุนเอ๋อคิดอยู่พักหนึ่งและตรัสว่า "ลูกสาวยังมีกิจที่ต้องไปทำ ลูกขอจากไปก่อน เพื่อไม่รบกวนท่านพ่อท่านแม่ทรงปราศรัย

พูดจบเสินหยุนเอ๋อจากไปก่อนแล้ว เสินเฉิงเสี้ยงก็เข้าใจลูกสาวคนนี้อย่างดี

หลังจากลูกสาวออกไปแล้ว เสินเฉิงเสี้ยงถามว่า"เกิดอะไรขึ้น"

“ท่านนาย เรื่องเป็นอย่างนี้”

หลังจากที่เสินฮูหยินพูดจบแล้ว เสินเฉิงเสี้ยงส่ายหัวว่า "อ๋องเสียนหมดอำนาจเพราะข้าเอง แม้ว่าฮ่องเต้ไม่ได้พูด แต่ข้าก็รู้ผลดีและผลเสียของเรื่องนี้ วันนี้ในวังมีคนพูดถึงลูกสาวคนที่สองของตระกูลจุน ถึงแม้อายุยังน้อย แต่มีชื่อเสียงดังทั่วโลกแล้ว เกรงว่าสถานการณ์จะดีกว่าสถานการณ์ชูเอ๋อ เรื่องนี้เนี่ย... "

เสินฮูหยินได้ยินก็เข้าใจแล้วและนางก็ถามทันทีว่า "ท่านนาย ตามความหมายของท่านคือว่าเราควรส่งหยุนเอ๋อเข้าไปในวังเหรอ?"

" เลอะเลือนไปแล้ว น้องยังไม่เข้าใจนิสัยของชูเอ๋ออีก ตอนนั้นนางไม่ยอมที่ส่งนางเข้าไปในวัง นั่นเป็นเพราะกำจัดคนนั้นไปทำให้นางเสียใจท้อแท้ ตอนนี้ถ้าน้องปล่อยให้หยุนเอ๋อเข้าไปในวังให้ไปดูแลสามีคนเดียว มันไม่ใช่เป็นการจะฆ่านางทั้งเป็นเชียวรึ? "

หลังจากเสินเฉิงเสี้ยงด่าว่าไปชุดใหญ่ เสินฮูหยินก็ตัวสั่นแล้วถามทันทีว่า "ถ้าอย่างนั้นท่านนายหมายความว่ากระไรรึเพคะ?"

“ ตอนนี้ ได้แต่ต้องรออย่างเดียว ถ้าตระกูลจุนส่งจุนเซียวเซียวเข้าไปในวัง ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่ต้องดูอยู่ข้างๆ ทำเหมือนไม่เห็นและไม่สนใจ แต่ขั้นตอนนี้จะต้องวางแผนระยะยาว ลูกสาวสองคนของตระกูลจุน คนหนึ่งมอบให้แก่อ๋องตวน นี้คือขั้นตอนในการรักษาอำนาจกษัตริย์ให้มั่นคง ถ้าหากส่งจุนเซียวเซียวไปที่วังอีก นั่นก็จะเห็นความคิดของตระกูลจุนอย่างชัดเจนมากขึ้น

พวกเราไม่สนใจ ก็จะมีคนสนใจ ฮองไทเฮาอาจจะเป็นคนจัดการเอง

ก็ได้แต่รอดูการเปลี่ยนแปลงเท่านั้น

สำหรับหยุนเอ๋อ อย่าปล่อยให้นางออกไปข้างนอก เกรงว่านางจะก่อเรื่อง

ตอนนี้ ท่านอ๋องเสียนยังไม่รู้ชัดเจนว่าฮ่องเต้มีแผนการกระทำต่อนางเช่นไร นางไปที่นั่นบ่อยๆกลับไม่ดีต่อตัวนาง ในเมื่อวันนี้นางไปที่นั่นมาแล้ว ก็แสดงออกถึงความรู้สึกผิดของข้า ดังนั้นโปรดอย่าไปอีก"

เข้าใจแล้ว ท่านนายวางใจได้ หม่อมฉันจะดูแลหยุนเอ๋อให้ดีและไม่ให้นางออกไม่ก่อเรื่อง "

"ท่านพ่อทำไมพ่อไม่อยากให้ลูกสาวกลายเป็นผู้มีฐานะที่สูงส่งอย่างนี้กระไร？" อันหลิงหยุนเกิดความอย่างรู้อยากเห็น

แม่ทัพอันเย้ยหยัน ตรัสว่า "พ่อไม่ต้องการอะไรอีกและสามารถเลี้ยงดูแลนางได้ ทำไมถึงต้องให้ลูกไปใช้ชีวิตเป็นทุกข์ที่วัง จวนอ๋องเสียนพ่อยังไม่ชอบเลย ถ้าหากหาองครักษ์ติดตามตัว นางอยากจะทำอะไรก็แล้วแต่ ไม่มีใครจะสามารถห้ามได้

ทันใดนั้น อันหลิงหยุนก็ได้เห็นว่า ที่จริงแล้วพ่อคนที่เป็นแม่ทัพคนนี้ก็วางแผนอย่างรอบคอบและคิดการณ์ไกล แต่คนนอกไม่เคยเข้าใจเลย

"ท่านพ่อ ทำไมพ่อถึงได้รับเสื้อขนสัตว์ นั่นเป็นเพราะต้องการจัดงานการคัดนางดีงามใหม่เหรอ" นี่ไม่ถูกกฏระเบียบ การจัดงานการคัดนางดีงามใหม่มันเกี่ยวข้องอะไรกับแม่ทัพ

แม่ทัพอันยิ้ม "ทุกคนคุกเข่าลงเพื่อขอเรื่องจัดงานการคัดนางดีงามใหม่ รวมถึงเสินเฉิงเสี้ยงก็ด้วย แต่พ่อคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของฮ่องเต้เอง คนอื่นอย่างเราไม่จำเป็น พ่อคนเดียวที่ไม่คุกเข่าขอ

หลังจากนั้นฮ่องเต้ก็เรียกพ่อไปคุยที่พระตำหนักจรุงจิต ถามพ่อว่าอยากจะได้อะไร พ่อบอกว่าพ่ออยากได้เสื้อขนสัตว์จากฮ่องเต้

อันหลิงหยุนนับถือชื่นชมอย่างมาก ทำแบบนี้ก็ได้กระไร!

แต่เรื่องการจัดงานการคัดนางดีงามใหม่จะมีความจำเป็นและฮ่องเต้ก็ไม่มีทางเลี่ยง อยากเสมอต้นเสมอปลายก็ไม่ได้

เมื่อแม่ทัพอันมาถึงจวนอ๋องเสียนจัดงานต้อนรับอย่างดี ได้เจอทุกคนยกเว้นกงชิงวี่ผู้ที่รักษาตัวอยู่ แม่ทัพอันดีใจ หลังจากที่เสวยพระกระยาหารเสร็จแล้วถึงกลับไปที่จวนแม่ทัพ

อันหลิงหยุนไปส่งพ่อก่อนแล้วถึงจะกลับมา ตอนนี้ท้องฟ้าก็มืดแล้ว ถึงเวลาพักผ่อนแต่อันหลิงหยุนก็ได้รับคำสั่งของ ฮองไทเฮา ให้นางเข้าไปในวังอย่างรวดเร็ว

อันหลิงหยุนไม่รู้สาเหตุ แต่นางรู้สึกราง ๆ ว่าอาจเกี่ยวข้องการคัดนางดีงาม

อันหลิงหยุนเข้ามาในพระราชวังตอนดึกๆ ไห่กงกงรออยู่หน้าประตูพระราชวังตังแต่นานแล้ว คราวที่แล้วเขาได้รับประโยชน์จากอันหลิงหยุนไป คราวนี้เขาถึงมาที่นี่เพื่อแจ้งให้อันหลิงหยุนทราบก่อน

สองคนนี้คนหนึ่งอยู่ข้างหน้าอีกคนหนึ่งอยู่ข้างหลัง ไห่กงกงบอกบางเรื่องให้อันหลิงหยุน และอันหลิงหยุนเข้าใจแล้วว่า แผนการในวังมันลึกลับ ซับซ้อน นี่มันก็เป็นหลุมพรางจริงๆ