ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 109

หลังจากที่เหยี่ยวสองตัวไปแล้ว หรงเยี่ยเลยปล่อยไป๋ชิงหลิง

ไป๋ชิงหลิงจ้องเขม็งใส่เขาด้วยความเดือดดาล แต่ทว่าไม่กล้าพูดอะไรมาก

หรงเยี่ยยิ้มบางๆ นิ้วมือจัดการกับผมของนาง กล่าวขึ้นอย่างนุ่มนวลว่า“ตอนแส้ที่อยู่บนมือของอิงอู๋ฟาดมาบนร่างกายของข้า ข้าคิดว่าหากไม่แต่งสู่ขอเจ้ามาครอบครอง แส้ยี่สิบเส้นนี้ของข้า ไม่ใช่ว่าถูกตีเปล่าประโยชน์แล้วหรือ”

“ท่าน…..”

ที่แท้เขามีความคิดเฉกเช่นนี้

แผนการทรมานร่างกายของเขาไม่ได้ทำให้คนของตระกูลเสิ่นดู แต่ทำให้นางดู

“ข้าไม่สนใจท่านแล้ว”ไป๋ชิงหลิงผละเขาออก ทว่าเขากลับกอดรัดแน่น ไม่ยอมให้นางห่างกาย

ริมฝีปากของเขาประกบริมฝีปากของนางอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง ทำให้ไป๋ชิงหลิงทำอะไรกับเขาไม่ได้เลยสักนิดหนึ่ง

สักพักหนึ่ง อิงซาได้กล่าวถามอยู่ด้านนอกว่า“แม่นางไป๋ น้ำร้อน เสื้อผ้าสะอาดที่ข้าน้อยนำมา วางอยู่ด้านนอกนะขอรับ “

ไป๋ชิงหลิงตัวแข็งทื่อ ออกแรงผลักเขาโดยทันที

ตอนที่นางผลัก เล็บมือจิกอยู่ที่บริเวณบาดแผลของเขาพอดี เสียง“ซี้ด”ของหรงเยี่ยเลยดังขึ้นมา

ไป๋หลี่ชิงมองมือของตนเอง ด้านบนแปดเปื้อนไปด้วยเลือด :“ท่านมาทำซี้ซั้วไม่ได้แล้วนะ ข้าต้องทำแผลให้ท่านก่อน”

“อืม !”หรงเยี่ยเลยปล่อยนาง

ไป๋ชิงหลิงลุกขึ้นจากเตียง และรีบสาวเท้าออกจากห้องนอน

นางหายใจเข้าลึกๆอยู่ด้านนอก ถึงได้ยกน้ำร้อนกลับเข้ามาด้านในห้อง

นางเอาที่วัดอุณหภูมิออกมาจากตัวหรงเยี่ย

อุณหภูมิ 39.8 ！

ไข้สูงมาก

นางจ่ายยาลดไข้ให้เขาก่อน จากนั้นให้เขาดื่ม ตามด้วยเพิ่มยานอนหลับลงไปด้วย เพราะเขาจำเป็นต้องพักผ่อน

เมื่อหรงเยี่ยดื่มกินยาของนางแล้ว ครึ่งชั่วยามถึงได้หลับไป

เมื่อจัดการกับบาดแผลของเขาเรียบร้อย ก็เป็นหลังหนึ่งชั่วยามแล้ว

ไป๋ชิงหลิงตรวจวัดอุณหภูมิเขาอยู่หลายครา โชคดีที่หรงเยี่ยสุขภาพแข็งแรง หลังจากใช้ยาลดไข้แล้ว ไม่นานไข้ก็ลด

แต่นางไม่กล้าวางใจ เพราะนางนั้นรู้ผลข้างเคียงของยา

ถึงช่วงพลบค่ำ เขาก็มีไข้กลับมา แต่เขาได้ตื่นมาแล้ว

แม่นมซั่งเอาโจ๊กหมูสับเข้ามา หรงเยี่ยมองนางแล้วส่งสายตาให้บอกนางวางลง