ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 729

บทที่ 729 สถานการณ์ร้ายแรง

เจ้าของร้านถึงได้คุกเข่าคารวะ(หน้าผากแตะพื้น)ให้กับอันหลิงหยุน อันหลิงหยุนตรวจสอบเสร็จลุกขึ้นมา: “เป็นการตายเพราะถูกพิษจริงๆ แต่ข้าถามเจ้าวันนั้นเจ้ารู้อย่างไรว่าคนตายแล้ว?”

“วันนั้นลูกค้ามีไม่น้อยมีประมาณหกเจ็ดคน ข้ากำลังยืนอยู่ข้างใน มีคนเรียกข้าเข้าไป ข้าก็เลยเข้าไป เดินเข้าไปเพิ่งจะเติมน้ำชาได้หนึ่งถ้วย ด้านหลัง......ซึ่งก็คือคนคนนั้นก็ล้มลงไปแล้ว ทุกคนตกใจจนวิ่งหนีกันไปหมด ข้ารีบร้อนหาคนไปแจ้งทางการ เรื่องก็เป็นเช่นนี้”

“ก็หมายความว่าวันนั้นคนที่ตายมีแค่คนเดียว?”

เจ้าของร้านรีบตอบ: “ใช่ มีแค่คนเดียว”

อันหลิงหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่ง: “งั้นก็คือการฆ่าล้างแค้น ไม่ใช่การไม่เจตนาฆ่า คนที่มาดื่มชาวันนั้นเจ้าไม่รู้จักใช่ไหม?”

“ไม่มีที่รู้จักเลย” เวลานี้เจ้าของร้านก็นึกขึ้นมาได้แล้ว

อันหลิงหยุนพยักหน้า: “งั้นก็ถูกแล้ว พวกเขาน่าจะวางแผนเอาไว้แล้วว่าจะลงมือที่นี่ ร่วมมือกับหลายคน มีคนฆ่าคน มีคนเบี่ยงเบนความสนใจของเจ้า แต่ว่าชาน่าจะไม่ใช่จุดสำคัญในการวางยาพิษ”

“แต่ว่าในน้ำชามียาพิษนะ?” เจ้าของร้านอดถามไม่ได้

อันหลิงหยุนพลิกศพกลับมา ตรวจสอบด้านหลังศีรษะของศพ เปิดผ้าเช็ดหน้าสี่เหลี่ยมบนหัวออก ชันสูตรอย่างละเอียด ด้านหลังศีรษะของอีกฝ่ายมีเข็มเงินอยู่เล่มหนึ่ง เข็มเงินค่อนข้างเล็กและสั้น และยังเป็นสีดำ เอาลงมาวางไว้ด่านหนึ่ง อันหลิงหยุนลุกขึ้น: “พวกเขาใช้เข็มเงินวางยา จากนั้นอาศัยตอนที่พวกเจ้าโกลาหลวุ่นวายอยู่วางยาพิษในน้ำชา เช่นนี้ก็จะไม่เกิดความสงสัย เจ้าก็กลายเป็นแพะรับบาป ลุกขึ้นมาเถอะ คดีนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้ามากนัก อีกเดี๋ยวฟู่เฉิง(เจ้าหน้าที่ของนายอำเภอ)เวยฉือจะมาที่นี่ ถึงเวลาเขาจะให้ความเป็นธรรมกับเจ้าเอง เจ้าก็แค่ต้องจำให้ได้ว่าวันนั้นมีใครบ้างเท่านั้นก็พอ”

“ขอรับ ขอรับ......”

อันหลิงหยุนลุกขึ้นมองกงชิงวี่: “ท่านอ๋อง ดูท่าคนคนนี้จะไม่ใช่คนในพื้นที่ ไม่ใช่ในคนพื้นที่เพราะอะไรถึงถูกฆ่าได้ ท่านเคยคิดบ้างไหม?”

กงชิงวี่มองไปทางคนที่อยู่บนพื้น ตะลึงไปครู่หนึ่ง: “อาหยู่ เจ้าเอาคนออกไป”

“ขอรับ” อาหยู่รีบเอาคนออกไปทันที สายตาของกงชิงวี่บอกทุกอย่างชัดเจนแล้ว หลังจากที่อาหยู่เอาตัวลงไปก็รีบตรวจสอบในทันที ไม่นานอาหยู่ก็กลับมา

“ท่านอ๋อง ไม่พบสิ่งใด”

อันหลิงหยุนแปลกใจ: “พบอะไร?”

เวลานี้ตรงหน้าไม่มีคนอยู่ อาหยู่กล่าวว่า: “เราก็มีสายอยู่ทุกที่เหมือนกัน ถ้าหากเป็นคนของเรา บนตัวจะมีสัญลักษณ์ แต่เขาไม่มี”

อันหลิงหยุนมองกงชิงวี่: “ท่านอ๋อง มีความเป็นไปได้ว่าคนของท่านกลับมาไม่ได้ เลยไหว้วานคนมา ให้เขานำสิ่งของอะไรมาให้ท่าน แต่ว่าเขาเข้าประเทศต้าเหลียงไม่ได้ ถึงได้ถูกดักรอเอาไว้”

“......” กงชิงวี่ไม่ได้พูดอะไร อันหลิงหยุนลุกขึ้นไปตรวจสอบใหม่ เวลานี้คนคนนี้ถูกถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้ว ดังนั้นทันทีที่อันหลิงหยุนเข้าไปก็เห็นเบาะแส มือข้างหนึ่งของคนคนนี้มีรอยรัดที่ลึกมาก

“อาหยู่ เจ้าใส่เสื้อผ้าให้เขา อีกสักครู่ข้าจะมาพร้อมกับท่านอ๋อง” อันหลิงหยุนออกจากประตูก็ไปหากงชิงวี่ รอเขาเข้าประตูมาก็ชี้ไปที่มือผู้ตาย

“ท่านอ๋องดู ในมือเขามีสิ่งของ ถูกแย่งไป เพราะว่าหลังจากที่ตายแล้วระดับการแข็งตัวของมือจะฟื้นฟูได้ไม่ดี ดังนั้นในมือของเขาน่าจะมีสิ่งที่เป็นวัตถุทรงกลม ของสิ่งนี้มีเชือกผูกอยู่ด้วย ดังนั้นตอนที่ถูกดึงออกไปมือของเขาจึงถูกทำร้ายไปด้วย”

อันหลิงหยุนกล่าวอยู่กงชิงวี่ก็เดินเข้าไปแล้ว นั่งยองๆลงไปดู กล่าวว่า: “อาหยู่ ป้ายชื่อของเจ้า?”

อาหยู่รีบเอาป้ายห้อยเอวให้กับกงชิงวี่ กงชิงวี่วางลงไปในมือผู้ตาย เป็นรูปร่างอันนี้พอดี ความหนาบางของเชือกก็ตรงกับรอยรัดเชือก

กงชิงวี่หันกลับมา: “เครื่องแต่งกายเป็นของหนานอี้ สืบดูว่าใช่สายที่อยู่ทางด้านหนานอี้เกิดปัญหาขึ้นหรือไม่”

“ท่านอ๋อง รอข้า” อันหลิงหยุนหยิบน้ำยาออกมา เทลงไปในมือของอีกฝ่าย หลังจากที่ละเลงไปแล้ว ที่ฝ่ามือก็มีรอยแดงจางๆปรากฏขึ้นมา ร่องรอยแสดงออกมาเป็นมังกรทะยาน ข้างล่างยังมีชื่ออยู่

“ท่านอ๋อง มังกร......”

“อืม”

อังหลิงหยุนมองดูอย่างละเอียด ข้างล่างมีตัวหนังสือ: “ไฟ?”

“หรือจะเป็นมังกรไฟ?”

อันหลิงหยุนฟังไม่เข้าใจ แต่อาหยู่กลับตกใจมาก