ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 932

บทที่ 932 สงครามได้เริ่มขึ้นแล้ว

ซูมู่ไห่รู้สึกว่าอารมณ์ยากที่จะสงบลงมาได้เล็กน้อย: “ไม่ว่าจะมีจุดประสงค์หรือไม่ก็ตาม เราก็จะประมาทไม่ได้ทั้งนั้น ข้าจะรีบไปพบเสด็จพ่อ แจ้งข่าวเรื่องนี้ให้กับเขา หากประเทศเฟิ่งกับหนานอี้รวมตัวกัน ย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย ในแง่หนึ่งสองประเทศสามารถต้านทานประเทศต้าเหลียงได้ ทั้งยังสามารถเปลี่ยนความพ่ายแพ้ให้เป็นชัยชนะได้ เดิมทีเราสองประเทศกับประเทศต้าเหลียงก็เป็นศัตรูกันอยู่แล้ว”

ซูมู่ไห่รีบร้อนมาที่ห้องนอนของฮ่องเต้หนานอี้ ถึงแม้ตอนนี้ฮ่องเต้หนานอี้จะยังคงดำรงตำแหน่งฮ่องเต้ แต่ว่าเขาเพิกเฉยต่องานของราชสำนักมาหลายปีแล้ว ทั้งชีวิตของเขาทำการตัดสินใจมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน สู้รบมานับครั้งไม่ถ้วน แต่มีเพียงไม่กี่ปีมานี้เท่านั้นที่ถือว่าได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย

ก็คือช่วงเวลาหลายปีมานี้ที่เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

“เสด็จพ่อ!” ซูมู่ไห่เข้าประตูก็รีบไปถึงหน้าฮ่องเต้หนานอี้ทันที ฮ่องเต้หนานอี้มองดูซูมู่ไห่ครู่หนึ่ง ถึงได้วางถ้วยชาลง

“มีเรื่องอันใด?”

“เสด็จพ่อ ประเทศเฟิ่งตอบตกลงที่จะเชื่อมสัมพันธ์ด้วยการแต่งงานแล้ว” เกี่ยวกับเรื่องนี้ซูมู่ไห่ตื่นเต้นมาก ถึงอย่างไรได้มีโอกาสแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น มันเป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าแม้แต่จะฝันถึง

ฮ่องเต้หนานอี้ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถึงอย่างไรก็เป็นฮ่องเต้มาครึ่งชีวิต มองปัญหาแตกต่างไปจากซูมู่ไห่

“หมายความว่าจากนี้ไปกงชิงวี่ก็จะมาโจมตีหนานอี้เราแล้ว ประเทศที่เขาจะลงมือก่อนก็คือหนานอี้!”

“เสด็จพ่อ ทรงหมายความว่าอย่างไร?” ความปิติยินดีของซูมู่ไห่ถูกตีจนแตกกระจาย ใบหน้าตึงขึ้นมา รู้สึกว่าน่าสงสัยเหมือนกัน

“หากเป็นเหมือนที่เจ้ากลับมาพูดครั้งก่อน มงกุฎราชกุมารีคนนี้ก็คือนังเด็กเวรคนนั้น สองผัวเมียนั่นอยู่ด้วยกันเป็นไปไม่ได้ที่จะแยกออกจากกัน พวกเขาไม่ใช่คนที่จะต่อกรด้วยง่ายๆ จะต้องมีอะไรซ่อนเร้นเอาไว้อย่างแน่นอน ข้าว่า กงชิงวี่ผู้นี้จะต้องพิชิตแผ่นดินใหญ่ซื่อฟางเอาไว้ให้ได้อย่างแน่นอน จะพิชิตเช่นไรเท่านั้นแหละ

ก่อนหน้านั้นข้าคิดว่าเขาหมดสภาพไปเช่นนั้น พระชายาตายไปก็ดีแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่านังเด็กเวรนั่นจะกลับมาแล้ว เช่นนั้นเวลาของการฟื้นฟูความรุ่งโรจน์ของเขาก็มาถึงแล้ว หากว่าเจ้าสามอยู่ ยังสามารถต้านทานเอาไว้ได้ เขาเป็นคนที่เห็นแก่ส่วนรวมมากที่สุด ทางด้านกลยุทธ์อยู่เหนือกว่าเจ้า แต่ว่าเจ้าแตกต่างออกไป เจ้าให้ความสำคัญกับอารมณ์ความรู้สึกมากกว่า สิบปีของการขัดเกลา หากต่อกรกับประเทศต้าเหลียงยังพอทำได้ แต่หากจะต่อกรกับกงชิงวี่คนนั้นยังขาดแคลนบางอย่าง ตอนนี้นังเด็กเวรนั่นกลับมาแล้ว ก็ไม่ดีแล้ว!”

“เช่นนั้นเราต้องยกเลิกการแต่งงานหรือ ปฏิเสธนาง?” ถึงแม้ว่าซูมู่หรงจะไม่เต็มใจ นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากมาก แต่ว่าตอนนี้ต้องพิจารณาเพื่อประชาชนของหนานอี้ เขาก็ไม่สามารถเอาแต่ใจได้

ฮ่องเต้หนานอี้คิดทบทวน: “หากว่าเจ้าชอบก็แต่งเถอะ ตอนนี้ไม่แต่งกลับจะขายหน้ามากกว่าเสียด้วยซ้ำ ราวกับเจ้ากลัวที่จะสู้รบ ยิ่งไม่สู้ก็ยิ่งจะแพ้อย่างอนาถ สู้แล้วก็สู้แล้ว แพ้ก็แพ้ไป ข้ายังไม่กลัวเจ้ากลัวอะไร หากมีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ ก็เสียใต้หล้าในมือของข้า ไม่ขายหน้า!”

เพียงแต่ว่าเจ้ารู้สึกว่าเชื่อมสัมพันธ์ด้วยการแต่งงานเหมาะสมหรือ? วังหลังเจ้ายังมีไท่จื่อเฟยอีกสองคนไม่ใช่หรือ? หรือว่าพวกนางเป็นอากาศ เห็นด้วยกับการเชื่อมสัมพันธ์ด้วยการแต่งงานของเจ้าแล้ว?”

“พวกนางก็ไม่ได้พูดอะไร หม่อมฉันก็ไม่ได้ชอบพวกนาง ล้วนแต่เป็นเพราะเสด็จพ่อต้องการให้บ้านเมืองมั่นคงเลยเตรียมให้ข้าทั้งนั้น หม่อมฉันถูกบีบบังคับ”

“ฮึ เจ้าพูดได้น่าฟัง ข้าบังคับให้เจ้าแต่งงานกับพวกนาง ข้าบังคับให้เจ้านอนกับพวกนาง จริงๆเลย! เจ้ากล้าทำไม่กล้ารับ!”

“ในตอนนั้นหม่อมฉันก็ไม่เต็มใจ เสด็จพ่อเป็นคนยัดเยียดเอง ยังกล่าวอีกว่าถึงอย่างไรหนานอี้ก็ต้องการพึ่งหม่อมฉันในการผลิดอกออกผลอยู่แล้ว และในตอนนั้นหยุนหยุนก็ไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว ไม่อย่างนั้นหม่อมฉันจะยอมรับได้อย่างไร?”

“ตอนนี้เจ้าพูดอย่างมั่นใจมีระเบียบแบบแผนแล้วกล่าวโทษทุกอย่างมาที่ตัวเอง ทำไมเจ้าไม่บอกว่าเจ้าไม่มีจิตใจที่หยิ่งในศักดิ์ศรี หากเจ้ามีจิตใจที่หยิ่งในศักดิ์ศรี ก็จะไม่แต่งเมียแล้ว เจ้าไปเป็นพระก็เหมือนกัน? เจ้าพูดเรื่องพวกนี้กับข้า ข้าเชื่อเจ้า เจ้าพูดกับนังเด็กเวรนั่น นังเด็กเวรจะเชื่อเจ้าหรือ?”

พ่อลูกมองหน้ากัน ซูมู่ไห่โกรธไม่เบา: “เช่นนั้นจะทำอย่างไร?”

“เรื่องนั้นข้าไม่สามารถควบคุมได้ แต่เจ้าจะไปเชื่อมสัมพันธ์ด้วยการแต่งงาน อย่างไรก็ต้องพูดคุยกับไท่จื่อเฟยเจ้า ให้พวกนางฟังเจ้าก่อน ไม่มีเรื่องอะไรอย่าทำให้เอะอะวุ่นวาย หากว่าเรื่องยุ่งเหยิงขึ้นมา เชื่อมสัมพันธ์ก็จะเชื่อมไม่ได้ กลับจะทำให้เสียเรื่อง”

“.....:แล้วหยุนหยุนล่ะ? นางจะตอบตกลงไหม?”