ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 827

บทที่ 827 ผมหงอกไปทั้งศีรษะ

“ฮึ แม้ว่าข้าจะสังหารผู้คนมานับไม่ถ้วน แต่ข้าก็มีความรู้สึกคับข้องใจเสมอมา หากไม่ใช่การต่อสู้ให้กับความผิดอันใหญ่หลวง หากไม่ใช่กระทำไปเพราะในสิ่งเลวร้าย ข้าก็จะไม่สังหารผู้คนตามอำเภอใจ”

“คงจะไม่ใช่ หรือเจ้าของร่างเดิมไม่ใช่ท่านอ๋องที่สังหาร”

“หรือจะเป็นนาง” กงชิงวี่ขาหนึ่งก้าวพลาด แทบจะล้มลงไป เขาจึงปล่อยอันหลิงหยุน และยืนหยุดนิ่งอย่างโซเซ อาหยู่จึงรีบตามไป แต่กลับหยุดชะงักลงและสบถใส่กงชิงวี่ในทันที

“จะตามข้ามาทำไม เจ้าไม่อยู่กับพระชายาไงกันเล่า!” กงชิงวี่บ่นพึมพำเสร็จ จากนั้นเดินไปที่อันหลิงหยุน และมองอันหลิงหยุนด้วยความกังวล

อันหลิงหยุนรู้ว่ากงชิงวี่กำลังคิดอะไรอยู่ แต่กลับพูดอย่างใจเย็น “หากเป็นนางจริง เจ้าและข้าก็นับว่าประสบความสำเร็จแล้ว ตอนแรกท่านอ๋องคิดอยากจะสังหารนาง แต่ตอนนี้นางกลับกลายเป็นลูกสาวของท่านอ๋อง ก็นับว่าเป็นความเมตตากรุณา”

กงชิงวี่ขมวดคิ้วแน่น “ฮึ ไม่แน่หรอกนะ ใครจะรู้ว่าเป็นนาง”

กงชิงวี่หันกลับและเดินลงภูเขาไป อันหลิงหยุนที่อยู่ด้านหลังเขาก็ไม่ได้สนใจ อันหลิงหยุนและอาหยู่ต่างกำลังเดินลงภูเขาด้วยกันอย่างไม่เร่งรีบ

เมื่อถึงด้านล่างภูเขาก็เห็นเพียงเฟยยิงคนเดียวเท่านั้น

อันหลิงหยุนถาม “ท่านอ๋องล่ะ”

“ท่านอ๋องกลับไปก่อนแล้ว ไม่ได้บอกว่าจะไปที่ไหน” เฟยยิงตอบตามความจริง

อันหลิงหยุนขึ้นรถม้า เฟยยิงและอาหยู่ไปดูโรงหมอกับนาง ตอนนี้โรงหมอได้สร้างขึ้นเสร็จสมบูรณ์แล้ว อุปกรณ์ภายในล้วนทำตามแบบเริ่มต้นในกระดาษของอันหลิงหยุน ภายในห้องเป็นเหมือนกับโรงพยาบาลในสมัยใหม่ และยังมีตู้เก็บของอีกด้วย

หลังจากอันหลิงหยุนตรวจสอบเสร็จ ก็จากไป

อันหลิงหยุนเห็นถางเหออยู่บนภูเขา ถางเหอที่หมองคล้ำ ก็มองอันหลิงหยุนด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น

“ลำบากท่านถางแล้ว” อันหลิงหยุนกล่าวคารวะถางเหอ อันหลิงหยุนรีบพยุงอันหลิงหยุน

“พระชายา พระชายาอย่าทำเช่นนี้” ถางเหอทำหน้าตาตื่นตะลึง และอันหลิงหยุนก็ทำตัวเป็นกันเองอย่างมาก เพียงมองไปที่กองสมุนไพรที่กลายเป็นกองฟาง นอกจากนี้ยังมีบนภูเขาอีกโดยเฉพาะที่ตากผ้า วัตถุดิบยาทุกชนิดเป็นไปตามกฎระเบียบเรียบร้อย

อันหลิงหยุนเดินไปที่ห้อง ด้านนอกห้องมีตะแกรงสำหรับตากแห้งทุกประเภท และเดินเข้าไปสามารถเป็นที่ถ่ายเทอากาศได้

อันหลิงหยุนถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ถ้ากลับมาเร็วหน่อย ข้าก็ยังจัดการได้สักหน่อย ระหว่างทางกลับก็ยังเป็นกังวลอยู่มาก ตอนนี้ได้มาเห็น อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรจะต้องกังวลแล้ว มีนายท่านอยู่ ทุกอย่างก็สามารถแก้ไขได้หมด”

“พระชายาถ่อมตัวเกินไปแล้ว ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นไปตามความต้องการของท่านอ๋อง หน้าที่ผู้ช่วย คิดว่าเป็นของพระชายา”

อันหลิงหยุนแปลกใจ “หมายถึงท่านอ๋องหรือ”

“ใช่ สามเดือนที่ผ่านมานี้ ท่านอ๋องจะถามถึงสถานการณ์ที่นี่ทุกๆ ครึ่งเดือน ตั้งแต่เรื่องใหญ่ของในวังไปจนถึงเรื่องเล็กๆ ตามรายทาง

วัตถุดิบยาของพวกเราทางนี้เป็นอีกที่หนึ่งที่ท่านอ๋องเคร่งครัดเป็นอย่างมาก และหน้าที่ผู้ช่วยคือจะต้องจดบันทึกสิ่งต่างๆ จากที่นี่ลงไปทุกวัน และส่งมอบให้กับคนใดคนหนึ่งโดยเฉพาะ เขาจะประสานออกไป ภายในสามวัน จากนั้นท่านอ๋องก็จะต้องตอบโครงการชุดหนึ่งกลับ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นการดำเนินงานที่ทำกันมาโดยตลอด

“โรงเรียนการแพทย์และโรงหมอล่ะ” ในตอนนี้อันหลิงหยุนกลับคิดว่า ไม่กล้าที่จะดูถูกความสามารถที่มากมายของกงชิงวี่ พวกเขาอยู่ด้วยกันตลอด หากการพูดสิ่งที่ผ่านไปแล้วออกไป แต่ตอนนี้ทุกสามวันจะต้องมีแผนกำหนดชุดหนึ่ง สิ่งนี้ก็ยากมากที่จะทำได้

ระหว่างทางไปหนานอี้ ก็ถูกซุ่มโจมตีอีกครั้ง

กงชิงวี่จะทำได้อย่างไร

ถางเหอกล่าว “ก็เช่นเดียวกับโรงหมอและโรงเรียนการแพทย์”

เมื่ออันหลิงหยุนเห็นแล้วจึงจากไป ถางเหอถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะอันหลิงหยุนกลับมาแล้ว และตามอันหลิงหยุนกลับไปยังจวนอ๋องเสียน

ในตอนนี้ท้องฟ้าค่ำมืดแล้ว อันหลิงหยุนก็ไม่ได้ไปที่ไหนแล้ว กลับไปที่ลานโอวหลานเพื่อพักผ่อน

เมื่อถึงตอนเย็นกงชิงวี่จึงกลับมา เมื่อเห็นกงชิงวี่ อาหยู่ก็ก้าวไปด้านหน้าทันที “ท่าน พระชายายังไม่ได้ทานข้าวเย็นเลย”

กงชิงวี่หยุดชะงัก “เพราะเหตุใดหรือ”