ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 110

สรุปบท บทที่ 110ท่านอ๋องหรงรังแกไป๋ชิงหลิง: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น

อ่านสรุป บทที่ 110ท่านอ๋องหรงรังแกไป๋ชิงหลิง จาก ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น โดย พระจันทร์ขี้เมา

บทที่ บทที่ 110ท่านอ๋องหรงรังแกไป๋ชิงหลิง คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย พระจันทร์ขี้เมา อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

นางอยากอยู่อย่างสงบเงียบกับลูกสองคน…..

หรงเยี่ยเห็นท่าทางของนาง เลยกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “ไม่อยากกินข้าวที่นี่หรือ”

“ไม่ใช่เลย” คนป่วยใหญ่สุด ท่านมีความสุขก็ดีแล้ว

นางขี้เกียจจะเป็นปากเป็นเสียงกับเขาแล้ว

กินอาหารกับลูกสองคนเสร็จ หรงเยี่ยก็หลับไปแล้ว

ลูกสองคนอยู่ที่เรือนของหรงเยี่ย ไป๋ชิงหลิงกล่อมพวกเขานอนแล้ว ก็ลุกขึ้นไปดูหรงเยี่ยสักหน่อย

เขากินยาไข้ก็ลด ตลอดคืนจนถึงเช้าไม่ได้มีไข้สูงแล้ว

บาดแผลมองด้วยตาเปล่าก็ใกล้จะหาย ไป๋ชิงหลิงตื่นตะลึงอึ้งอย่างมาก

เขาคุกเข่าอยู่ที่พระตำหนักเฉียนชิง พูดตามหลัก ต้องหนักกว่าเสิ่นโหรวเม่ย แต่นี่กลับไม่เลย

กลับกันเริ่มหายแล้ว

กลับจวนสามวัน เขาเคลื่อนไหวอย่างอิสระ ไม่เหมือนกับคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเลย

เขายังถือโอกาสตอนรักษาบาดแผล กดนางลงบนเตียงอยู่หลายครา รังแกนางอย่างเหี้ยมโหด

นางโมโหเดือดดาลตบที่หน้าของเขา กล่าวว่า “ในเมื่อร่างกายของท่านอ๋องหรงดีแล้ว ข้าก็ควรที่จะกลับจวนติ้งเป่ยโหวได้แล้ว”

หรงเยี่ยขมวดคิ้ว กายคร่อมอยู่บนตัวของนาง เขากดนางลงบนเตียง มือทั้งสองข้างกอบกุมข้อมือทั้งสองข้างของนาง กล่าวว่า “กลับไปทำอะไร คนของจวนติ้งเป่ยโหวไม่ได้เห็นเจ้าเป็นคนในครอบครัวตนเอง ติ้งเป่ยโหวคนไร้น้ำยา แม้แต่ลูกสาวของตนเองยังดูแลปกป้องไม่ได้!”

นอกจากนี้แม่ของจิ่งหลินยังถูกคนตีตาย ภาพจำที่เขามีต่อติ้งเป่ยโหวแย่มาก

แต่ไป๋ชิงหลิงไม่ยอมให้เขาว่าติ้งเป่ยโหวอย่างนี้

นางกล่าวขึ้นด้วยโมโหว่า“เขาคือท่านพ่อของข้า ท่านอย่าว่าเขาเช่นนี้ ต่อให้เขาจะไม่ดีอย่างไร ใจก็ยังคิดถึงเป็นห่วงข้า “

“เหอะ……”หรงเยี่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น “เจ้าลืมแล้วใช่ไหม ติ้งเป่ยโหวมีลูกสาวในนามสามคน ลูกชายสองคน ยังไม่รวมอดีตพระชายาต้วนที่เสียชีวิตจากการภาวะคลอดลูกยากด้วย !”

“อดีตพระชายาต้วน”คำนี้พ่นออกมา ไป๋ชิงหลิงตัวสั่นระริกอย่างเห็นได้ชัด

รถม้าหยุดอยู่ที่หน้าประตูจวน จื่ออี ลี่ว์อวี ชิงอีรีบวิ่งมา

“แม่นาง คุณหนูน้อย”

จื่ออีโอบกอดอุ้มไป๋ชงเซิง

ไป๋ชิงหลิงลงรถมาเอง มองไปทางติ้งเป่ยโหวที่อยู่หน้าประตูจวน นางรีบสาวเท้าเดินไปกล่าวว่า :“ท่านพ่อ”

“ท่านอ๋องหรงให้คนมาส่งข่าว บอกว่าเจ้าจะกลับจวน ข้าเลยเรียกพวกนางให้ออกมารับ พวกนางรู้ว่าเจ้าได้งานอยู่ในวัง ล้วนดีใจอย่างยิ่ง”ติ้งเป่ยโหวก็ดีใจภูมิใจแทนนางด้วย

“ท่านพ่อ พวกเรากลับไปคุยในจวนเถิดเจ้าค่ะ”

“ใช่ กลับจวน”ติ้งเป่ยโหวรับไป๋ชิงเซิงมาจากมือของจื่ออี ขณะที่เตรียมจะกลับเข้าจวน ได้มีคนของเรือนฉืออวี้มา……

#เรียนผู้อ่าน บทถัดจากนี้ไปจะเพิ่มเนื้อหาเยอะกว่าเดิม 2เท่า ขอบคุณที่ติดตาม

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น