หรงเยี่ยยึดตัวขึ้น กล่าวอย่างเยือกเย็นขึ้นว่า “พูดต่อ “
หลวนอี๋ตกใจอย่างมาก ร้องไห้จนไม่สามารถพูดออกมาได้ นางสะอึกสะอื้นกล่าวว่า“ท่านพี่เจ็ด ท่านพี่หญิงไป๋ก็อยู่ที่นี่ ท่านลุกขึ้นดูบาดแผลก่อนดีไหม”
“องค์หญิง!”ไป๋ชิงหลิงเหลือบมองหรงเยี่ย กล่าวขึ้นด้วยความลำบากใจว่า“หากองค์หญิงพูดจบโดยเร็ว ท่านอ๋องหรงก็จะได้ลุกเร็วขึ้นเพคะ”
หลวนอี๋ร้องไห้กระซิกๆ นางรู้สึกไม่ดีกำกระโปรงไว้แน่น น้ำตานองหน้ากล่าวว่า“จิ่งหลินอยู่ต่อหน้าเสด็จแม่ เรียกตะโกนท่านพี่หญิงไป๋ว่าท่านแม่ เสด็จแม่เดือดดาลมาก บอกกับจิ่งหลินว่าแม่ของเขาตายนานแล้ว ท่านพี่หญิงไป๋เป็นเพียงหมอหญิง ไม่ใช่แม่ของเขา เลยได้เรียกแม่นมจ้านมาเอาจิ่งหลิน จิ่งหลินไม่ยอม……”
นางเล่าความขัดแย้งในวันเดียวกันออกมาอย่างชัดเจนโดยไม่มีการเบี่ยงเบน
ตอนที่นางพูดถึงไป๋ชิงหลิง หลวนอี๋ค่อยๆสงบจิตสงบใจกล่าวว่า“ท่านพี่หญิงไป๋อยู่ตรงหน้าเสด็จแม่ เปิดหมดเปลือกว่าท่านพี่เสิ่นยุแยงตะแคงรั่ว”
“ในกรณีที่หนึ่ง นางรู้อย่างชัดเจนว่าซื่อจื่อจิ่งไม่มีทางไปกับคนอื่นอย่างง่ายดาย ก็ยังต้องการมาเอาซื่อจื่อจิ่ง ซื่อจื่อจิ่งยิ่งต่อต้านอย่างรุนแรง พอเป็นอย่างนี้ ยิ่งจะยุแยงตะแคงรั่วความสัมพันธ์ปู่ย่าและหลานของท่านกับซื่อจื่อจิ่ง”
“ในกรณีที่สอง นางรู้อย่างชัดเจนว่าเรื่องนี้ไม่สามารถทำได้ เลยวิ่งมาถามข้า ข้ายินยอมที่จะให้นางพาซื่อจื่อจิ่งไปหรือไม่ ยุแยงตะแคงรั่วความสามัคคีของหม่อมฉันกับฮองเฮา หม่อมฉันคิดว่าตนเองไม่ได้ทำเรื่องผิดอะไรต่อฮองเฮา ฮองเฮาไม่จำเป็นต้องเจตนาร้ายกับข้าเยี่ยงนี้”
“กรณีที่สาม นางเอาไทเฮามาพูด พอเป็นอย่างนี้ เหนียงเหนียงจะคิดว่าหม่อมฉันเอาฮองเฮามากดทับ เป็นอย่างนี้แล้ว ก็ยิ่งยุแยงความสัมพันธ์ระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้ของไทเฮาและเหนียงเหนียงเพคะ”
“คำพูดไม่กี่คำของท่านพี่หญิงเสิ่น ก็ทำให้ฮองเฮาเหนียงเหนียงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทำให้ฮองเฮาปฏิบัติต่อหม่อมฉัน ต่อซื่อจื่อ ต่อไทเฮาแบบรู้สึกไม่ดีไม่สบายใจ อย่างนี้….ฮองเฮาเหนียงเหนียงจะยิ่งรักทะนุถนอมท่านพี่หญิงเสิ่น”
หลวนอี๋ใช้น้ำเสียงไป๋ชิงหลิง เอาคำพูดแต่ละคำในวันเดียวกันของไป๋ชิงหลิงบอกกล่าวออกมาให้ทุกคนรู้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
ภายในใจไป๋ชิงหลิงล้วนรู้สึกสั่นสะเทือนอยู่ลึกๆ
นึกไม่ถึงว่าองค์หญิงหลวนอี๋จะมีความเฉลียวฉลาดเช่นนี้
คนที่อยู่ข้างๆความจำดี…..
นางฟังแล้วไม่ลืม เวลาที่พูดอะไรก็สามารถจำคำพูดได้อย่างแม่นยำความจำดีเสียจริง
แต่ฮูหยินเสิ่นรู้เพียงว่าฮองเฮาอู่กับไป๋ชิงหลิงเกิดเรื่องไม่ดีไม่สบายใจขึ้น แต่ทว่าไม่รู้เลย…..ว่ามีอย่างนี้ด้วย
สีหน้าของนางดูไม่ได้ คนทั้งคนราวกับถูกสาดน้ำเย็นใส่อยู่หลายถัง ตัวสั่นระริก
เหล่าเสนาบดีที่ดูสถานการณ์ ในที่สุดก็ได้รับรู้ ที่ท่านอ๋องหรงเฆี่ยนฟาดเสิ่นโหรวเม่ยด้วยแส้นั้น ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล
เสิ่นโหรวเม่ยใช้ปากสร้างเรื่องยุแยงตะแคงรั่ว ทำให้ฮองเฮาจิตใจไม่สงบ ได้รับแส้ฟาดนี้ ไม่ถูกว่าร้ายไม่เสียเปรียบหรอก!
ฮองเฮาอู่เป็นลมตรงนั้นเลย เหล่านางกำนัลต่างชุลมุนวุ่นวายรีบประคองฮองเฮาอู่ขึ้น
ไทเฮาฮุ่ยเหลือบมองด้วยสายตาเย็นชา “เอาฮองเฮากลับไปที่พระตำหนักเฟิ่งหลิว ส่วนช่วงนี้คุณหนูเสิ่นพักฟื้นที่จวนตระกูลเสิ่น อย่าให้ฮองเฮาไปรบกวนคุณหนูเสิ่นที่จวนเสิ่นอีก !”
ในที่สุดฮูหยินเสิ่นก็ได้สติกลับมา กล่าวด้วยความตื่นตระหนกว่า“ไทเฮาเหนียงเหนียงเพคะ บางทีอาจจะมีอะไรเข้าใจผิด เม่ยเอ๋อร์อายุยังน้อย อ้าปากพูดโดยไม่คิดอะไรมาก เกรงว่าจะมีคนตั้งใจจัดเรียงคำพูดนั่นเพคะ”
ไทเฮาฮุ่ยได้ยินคำนี้ ก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก
นางมองหลวนอี๋ และกล่าวว่า“ตอนที่ฮองเฮาปฏิบัติดูแลองค์หญิงกับท่านอ๋องหรง ไม่ได้โอบอ้อมอารีแบบดูแลคุณหนูเสิ่น หลวนอี๋เป็นเด็กโง่ ได้รับอะไรที่กล้ำกลืนฝืนทน นางจะแอบร้องไห้ ถูกคนกลั่นแกล้งข้าได้รับรู้จากคนรับใช้ หากคุณหนูเสิ่นสามารถเข้าวังได้น้อยลง พระตำหนักเฟิ่งหลิวก็จะสงบได้ไม่น้อยเลยทีเดียว”
ทุกคนได้ยินที่ไทเฮากล่าวออกมา นึกถึงอดีตที่ฮองเฮาปฏิบัติต่อเสิ่นโหรวเม่ย เป็นอย่างที่ไทเฮาพูดจริงๆ
“อีกอย่าง ในวันเดียวกันเจาเสวี่ยพูดอย่างชัดเจนแล้ว เป็นข้าที่ให้จิ่งหลินพานางมาชมทิวทัศน์ที่อุทยานหลวงอวี้ฮวา คุณหนูเสิ่นพยายามออกหน้าวิ่งมาพัวพันจิ่งหลิน……นี่คือต้องการจะทำอะไร? ในสายตาของนางนอกจากฮองเฮาแล้ว คือไม่คิดที่จะเห็นข้าอยู่ในสายตาหรือ?”
เมื่อกล่าวจบ!
ฮูหยินเสิ่นคล้ายดั่งว่าอ่อนแรง นั่งลงบนพื้นอย่างแรง…….
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น
ตอน 460 โอ้โหวว หนักหน่วงมาก ตั้งแต่แมวตาย หลังจากนั้นคนที่นางเอกรักตายเป็นใบไม้ร่วงเลย แต่คนล่าสุดเนี่ย ได้ไงวะ รับไม่ได้อย่างแรง😭 ชีวิตนางเอกบัดซบมาก คนธรรมดาที่ไหนจะทนได้วะเนี่ย เป็นคนปกติป่านนี้เป็นบ้าตายไปแล้ว ว่าแต่อีจักรพรรดิจะเลิกประสาทแดกได้ตอนไหน🤬🤬...
อยากผ่าสมองอ๋องเฉินออกมาดูว่าข้างในมันมีมันสมองอยู่จริงๆรึเปล่า...อะไรจะมึนและง่าวได้ขนาดนี้...
อ่านถึงตรงนี้แล้วยอมรับเลยว่าเหนื่อยแทนไป่ชิงหลิงจริงๆ...มีเรื่องตลอด...ช่วงดีๆแทบจะไม่มีเลย..แอดขาาาาตามอ่านจนจะทันแล้วนะคะลงต่อเถอะค่ะเข้ามาส่องทุกวันว่าขยับจาก 460ไปบ้างรึยังพรีสสสสส😽😽😽...
เจอแล้ว..เจอแล้ว..เป็นเรื่องที่อยากอ่านมากๆอีกเรื่องนึง..กรี๊ดลั่นรถจนลูกผัวตกอกตกใจ55555....แอดขาาา..อัพต่อไปเรื่อยๆนะคะจะตามอ่านให้ทันแน่นอนค่ะ😄🤗😊...
ตอนนี้ชื่อหรงฉี่กับอ๋องต้วนสลับกันอยู่นะอย่าทำให้สับสนสิคะ...
บท 433 แล้วมีต่อใช่มั้ยคะ...
อ่านแล้ว ยังไม่จบ แต่สถานะทำไมเสร็จสิ้นแล้ว น่าจะยังอีกหลายตอน ทำไมไม่มีการลงต่อคะ...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...