ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 694

หยุนจิ่นลุกขึ้น ยืนมองแม่ทัพอันอย่างแน่นิ่ง ：“แม่ทัพอัน เหตุใดท่านต้องทำเช่นนี้ด้วย ？เหตุใดท่านถึงต้องฆ่าเจ้านาย？”

แม่ทัพอันทำสีหน้าทุกข์ใจ：“หลิงหยุนเป็นอย่างไรบ้าง？”

“ในเวลาปกติบาดแผลจะฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว แต่คราวนี้แผลกลับไม่สมาน ดูแล้วไม่อาการไม่สู้ดีนัก เกรางว่าเจ้านายจะ ……”

แม่ทัพอันมองออกไป ：“แล้วคนล่ะ ？”

“ไม่อยู่แล้วเจ้าค่ะ ท่านอ๋องได้พาตัวออกไปแล้ว”

“เหลวไหล เรียกให้เขากลับมา เขาได้รับบาดเจ็บ จะไปได้อย่างไร ？”

“เจ้านายกลัวว่าท่านอ๋องจะเกิดปัญหา จึงได้มอบเลือดให้แก่ท่านอ๋องดื่ม ตอนนี้ท่านอ๋องไม่ได้เป็นอะไรแล้ว เลือดของเจ้านายสามารถช่วยชีวิตคนได้ ท่านแม่ทัพไม่ทราบหรอกหรือ ？”หยุนจิ่นรู้ดีว่าแม่ทัพอันจะต้องรู้เรื่องนี้แล้ว เพียงแค่ไม่มีผู้ใดกล่าวถึง และแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้เท่านั้น

แม่ทัพอันมองหยุนจิ่น：“หลิงหยุนเป็นถึงขนาดนั้น เขายังจะดื่มเลือดอีกหรือ ？”

“ท่านแม่ทัพ นั่นเป็นพระสามีของเจ้านาย สำหรับเจ้านายแล้วเขาก็มีความสำคัญเช่นเดียวกับท่านแม่ทัพ ปกติท่านแม่ทัพก็ทรงเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดี เหตุใดคราวนี้ถึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเล่าเจ้าคะ ？”

“……”แม่ทัพอันนิ่งเงียบ มองไปยังยาที่อยู่ในมือของหยุนจิ่น ：“นั่นคือยาพิษหรือ？”

“นี่เป็นยาของเจ้านายที่มอบให้ข้าก่อนจะหมดสติไป ”หยุนจิ่นกล่าวตอบ

แม่ทัพอันหยิบยามาแล้วกินลงไป สายตาเรียบนิ่ง ：“เรียกให้พ่อบ้านมาซ่อมแซมจวนแม่ทัพด้วย ข้าจะพักผ่อนเสียหน่อย ”

แม่ทัพอันหันหลังเดินกลับไปด้านใน หยุนจิ่นก็เดินตามหลังไป ：“ท่านแม่ทัพ ！”

“ออกไปเถอะ”

เมื่อแม่ทัพอันเข้าไปด้านใน หยุนจิ่นก็อยู่ตรงนั้นอยู่สักพักแล้วจึงค่อยเดินจากไป

อ๋องตวนและราชครูจุนทั้งสองเข้าไปตรวจสอบเรื่องของจวนเฉินเสี้ยง ในเมื่อจวนเฉินเสี้ยงถูกเข้าตรวจค้น อ๋องตวนจึงเข้าไปยังจวนเฉินเสี้ยง แต่ไม่พบเสินหยุนเจ๋ กลับได้เจอกับเสินหยุนเอ๋อแทน เสินหยุนเอ๋อในตอนนี้กำลังตื่นตระหนกอยู่อย่างไม่สุข นั่งอยู่ในบ้านเฝ้ารอคนจะมาเข้าพบ

เมื่อคนที่มาคืออ๋องตวน，เสินหยุนเอ๋อก็ถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก ด้วยความคิดว่าอ๋องตวนนั้นค่อนข้างง่ายต่อการต่อกรด้วยมากกว่า

ทันทีที่ได้พบหน้ากันเสินหยุนเอ๋อก็ทำเป็นร้องไห้ขึ้นมา นางร้องไห้ไปพลันจ้องมองไปยังอ๋องตวนอย่างไม่ละสายตา

เดิมทีนางอยากจะอภิเษกกับอ๋องเสียน แต่เมื่อไม่อาจอภิเษกกับอ๋องเสียน นางก็คิดที่อยากจะเข้าวัง แต่ทานพ่อท่านแม่ของนางกลับเอาใจพี่สาวมากกว่า นางจึงหมดหนทางที่จะได้เข้าวัง

เวลานี้ยังเหลือผู้ใดอีกเล่า？

หากสามารถอภิเษกสมรสกับอ๋องตวน เช่นนั้นก็นับว่าเป็นเรื่องดี

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เสินหยุนเอ๋อก็ไม่คิดที่จะลังเลอีกต่อไป

ตอนนี้นางเกลียดชังอันหลิงหยุนจนเข้าไส้ หากได้อภิเษกกับอ๋องตวน เพียงแค่ใช้แผนการเล็กน้อย กำจัดหยุนโล๋ชวนให้พ้นทางไป แล้วนางก็จะได้เป็นพระชายาเอกสมใจ

หยุนโล๋ชวนเองก็ใช้วิธีการนี้ไม่ใช่หรือไง？

เมื่ออ๋องตวนเดินเข้าประตูมา เสินหยุนเอ๋อก็เดินเข้าไปภวายความเคารพ ：“ขอเข้าเฝ้าอ๋องตวน”

อ๋องตวนยืนมือไขว้หลัง แววตาเย็นชา ：“เสินหยุนเจ๋เล่า？”

“ท่านพี่ไม่อยู่เจ้าค่ะ เขาเดินทางไปยังชายแดนแล้ว”

อ๋องตวนหันไปมองราชครูจุน ราชครูจุนพยักหน้า อ๋องตวนจึงถือว่าเป็นได้รับอนุญาต

“เสินหยุนเอ๋อ ข้าอยากจะสอบถามเจ้าว่า ทั้งฝั่งบ้านแม่ของเจ้ามีญาติฝ่ายในที่มีนามว่า周允唐หรือไม่？”

เสินหยุนเอ๋อเมื่อนึกถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในตระกูลเสินตอนนี้แล้ว นางก็รู้สึกลังเลใจขึ้นมา แต่นางก็ยังตอบกลับ ：“周允唐นั้นนับว่าเป็นญาติฝ่ายในของตระกูลข้า เขาเป็นพี่น้องของท่านแม่ ไม่ทราบว่าอ๋องตวนถามสิ่งนี้ด้วยเหตุอะไร？”

“ในเมื่อเจ้าได้ยอมรับแล้ว ข้าก็ขอตัวก่อน”เมื่ออ๋องตวนได้คำตอบก็ตั้งใจจะกลับทันที เสินหยุนเอ๋อจึงรีบขัดขวางเอาไว้

“อ๋องตวน หยุนเอ๋อยังมีเรื่องที่จะรายงาน เชิญอ๋องตวนเข้าไปคุยด้านในห้องเถอะ ”

เสินหยุนเอ๋อกล่าวด้วยความเคารพ

ราชครูจุนจึงกล่าวึ้น ：“ข้าจะออกไปรออยู่ด้านนอก เชิญอ๋องตวน ”

อ๋องตวนหันหลังกลับไปมอง ด้วยความต้องการกล่าวบางอย่างออกมา แต่เมื่อเรื่องเป็นเช่นนี้แล้ว เขาจึงพูดขึ้นมา

：“ที่นี่ก็ไม่ได้มีผู้อื่น เจ้ามีสิ่งใดจะกล่าวก็ว่ามาเถอะ ”

“จะให้พูดตรงนี้คงจะไม่ได้ อ๋องตวน ขอเชิญเข้าไปพูดคุยเป็นส่วนตัวจะดีกว่าเจ้าค่ะ”เสินหยุนเอ๋อพูดอย่างยืนกรานว่าจะให้เข้าไปด้านใน จนอ๋องตวนเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

“มีสิ่งจะกล่าวโปรดว่ามาเถอะ ข้าไม่สะดวกเข้าไปด้านใน”