ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 105

หรงเยี่ยยึดตัวขึ้น กล่าวอย่างเยือกเย็นขึ้นว่า “พูดต่อ “

หลวนอี๋ตกใจอย่างมาก ร้องไห้จนไม่สามารถพูดออกมาได้ นางสะอึกสะอื้นกล่าวว่า“ท่านพี่เจ็ด ท่านพี่หญิงไป๋ก็อยู่ที่นี่ ท่านลุกขึ้นดูบาดแผลก่อนดีไหม”

“องค์หญิง!”ไป๋ชิงหลิงเหลือบมองหรงเยี่ย กล่าวขึ้นด้วยความลำบากใจว่า“หากองค์หญิงพูดจบโดยเร็ว ท่านอ๋องหรงก็จะได้ลุกเร็วขึ้นเพคะ”

หลวนอี๋ร้องไห้กระซิกๆ นางรู้สึกไม่ดีกำกระโปรงไว้แน่น น้ำตานองหน้ากล่าวว่า“จิ่งหลินอยู่ต่อหน้าเสด็จแม่ เรียกตะโกนท่านพี่หญิงไป๋ว่าท่านแม่ เสด็จแม่เดือดดาลมาก บอกกับจิ่งหลินว่าแม่ของเขาตายนานแล้ว ท่านพี่หญิงไป๋เป็นเพียงหมอหญิง ไม่ใช่แม่ของเขา เลยได้เรียกแม่นมจ้านมาเอาจิ่งหลิน จิ่งหลินไม่ยอม……”

นางเล่าความขัดแย้งในวันเดียวกันออกมาอย่างชัดเจนโดยไม่มีการเบี่ยงเบน

ตอนที่นางพูดถึงไป๋ชิงหลิง หลวนอี๋ค่อยๆสงบจิตสงบใจกล่าวว่า“ท่านพี่หญิงไป๋อยู่ตรงหน้าเสด็จแม่ เปิดหมดเปลือกว่าท่านพี่เสิ่นยุแยงตะแคงรั่ว”

“ในกรณีที่หนึ่ง นางรู้อย่างชัดเจนว่าซื่อจื่อจิ่งไม่มีทางไปกับคนอื่นอย่างง่ายดาย ก็ยังต้องการมาเอาซื่อจื่อจิ่ง ซื่อจื่อจิ่งยิ่งต่อต้านอย่างรุนแรง พอเป็นอย่างนี้ ยิ่งจะยุแยงตะแคงรั่วความสัมพันธ์ปู่ย่าและหลานของท่านกับซื่อจื่อจิ่ง”

“ในกรณีที่สอง นางรู้อย่างชัดเจนว่าเรื่องนี้ไม่สามารถทำได้ เลยวิ่งมาถามข้า ข้ายินยอมที่จะให้นางพาซื่อจื่อจิ่งไปหรือไม่ ยุแยงตะแคงรั่วความสามัคคีของหม่อมฉันกับฮองเฮา หม่อมฉันคิดว่าตนเองไม่ได้ทำเรื่องผิดอะไรต่อฮองเฮา ฮองเฮาไม่จำเป็นต้องเจตนาร้ายกับข้าเยี่ยงนี้”

“กรณีที่สาม นางเอาไทเฮามาพูด พอเป็นอย่างนี้ เหนียงเหนียงจะคิดว่าหม่อมฉันเอาฮองเฮามากดทับ เป็นอย่างนี้แล้ว ก็ยิ่งยุแยงความสัมพันธ์ระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้ของไทเฮาและเหนียงเหนียงเพคะ”

“คำพูดไม่กี่คำของท่านพี่หญิงเสิ่น ก็ทำให้ฮองเฮาเหนียงเหนียงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทำให้ฮองเฮาปฏิบัติต่อหม่อมฉัน ต่อซื่อจื่อ ต่อไทเฮาแบบรู้สึกไม่ดีไม่สบายใจ อย่างนี้….ฮองเฮาเหนียงเหนียงจะยิ่งรักทะนุถนอมท่านพี่หญิงเสิ่น”

หลวนอี๋ใช้น้ำเสียงไป๋ชิงหลิง เอาคำพูดแต่ละคำในวันเดียวกันของไป๋ชิงหลิงบอกกล่าวออกมาให้ทุกคนรู้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

ภายในใจไป๋ชิงหลิงล้วนรู้สึกสั่นสะเทือนอยู่ลึกๆ

นึกไม่ถึงว่าองค์หญิงหลวนอี๋จะมีความเฉลียวฉลาดเช่นนี้

คนที่อยู่ข้างๆความจำดี…..