แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 32

บทที่ 32 ความลับของบริษัทรั่วไหล

เพราะการเกิดอุบัติเหตุที่คาดไม่ถึงจากการทดลองรถยนต์ของนักออกแบบแคทเธอรีทำให้ทุกคนของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดเกิดความวุ่นวายสับสนอลหม่านขึ้น ยิ่งมีนักข่าวที่อยากจะได้ข่าวที่มีประโยชน์จากปากของพนักงานกรรมกร เหตุการณ์ก็ยิ่งวุ่นวายมากขึ้น

กานต์มองไปรอบๆห้องที่ตัวเองเข้ามา สีขาวดำสลับกัน แต่มีขนาดใหญ่มโหฬาร โต๊ะทำงานไม้ที่ดูเหมือนจะมีราคามาก

เขากระโดดขึ้นไปบนเก้าอี้ทำงาน เปิดคอมพิวเตอร์ ถึงได้รู้ว่านี่คือห้องทำงานของบุริศร์

สวรรค์ช่วยเขาไว้ตามที่คิด

ห้องทำงานของบุริศร์ไม่เหมือนกับของคนอื่น คอมพิวเตอร์ของเขายังต้องกรอกรหัสผ่านเพื่อเปิด กานต์ย่นคิ้วชนกัน มือเล็กที่ปราดเปรียวกำลังดีดพิมพ์บนแป้นพิมพ์ สัญลักษณ์พิเศษปรากฏขึ้นบนหน้าจอ เปลี่ยนเป็นไดร์ฟเวอร์อย่างรวดเร็ว เพียงไม่กี่นาทีรหัสเปิดเครื่องก็ถูกแก้ แต่รหัสผ่านนี้ทำให้คิ้วของกานต์ย่นมาชนกันอีกครั้ง

เป็นไปได้ยังไง？

เขาปิดเครื่องใหม่อีกครั้งอย่างไม่เชื่อ หลังจากที่เครื่องเปิด ก็ใช้รหัสผ่านเข้าระบบ เพียงชั่วครู่ก็ผ่านอย่างคาดไม่ถึง สีหน้ากานต์หมองลง แต่ก็ไม่หยุดเพียงเท่านั้น และใส่รหัสเปิดโฟลเดอร์ของบุริศร์ นำความลับสำคัญของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดออกมา

กานต์อ่านไม่ออกว่าเอกสารอันไหนใช้ได้ อันไหนที่ใช้ไม่ได้ แต่มีเอกสารหนึ่งอย่างที่บุริศร์ทำเครื่องหมายสีแดงไว้ น่าจะค่อนข้างพิเศษหน่อยล่ะ

คิดแบบนี้แล้ว กานต์ก็นำเอกสารพวกนั้นออกมา ตัวเลขสถิติยาวปรากฏขึ้น เขาอ่านไม่ออก แต่ก็เลือกที่จะตัดเอาตัวเลขออกมา แล้วเผยแพร่ไปยังเว็บไซต์ธุรกิจ

เพียงชั่วขณะ ก็กระจายไปทั่ววงจรธุรกิจของเมืองชลธี

หลังจากที่กานต์จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็กระโดดลงมาจากเก้าอี้ ลบร่องรอยของตัวเอง แล้วออกจากห้องทำงานของบุริศร์ไปอย่างสบายใจ

นี่คือบทเรียนเล็กๆที่เขามอบให้กับบุริศร์ ถ้าหากต่อจากนี้ยังไม่อะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับมามี้อีก เขาก็จะทำให้บุริศร์ ไม่เป็นสุขต่อไป เขาต้องปกป้องมามี้อยู่แล้ว จะไม่ให้เธอต้องได้รับความเจ็บปวดใดๆอีกต่อไปอีก

ดวงตาของกานต์เปล่งประกายไปด้วยความแน่วแน่ ลงมาจากบันไดธรรมดา อาศัยช่วงคนเยอะกลับไปยังโรงเรียนอนุบาล

แต่ขณะที่บุริศร์กำลังตั้งหน้ารออยู่หน้าห้องผ่าตัดอย่างลนลานนั่งไม่ติดเก้าอี้ พฤกษ์ก็วิ่งเข้ามาด้วยความเร็ว

“ประธานบุริศร์ครับ เกิดเรื่องแล้ว ข้อมูลตัวเลขของบริษัทที่เราต้องใช้ในโครงการประมูลของอาทิตย์หน้าถูกเผยแพร่บนเว็บไซต์ธุรกิจหมดแล้วครับ”

“อะไรนะ？”

บุริศร์สีหน้าเปลี่ยนในชั่วพริบตา

บริษัทของพวกเขาเตรียมการสำหรับโครงการการประมูลครั้งนี้มาเป็นเวลาหนึ่งปี ใช้เส้นสายทุกทางกว่าจะแย่งราคาประมูลมาได้ ทุกคนต่างทำงานอย่างหนักหามรุ่งหามค่ำกว่าจะได้ตัวเลขประมูลมา ทำไมอยู่ๆความลับถึงได้แตกออกมาอย่างกะทันหันแบบนี้นะ？

“ตรวจพบหรือยังว่าเกิดอะไรขึ้น？”

บุริศร์หน้ายุ่ง แต่ก็ยังมองไปที่ไฟห้องผ่าตัดที่ยังไม่มีการเคลื่อนไหว

ถ้าเป็นปกติ เขาวิ่งกลับไปที่บริษัทนานแล้ว แต่ตอนนี้มีคนอยู่ในห้องผ่าตัดคือนรมน ซึ่งเป็นไปได้มากที่จะเป็นภรรยาที่เขาสูญเสียไปเมื่อห้าปีก่อน ไม่ว่ายังไงเขาก็ไปจากที่นี่ไม่ได้

พฤกษ์มองตามสายตาบุริศร์ไปที่ห้องผ่าตัด ถึงแม้ว่าจะแปลกใจที่ในความห่วงใยและเป็นกังวลของบุริศร์ที่มีต่อนรมน แต่ก็พูดด้วยเสียงต่ำ“แผนกเทคนิคตรวจพบแล้วครับ การรั่วไหลของตัวเลขสถิติถูกส่งออกไปจากห้องทำงานของท่านครับ ที่อยู่IPก็เด้วย แต่เลขาบอกว่าไม่มีคนเข้าไปในห้องทำงานท่านนะครับ”

“แล้วเป็นผีเหรอ？กลางวันแสกๆผีเหรอที่เข้าไปในห้องทำงานฉัน？บอกแผนกเทคนิค ถ้าหาไม่เจอว่าเป็นใคร ก็ไสหัวออกไป！”

บุริศร์อารมณ์เสียพอสมควร

รถคันนั้นคือรถที่เขาออกแบบเอง ยิ่งไปกว่านั้นก็ตรวจเช็คเป็นประจำ ทำไมแค่นรมนลองรถก็เกิดปัญหาขึ้นมา？

“ใช่แล้ว ปัญหาของรถตรวจเจอหรือยัง？”

“ผมให้คนตรวจสอบแล้วครับ แต่ว่ารถระเบิดไปแล้ว แทบจะไม่เหลือเบาะแสเงื่อนงำ อีกอย่างรถคันนั้นเพิ่งจะส่งไปตรวจเช็คเมื่อสองสามวันก่อน ตามหลักแล้วไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”

ตรงนี้พฤกษ์เองก็สงสัยเหมือนกัน

รถส่วนตัวของบุริศร์ใครก็ไม่กล้าแตะ อีกทั้งทุกคนต่างก็รู้ว่าบุริศร์ชอบรถคันนี้ ทุกวันจะมีคนมาตรวจสอบเรื่องความปลอดภัย จะเป็นไปได้ยังไงที่จะเกิดอุบัติเหตุแบบนี้？แต่นรมนเองก็เป็นไปไม่ได้ที่สร้างข่าวใหญ่ให้ตัวเองขนาดนี้แน่

พฤกษ์ช่วยอะไรไม่ได้ แต่เขารับรู้ได้ถึงสายตาโกรธเยือกเย็นของบุริศร์ เขารู้สึกว่าสายเกินไป แต่ก็กุมหัวแล้วพูด“ประธานบุริศร์ครับ บริษัทHJกรู๊ปจำกัดที่อมเริกาได้รับข่าวแล้วนะครับ ประธานรเมศน่าจะมาถึงตอนบ่ายหรือเย็นนี้”

หัวคิ้วบุริศร์ชนเข้าหากันอีกครั้ง

“ไปตรวจเช็คเรื่องข้อมูลบริษัทรั่วก่อน อย่างน้อยอาจจะยังดึงข้อมูลกลับมาได้ แฮกเกอร์ที่บุกรุกเข้ามาในบริษัทเมื่อวันก่อนหาตัวได้หรือยัง？ตรวจสอบพร้อมกันไปเลยดีกว่า”

“ครับ”

พฤกษ์รีบออกอย่างเร็ว ทนรับกับความโมโหที่เยือกเย็นของบุริศร์ไม่ได้จริงๆ

บุริศร์มองไปทางห้องผ่าตัด ร้อนรนอยู่ไม่สุข

บริษัทเกิดความลับรั่วไหลแบบนี้ นรมนก็เกิดอุบัติเหตุกะทันหันแบบนี้ หรือว่าเรื่องทั้งหมดนี้ถูกวางแผนมาไว้อย่างดีแล้ว？หรือจะเป็นฝีมือของบริษัทคู่แข่ง？

เขาคิดอะไรไม่ออกเลยสักอย่าง ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น วางใจไว้อยู่แค่กับนรมนที่นี่

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ความกังวลใจของบุริศร์มากขึ้นไปอีก

เขาเดินไปๆมาๆ สูญเสียการเป็นคนหยิ่งยโสสุขุมมาดนิ่งไปนานแล้ว

ในที่สุดสองชั่วโมงผ่านไป ไฟในห้องผ่าตัดก็ดับลง

บุริศร์วิ่งไปด้านหน้าด้วยความเร็ว

“หมอ เธอเป็นยังไงบ้าง？”

บุริศร์ไม่รู้ตัวเลยว่าเสียงของตัวเองนั้นสั่นไปหมด

หมอรู้จักบุริศร์ คนทั้งเมืองชลธีต่างก็รู้ว่าบุริศร์เป็นคนยังไง ตอนนี้เป็นคนที่ถูกเขาสนใจและให้ความสำคัญ หมอก็ไม่กล้าที่จะเมินอยู่แล้ว