ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 681

บทที่ 681 พ่อเปรียบเทียบได้เหมาะมาก

หลังจากพักผ่อนมาแล้วหนึ่งคืน อันหลิงหยุนเก็บเงินเหล่านั้นมิดชิดราวกับกลืนลงท้อง จะเป็นจะตายอย่างไร ก็จะไม่มีวันเอาออกมาเด็ดขาด

กงชิงวี่โกรธจัดจนไม่อยากได้แล้วเช่นกัน ยังบอกอีกด้วยว่าจะรอให้อดตายไปเลย

อันหลิงหยุนคร้านจะสนใจ ตื่นเช้ามาก็ปลีกตัวไปดูเด็กๆแล้ว

หลังจากอุ้มขึ้นมาหอมทีละคนๆจนครบ ถึงค่อยได้รู้เรื่องที่เฟิงอู๋ฉิงถูกวางยา

เฟิงอู๋ฉิงมาหาอันหลิงหยุนแต่เช้าตรู่ ทั้งเพื่อชำระบัญชีแค้น ทั้งรวดมาฟ้องเรียกร้องเอาผิด

อันหลิงหยุนอุ้มเจ้าห้าไว้ในอ้อมแขน มีเสี่ยวเฉียวเดินตามมาข้างๆ

นางเพ่งมองเฟิงอู๋ฉิงอย่างประหลาดใจ:“ เจ้าสำนักเฟิง นี่เจ้าจะมาฟ้องร้องเจ้าห้า หรือว่าเสี่ยวเฉียวกันล่ะ?”

"ก็ทั้งหมดนั่นล่ะ" เฟิงอู๋ฉิงสวมชุดแดงทั้งตัว สีหน้าไม่สบอารมณ์สุดขีด อันหลิงหยุนอดยกนิ้วชื่นชมชายคนนี้ไม่ได้จริงๆ ผู้ชายคนหนึ่งจะเติบโตขึ้นมาเป็นอย่างนี้ ก็ถือว่าแล้วไปเถอะ แต่เขายังอุตสาห์ใส่สีแดงเถือกทั้งตัวไปอีก ยิ่งทำให้ดูเหมือนปิศาจเข้าไปใหญ่

"เจ้าสำนักเฟิง ตอนนี้เจ้าห้ากับเสี่ยวเฉียวล้วนเป็นศิษย์ของเจ้า ไม่ว่าใครเป็นคนวางยา เจ้าสำนักย่อมสั่งสอนอบรมได้เต็มที่ ข้าจะไม่ปริปากบ่นว่าใดๆ

อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็เป็นเด็ก เรื่องดื้อรั้นไม่เชื่อฟังย่อมต้องมีอยู่บ้าง หากไม่เคร่งครัดสอนสั่งพวกเขาให้มีระเบียบวินัยมากกว่านี้ วันหน้าพวกเขาอาจจะไม่เคารพอาจารย์ ไม่ยึดถือคุณธรรม เช่นนั้นแล้วยังจะเป็นเรื่องดีได้อยู่หรือ? "

เฟิงอู๋ฉิงสีหน้าเย็นชา: "อู่ฮัวไม่คิดจะสนใจเรื่องนี้แล้ว?

อันหลิงหยุนโปรยยิ้มหวานหยด: "เจ้าสำนัก เจ้าห้าไม่ได้มีเจ้าเป็นอาจารย์คนเดียว พวกเขายังมีความกลมเกลียวรักใคร่ เข้ากันได้ดีกับกั๋วจิ้วน้อยอย่างมาก แต่ไหนแต่ไรมา ก็ไม่เคยเกิดเรื่องทำนองนี้มาก่อน หากเจ้าสำนักไม่เชื่อ ก็ลองไปถามกั๋วจิ้วน้อยดูก็ได้"

"ข้าขี้เกียจถาม ในเมื่ออู๋ฮัวบอกว่ายกพวกเขาให้ข้าจัดการแล้ว เช่นนั้น ข้าจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง"

เฟิงอู๋ฉิงอุ้มเจ้าห้าออกไป หมุนตัวไปเรียกเสี่ยวเฉียว: "เสี่ยวเฉียว มาเถอะ"

เสี่ยวเฉียวเงยหน้าขึ้นมองอันหลิงหยุน จากนั้นจึงเดินไปหาเฟิงอู๋ฉิง

หยุนจิ่นเดินเข้ามาแล้วเอ่ยขึ้นว่า "เจ้านาย วางใจได้แน่หรือเจ้าคะ?"

"วางใจเถอะ เขาเป็นอาจารย์เชียวนะ คนเป็นอาจารย์ไม่มีวันทำร้ายศิษย์หรอก ไม่ต้องพูดถึงนิสัยดั้งเดิมของเขาก็เป็นคนมีเมตตาอยู่แล้ว เขาไม่ทำเรื่องอะไรที่ชั่วร้ายอำมหิตออกมาหรอก"

แต่ไหนแต่ไรมา เฟิงอู๋ฉิงหูตาว่องไว สายตาเฉียบแหลม เมื่อได้ยินสิ่งที่อันหลิงหยุนพูด ก็โกรธจนมุมปากกระตุกไม่หยุดเลยทีเดียว

เขาหมุนตัว คิดจะกลับไปหาอันหลิงหยุนเพื่อปรับทัศนคติเสียหน่อย แต่นางก็กลับเข้าห้องตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว

เมื่อทำอะไรไม่ได้ เขาจึงทำได้เพียงหันกลับแล้วเดินเข้าห้องไป

เข้าประตูมาได้ เฟิงอู๋ฉิงก็เอ่ยเรียกเสี่ยวเฉียว คิดว่าจะฝึกสอนเคี่ยวกรำเสี่ยวเฉียวให้หนัก

"ท่านอาจารย์ เมื่อวานนี้ข้าทำหมอนใหม่ใบหนึ่ง เอามามอบให้ท่าน"

ราวกับว่าเสี่ยวเฉียวไม่ได้ยินที่เฟิงอู๋ฉิงพูด นางหมุนตัว แล้วเดินเข้าไปหลังฉากบังลมทันที

รูปแบบของฉากบังลมมีความวิจิตรงดงามอย่างยิ่ง มีลายนกยูงสีฟ้าแหงนมองขึ้นไปที่ดอกโบตั๋น ลายดิ้นทองของดอกโบตั๋นนั้นงดงามตระการตา หากไม่สังเกตดูอย่างละเอียด จะทำให้คิดว่าเป็นของจริงได้เลยทีเดียว

ลมโชยพัดมา ราวกับดอกโบตั๋นพลิ้วไหวแล่นริ้วไปกับสายลม

เสี่ยวเฉียวชอบฉากบังลมมาก นางบอกกับเฟิงอู๋ฉิงว่า จะมาพักอยู่ในห้องนี้เป็นระยะๆ เพื่อคอยรับใช้ดูแลความเป็นอยู่ของเขา

ในตอนนั้น เฟิงอู๋ฉิงยังส่งสายตาดูถูกอย่างถึงที่สุด ไปให้เสี่ยวเฉียวเลยด้วยซ้ำ

แค่เด็กผู้หญิงที่เริ่มมีสะโพกขึ้นมาหน่อยคนหนึ่ง ก็คิดจะมาปรนนิบัติรับใช้เขา?

แต่เมื่อเห็นท่าทีของเสี่ยวเฉียว เฟิงอู๋ฉิงที่เดิมทีคิดจะพูดปฏิเสธ เมื่อคำพูดมาถึงริมฝีปาก ก็กลับกลายเป็นคำตอบรับไปเสียได้

ในเมื่อเขาตอบรับไปแล้ว จะทำอะไรไม่ดีออกไปก็ไม่เหมาะ ของทุกอย่างในห้องของเขาล้วนงดงามหรูหราทั้งหมดจริงๆนั่นล่ะ

เมื่อก่อนเขาขาดแคลนเงินทอง แต่ตอนนี้ กลับมีเสียจนใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมด

หากจะพูดไป มีฉากบังลมมากมายที่เก็บไว้ในคลังสมบัติของเขา เขาสั่งให้อู๋ซานไปเอามาส่งๆสักอันก็พอ ใครจะรู้ว่าเจ้าอู๋ซานสมองกลวงนั่น ดันไปเอาฉากลายนกยูงแหงนมองดอกโบตั๋นที่เขาชอบที่สุดมาเสียได้

เฟิงอู๋ฉิงแทบจะฆ่าอู๋ซานให้ตายไปให้พ้น ๆ หน้าเลยทีเดียว

เมื่อเสี่ยวเฉียวเห็นฉากบังลมเข้า ก็ชอบอย่างมาก

รีบสั่งให้คนขนย้ายข้าวของบางส่วน ซึ่งนางใช้ในชีวิตประจำวัน ไปที่ห้องของเฟิงอู๋ฉิงทันที

แล้วสร้างพื้นที่เล็ก ๆ เป็นห้องพักของตัวเองหลังฉากบังลมนั่น

ชั่วขณะนั้นเฟิงอู๋ฉิงหดหู่สุดแสน อยากจะเปิดปากไล่คนอื่นออกไปเต็มแก่ แต่ก็จนใจที่เขาเป็นอาจารย์ คนเป็นอาจารย์จะไล่ศิษย์ตัวเองออกไป เพียงเพราะศิษย์ของเขาชอบฉากบังลมไม่ได้

ในที่สุด เขาจึงต้องทำตามที่เสี่ยวเฉียวต้องการ

เสี่ยวเฉียวตระเตรียมที่ทางข้างในเสร็จเรียบร้อย เฟิงอู๋ฉิงเอง ก็ต้องตระเตรียมอย่างอื่นด้วยเช่นกัน เรื่องเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์ ธุระส่วนตัวใดๆ ก็ดูจะไม่สะดวกขึ้นมาบ้างแล้ว

โชคยังดีที่มีห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยเฉพาะอยู่