ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 829

บทที่ 829 ใครเป็นฆาตกร

“ยังมีเรื่องนี้อีกหรือ” สีหน้าของหวางฮองไทเฮาไม่สู้ดีนัก ไห่กงกงจึงไม่กล้าด่วนตัดสินใจ เขาก็ได้ยินมาเช่นกัน

“เรียกอ๋องเสียนมา ข้าต้องการรู้เรื่องนี้ และฮ่องเต้ด้วย” เมื่อหวางฮองไทเฮาหันกลับไป สีหน้าของไห่กงกงก็ดูลำบากใจ

“ไทเฮา คนที่รู้เรื่องนี้ยังไม่มากนัก หากไทเฮาถามขึ้นมา เกรงว่าอ๋องเสียนจะต้องซักถามว่าใครเป็นคนพูด ข้าน้อย……”

“เหลวไหล เขาซักถามเจ้าก็กลัวเขาซะแล้ว ข้าอยู่เขาจะกล้าสักเท่าไรกัน”

“ไทเฮา หากอ๋องเสียนพาลขึ้นมา ข้าน้อยคงรับไม่ไหว” ไห่กงกงแทบจะคุกเข่าลง หวางฮองไทเฮามองไป และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ใช้ไม่ได้จริงๆ

“ช่างเถอะ รอก็รอ”

วันนี้กงชิงวี่ยุ่งมาก ไม่รู้ว่าหาอะไร พลิกหาทั้งวังไปรอบหนึ่งแล้ว

จุนเซียวเซียวก็แปลกใจเช่นกัน เห็นได้ชัดว่าเรื่องก็ผ่านไปแล้ว แต่กงชิงวี่ก็ยังค้นหาไม่หยุด ไม่รู้ว่าสรุปแล้วเขากำลังหาอะไรกันแน่

ขณะที่ฮ่องเต้ชิงหยู่ไม่อยู่ องค์หญิงกู้กั๋วก็ร้องไห้ไม่หยุด สาวใช้จึงรีบกอดและประโลมนาง ร้องไห้จนจุนเซียวเซียวรู้สึกหงุดหงิด

“ให้นางหุบปาก!” จุนเซียวเซียวพูดด้วยความโกรธ

สาวใช้กลัวมากจึงรีบอุ้มเด็กและคุกเข่าลง “พระนางได้โปรดไว้ชีวิต ได้โปรดไว้ชีวิต!”

จุนเซียวเซียวชำเลืองมองไปที่สาวใช้ที่พื้น แล้วโบกมือ “อุ้มองค์หญิงออกไปเดินด้านนอก บางทีคงคิดถึงฮ่องเต้ขึ้นมา”

สาวใช้รีบอุ้มองค์หญิงกู้กั๋วออกไปทันที จุนเซียวเซียวร้อนใจ และรู้สึกเสมอว่ามีบางอย่างจะต้องเกิดขึ้น

หลังจากสาวใช้จากไป จุนเซียวเซียวก็ลุกขึ้นจากเตียง

หลังจากลงจากเตียง จุนเซียวเซียวก็เหลือบมองไปที่หน้าประตู “มาแล้ว ก็เข้ามาเถอะ”

แม้ว่าน้ำเสียงของจุนเซียวเซียวจะดูหงุดหงิด แต่คนที่เข้ามาจากประตูก็เข้ามาโอบกอดนางทางด้านหน้า

จุนเซียวเซียวก็กอดคนคนนี้ด้วยมือทั้งสองข้าง และถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เจ้ามาได้อย่างไร บอกเจ้าไปแล้วไม่ใช่หรือ หากไม่มีเรื่องอะไรก็อย่าเข้ามาในวัง ที่นี่อาจจะเป็นอันตรายกับเจ้าได้”

“ข้าไม่มา แล้วจะรู้ได้อย่างว่าเขาจะทำร้ายเจ้าหรือเปล่า” ชายคนนั้นไม่พอใจ ผลักจุนเซียวเซียวออกไปและจูบนาง จุนเซียวเซียวรีบต่อต้านทันที

“อย่าทำแบบนี้ ข้ากำลังบาดเจ็บอยู่”

“บาดเจ็บอย่างไรกัน ข้าไม่เห็นว่าจะมีตรงไหนเลย”

“เจ้าเคยเห็นแล้ว แต่ข้า……ละอายใจ”

เจ้าพูดกับข้าแค่สองคน และชายคนนั้นถามว่า “ไอ้แก่หนังเหนียวนั่นล่ะ ทำไมยังไม่ตายอีก”

“ทั้งหมดเป็นเพราะข้าเองที่ลงมือช้าเกินไป จริงๆ สามเดือนนี้อาจเป็นไปได้ แต่ตอนนี้กลับดีแล้ว กงชิงวี่และอันหลิงหยุนกลับมาแล้ว ดังนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะลงมือ”

เมื่อจุนเซียวเซียวเอ่ยถึงสองคนนี้ สายตาก็หรี่ลง และในใจรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ชายคนนั้นบีบคางของจุนเซียวเซียว “ข้าไม่สน วันนี้ข้าจะต้องได้นอนก่อนแล้วค่อยไป”

จุนเซียวเซียวมีสีหน้าที่หงุดหงิด “ข้าเป็นแบบนี้ จะให้เจ้าอยู่ต่อได้อย่างไร”

“ยาให้เจ้า นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุด ไม่กี่วันข้าจะกลับมาอีก ” ชายคนนั้นรู้สึกไม่พอใจ

จุนเซียวเซียวหยิบยามาและพยักหน้า ชายคนนั้นจูบไปอย่างแรง และทั้งสองก็นัวเนียกันอยู่ด้านใน เสื้อผ้าของจุนเซียวเซียวก็ขาดออกจากกัน

สาวใช้ออกไปหนึ่งชั่วยามจึงกลับมา ทั้งสองก็นัวเนียกันเป็นเวลาหนึ่งชั่วยาม