ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 103

แม่นมอวี่อันกล่าวหลังจากโค้งคำนับ "ฮองเฮาเพคะ ไทเฮารับสั่งให้ท่านไปยังตำหนักเฉียนชิงเพคะ ไทเฮายังรับสั่งอีกว่าให้ฮองเฮาส่งคนไปตามคนของตระกูลเสิ่นเข้ามาในวังหลวง เพื่อจัดการเรื่องราวระหว่างคุณหนูเสิ่นและท่านอ๋องหรงเพคะ"

ฮองเฮาอู๋และฮูหยินเสิ่นมองหน้ากันราวกับมองตาก็รู้ใจ

ฮูหยินเสิ่นลุกขึ้นและจัดระเบียบชุดของตัวเอง "ไม่จำเป็นต้องไปเชิญหรอก ท่านผู้เฒ่าเสิ่นสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง ข้าสามารถเป็นตัวแทนตระกูลเสิ่นได้ ข้าจะติดตามฮองเฮาไปเข้าเฝ้าไทเฮาที่ตำหนักเฉียนชิงเดี๋ยวนี้"

เมื่อพูดจบ ฮูหยินเสิ่นหันหน้าไปกระซิบกับฮองเฮา "เสด็จพี่ลองไตร่ตรองเรื่องที่หม่อมฉันพูดไปเมื่อสักครู่ ท่านอ๋องหรงคุกเข่ามาหลายวันแล้ว อย่าได้สร้างความลำบากใจต่อเขาอีกเลย หม่อมฉันจะกราบทูลฝ่าบาทเอง"

ฮองเฮาอู๋พยักหน้า

หากฮูหยินเสิ่นไม่เข้าวังมา ฮองเฮาอู๋ก็ได้เตรียมสั่งให้คนไปตามคนของตระกูลเสิ่นมา

อย่างไรเสียหรงเยี่ยก็เป็นลูกชายของพี่สาวของนาง ไม่มีใครต้องการให้เขาเป็นเช่นนี้

และถึงอย่างไรเสีย อนาคตของฮองเฮาอู๋ก็ยังจำเป็นต้องพึ่งพาหรงเยี่ย

ฮูหยินเสิ่นติดตามฮองเฮาอู๋ไปยังตำหนักเฉียนชิง

ไป๋ชิงหลิงและไทเฮาฮุ่ยก็ได้ลงจากเก้าอี๋เก๋ง

เมื่อไทเฮาฮุ่ยเห็นฮองเฮาอู๋เข้าก็ได้แสดงสีหน้าเคร่งขรึม

ฮองเฮาอู๋และฮูหยินเสิ่นเดินเข้ามา ไป๋ชิงหลิงโค้งคำนับ

ฮองเฮาอู๋แทบไม่ชำเลืองมองนางแม้แต่นิดเดียว จากนั้นจึงเดินเข้าไปคารวะไทเฮา แต่ใครจะไปรู้......

ไทเฮาฮุ่ยเหลือบมองนางอย่างเย็นชา จากนั้นจึงเดินผ่านฮองเฮาอู๋และฮูหยินเสิ่นไป และเดินตรงไปหาหรงเยี่ย

แสงแดดสาดส่องไปที่เขา บาดแผลของเขาปกคลุมไปทั่วบริเวณและมีเลือดไหลออกมาจากปากแผลที่เปิดออกของเขา เห็นแล้วช่างสยดสยองยิ่งนัก

เมื่อไทเฮาฮุ่ยเห็นเช่นนั้นก็แทบเป็นลมล้มลง ไป๋ชิงหลิงรีบเข้าไปประคอง "ไทเฮาเพคะ......"

"ข้าไม่เป็นอะไร" พระนางส่ายหน้าและทรงตัวอีกครั้ง จากนั้นชี้ไปยังหรงเยี่ย "เจาเสวี่ย เจ้ารีบไปตรวจดูอาการของเขาเร็วเข้า"

บรรดาใต้เท้าต่างพากันถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดคนของตระกูลเสิ่นก็ยอมพูดออกมาเสียที

จากนั้น......

พระพักตร์ของไทเฮาเคร่งขรึมขึ้นกว่าเดิม พระนางเคาะไม้เท้าในมือและตรัสออกไป "ส่งคนมาที่นี่ รีบไปช่วยเจาเสวี่ยประคองท่านอ๋องหรงกลับตำหนักฮุ่ยหนิงเดี๋ยวนี้"

ขณะนี้ ไป๋ชิงหลิงได้เดินไปตรงหน้าของหรงเยี่ย

นางนั่งลงและจ้องมองไปยังหรงเยี่ย

สีหน้าของเขาซีดเผือด ริมฝีปากแห้งแตกและหน้าผากก็มีเหงื่อไหลหยดย้อย เขาดูอ่อนล้าอย่างมาก แต่แววตาของเขายังคงแหลมคม

แววตาคู่นั้นราวกับนกอินทรีที่ได้รับบาดเจ็บแต่ไม่ย่อท้อ

ขณะที่ไป๋ชิงหลิงกำลังจะพูดออกมา หรงเยี่ยก็ได้เงยหน้าขึ้นและกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง "เสด็จย่า ยังมีอีกหนึ่งเรื่อง......จำเป็นต้องพูดกับฮูหยินเสิ่นให้ชัดเจนวันนี้ เพื่อตระกูลเสิ่นจะได้ไม่ถูกกล่าวร้าย!"

สีหน้าของฮูหยินเสิ่นเปลี่ยนไป......