แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 6

บทที่6 เด็กผู้ชายคนนั้นคือใคร

กานต์พูดจบ ตาเขาก็จ้องมองไปยังทิศทางที่บุริศร์เดินไป นรมนจึงตกตะลึง

“หนูเป็นเด็กผู้ชายไปสนใจว่าผู้ชายคนอื่นหล่อหรือไม่หล่อทำไมกัน ไปกันได้แล้ว”

นรมนย่อลงอุ้มกานต์

เมื่อเห็นว่านรมนไม่ได้อยากคุยกับเขามากนัก นัยน์ตากานต์ก็ปรากฏร่องรอยของความเป็นทุกข์

เขายืดเหยียดแขนโอบไปรอบคอและพูดอย่างอ้อนๆ “ก็ผมช่วยมามี๊หาหนุ่มๆอย่างไรล่ะ”

“เจ้าตัวแสบ ยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ให้มันน้อยๆหน่อย กลับมาคราวนี้มามี๊คงให้ป้าคมทิพย์ช่วยจองที่โรงเรียนอนุบาลให้ หนูไปเรียนหนังสือก่อน มีป้าคมทิพย์คอยดูหนูให้ มามี๊ถึงค่อยวางใจหน่อย”

นรมนอุ้มกานต์เดินออกไปข้างนอก มือเธอกลับสั่นเล็กน้อย

เมื่อครู่กานต์บอกว่าบุริศร์หล่อได้อย่างไรกัน

แม้ว่าพวกเขาพ่อลูกจะมีส่วนคล้ายกันอยู่แปดส่วน แต่การที่กานต์รู้สึกชื่นชมบุริศร์นั้น ทำให้เธอรู้สึกเป็นกังวลใจใช่น้อย

เขาเป็นลูกชายของเธอ เป็นลูกชายที่เธอให้กำเนิดมา ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกับบุริศร์!

เธอไม่มีทางยอมให้บุริศร์แย่งลูกไปจากข้างกายเธอเป็นอันขาด

นัยน์ตาของนรมนเปี่ยมไปด้วยความแน่วแน่ เธอจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นสายตาของกานต์ที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ถึงแม้ว่าเขาจะยังเล็ก แต่ว่าทุกคืนที่เขานอนหลับ เขาก็รู้ว่ามามี๊ถูกปลุกให้ตื่นโดยฝันร้าย แต่ว่ามามี๊ไม่ได้เล่าให้ฟัง มามี๊ไม่อยากให้เขารู้ เขาจึงได้แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ แต่ว่าจะทำอย่างไรเพื่อที่ทวงคืนความยุติธรรมให้มามี๊ เขามีแผนเอาไว้แล้ว

แม่ลูกทั้งคู่ออกจากสนามบินด้วยความครุ่นคิด

นรมนเรียกรถแท็กซี่ พากานต์ตรงไปยังที่พักอาศัยของคมทิพย์

ห้าปีแล้ว แต่เธอยังคงอาศัยอยู่ที่เดิม กุญแจก็ยังเก็บอยู่ที่ตำแหน่งเดิม

นรมนนำกุญแจออกมาเปิดประตูและพากานต์เดินเข้าไป

ที่นี่เป็นอพาร์ทเม้นต์สามห้องนอน ห้องไม่ใหญ่ แต่การจัดพื้นที่นั้นให้ความรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมาก

กานต์มองผ่านครู่หนึ่งก็กระซิบขึ้น “มามี๊ ห้องเราอยู่ที่ไหนครับ”

“ห้องที่สองทางซ้าย แต่ก่อนมามี๊อยู่ในห้องนั้น”

ริมฝีปากของนรมนยิ้มขึ้นเล็กน้อย

เธอและคมทิพย์เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน และยังเป็นรูมเมทที่ดี เมื่อตอนที่เธอถูกแม่เลี้ยงรังแก คมทิพย์ก็มักจะต้อนรับเธอ ที่นี่เป็นเหมือนบ้านแท้ๆของเธอ

กานต์ลากกระเป๋าเดินทางและเปิดห้องของนรมน

ในนั้นมีรูปนรมนตอนวัยรุ่นแขวนอยู่ แต่ว่ากานต์จำไม่ได้ ตั้งแต่เขาลืมตาดูโลกมา เขาก็จำได้แต่นรมนตอนที่เป็นเช่นในปัจจุบัน ในตาของนรมนนั้นแดงก่ำ

นั่นเป็นใบหน้าที่ห่างไกลจากความสวยในปัจจุบันมาก แต่เต็มไปด้วยความสุขของความอ่อนเยาว์ ซึ่งไม่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของคนในปัจจุบันเลย