ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 126

นางหันกลับไปเห็นพ่อบ้านฉียืนอยู่หน้าประตู ในมือถือสมุดบัญชีหนาปึกหนึ่งชุด ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

นางเลยรีบกล่าวอธิบายว่า “ไม่ใช่ เมื่อครู่ข้า……”

“หูของข้าไม่ได้หนวกใช่ไหม”พ่อบ้านฉีหันกลับไปพูดกับคนรับใช้ที่อยู่ด้านหลัง

คนรับใช้รีบกล่าวขึ้นว่า “เมื่อครู่บ่าวก็ได้ยินอย่างชัดเจน ฮูหยินอาวุโสต้องการจะยักยอกรางวัลพระราชทานของแม่นางจ้าวเสวี่ย”

พอฮูหยินอาวุโสได้ยิน ตกใจจนสั่นสะท้าน สองขาอ่อนแรง หากแม่นมชุยที่อยู่ข้างกายไม่ประคองไว้ เกรงว่านางได้คุกเข่าบนพื้นแล้ว

นางกำลังจะอธิบายแถข้างๆคูๆ พ่อบ้านฉีกลับเหลือบสายตาเย็นไป กล่าวขึ้นว่า“เวลานี้ท่านอ๋องอยู่ด้านนอกจวนโหว ฮูหยินอาวุโสน่าจะลองไปขอรางวัลพระราชทานกับท่านอ๋องดู ไม่ต้องมาทำให้แม่นางจ้าวเสวี่ยลำบากใจอยู่ตรงนี้ ไทเฮาทำใจรับไม่ได้ที่แม่นางจ้าวเสวี่ยได้รับความเศร้าโศกเสียใจ”

ฮูหยินอาวุโสตกใจ จนตาค้างน้ำลายฟูมปากเป็นลมไปแล้ว

ไป๋ชิงหลิงเหลือบสายตาอันเย็นชามองฮูหยินอาวุโส

แกล้งตายอีกแล้ว !

ทุกครั้งที่ถึงจุดสำคัญ ก็แกล้งตาย ฮูหยินอาวุโสแกล้งตายได้ถูกเวลาจริง

ติ้งเป่ยโหวขมวดคิ้วเป็นปม เรียกคนรับใช้มาเอาฮูหยินอาวุโสไปส่งที่เรือนฉืออวี้ ค่อยเรียกหมอมาดูให้นาง

พอฮูหยินอาวุโสออกไปจากเรือนแล้ว

พ่อบ้านฉีเลยเดินมาตรงหน้าติ้งเป่ยโหวกับไป๋ชิงหลิง เขากล่าวกับไป๋ชิงหลิงด้วยความเคารพว่า “แม่นางจ้าวเสวี่ย สมุดบัญชีนี้ เมื่อครู่บ่าวลืมมอบแก่แม่นาง ท่านรับไว้นะ มีเวลาไปตรวจสอบของที่อยู่ด้านในเรือนอี้เหอดู”

“พ่อบ้านฉีมีใจเจตนาดี”ไป๋ชิงหลิงรับมา

“เช่นนั้นบ่าวขอตัวลาแล้ว ท่านอ๋องยังรอให้บ่าวกลับไปรายงานผลขอรับ”พ่อบ้านฉีกล่าวจบ จึงออกไปที่จวนติ้งเป่ยโหว

ไป๋ชิงหลิงกลับไปที่เรือนชิงซิน ฮุ่ยหลานคนที่นางส่งไปจับตาดูอนุภรรยาได้กลับมาแล้ว

“แม่นาง หลังจากอนุภรรยาถูกขับไล่ออกจากจวนติ้งเป่ยโหว ก็ไปวุ่นวายที่จวนท่านอ๋องอันชิน ไป๋หมิงอวี้ยืดหยัดว่าคนนัดมาที่หอผิ่นอวี้เรือนไหลเซียง คือจวิ้นอ๋องน้อย คนที่สัมผัสร่างนางก็คือจวิ้นอ๋องน้อย ยังพูดอะไรแบบว่าถูกคนวางแผนทำร้าย”

“จวิ้นอ๋องน้อยบอกว่าเขาไม่เคยนัดไป๋หมิงอวี้ เป็นองค์หญิงหลวนอี๋นัดเขา เขาไปที่หอทิงเซียง พระชายาอันชินก็เลยเรียกองค์หญิงมาที่จวน องค์หญิงหลวนอี๋บอกว่า เมื่อวานนางไม่เพียงแค่นัดหมายจวิ้นอ๋องน้อย ยังนัดเหล่าคุณชายกับหญิงสูงศักดิ์แต่ละตระกูล และนัดไป๋หมิงอวี้”

“องค์หญิงหลวนอี๋ยังด่าไป๋หมิงอวี้ต่อหน้าคนมากมายว่าหน้าไม่อาย มีความคิดบิดเบี้ยว ตอนนี้เรื่องแดงขึ้นมาความจริงปรากฏก็อยากเอาน้ำสกปรกสาดใส่จวิ้นอ๋องน้อย จวิ้นอ๋องน้อยเดือดดาลมาก เลยสั่งคนไล่ไป๋หมิงอวี้ออกจากจวนอ๋อง”

ไป๋ชิงหลิงหัวเราะอย่างเยือกเย็น

หลวนอี๋ทำได้ไม่เลว

ตอนนี้ทุกคนล้วนคิดว่าไป๋หมิงอวี้อยากจะแต่งกับจวิ้นอ๋องน้อยมาก ถึงได้พยายามใช้กลอุบาย แต่ทว่าได้พาตนเองเข้าไปแล้ว

ไม่มีคนเชื่อที่ไป๋หมิงอวี้พูดหรอก

กับปัญหาเรื่องราวยุ่งเหยิงนี้ ไป๋หมิงอวี้อย่าได้คิดที่จะพลิกกลับมาบริสุทธิ์สะอาดได้เลย

ไม่นางก็แต่งกับจ้าวเหลียนเฉิง ไม่ก็…….ไปในชนบทหาชาวไร่ชาวนาผู้ชายสักคนหนึ่ง

คนความคิดจิตใจอย่างไป๋หมิงอวี้นะ ต่อให้ต้องมอบกายมอบใจแต่งกับจ้าวเหลียนเฉิง นางก็ไม่มีทางหาประเภทชาวนาหรอก

ให้ไป๋หมิงอวี้แต่งกับคุณชายเปี่ยวจวนตระกูลเสิ่นนั้น ถือว่าเป็นที่น่าชื่นชมแล้ว

ตอนนี้ไป๋หมิงอวี้คิดว่าคุณหนูสามตระกูลเสิ่นทำร้ายนาง เช่นนั้นนางไม่ทีทางปล่อยคุณหนูสามตระกูลเสิ่นไปเป็นแน่

“ส่งคนสอดแนมไปจับตาดูฮูหยินติ้งเป่ยโหวกับนายท่านใหญ่ ส่วนทางด้านของฮูหยินอาวุโสก็อย่าได้ละเลย”ไปชิงหลี่หรี่ตาทั้งสองข้าง คิดวางแผนอยู่เงียบๆ

“เช่นนั้นทางด้านของนายท่านห้าล่ะเจ้าคะ?”ฮุ่ยหลานกล่าวถาม

ไป๋ชิงหลิงส่ายหัว กล่าวว่า“ไม่จำเป็นต้องจับตาดูอาสี่หรอก”

หากไป๋อู้อี้มีปัญหา เช่นนั้นปัญหาก็อยู่ที่ตัวฮูหยินของเขา…..

แต่นางไม่อยากทำเรื่องอะไรที่ทำร้ายอาสี่ของนาง

ทางด้านนั้นมีคนมากมาย

ทะเลสาบหมิงหูเป็นทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดของเมืองเฉาจิง พอหิมะตกก็เลยมีน้ำแข็งหนาทึบ คนที่มีเวลาว่างจะมาเล่นสเกตน้ำแข็งบนพื้นผิวนี้ แต่ช่วงนี้ตกบ้างไม่ตกบ้าง น้ำแข็งบริเวณด้านบนเลยไม่แข็งตัว จะมีบางจุดที่กลายเป็นหลุม

ไป๋ชิงหลิงอยู่ภายใต้การคุ้มกันดูแลของซังจวี๋ ไม่ง่ายเลยที่จะขี่ม้าถึงขอบริมทะเลสาบ

พอดีกับไป๋หมิงอวี้ได้ถูกคนช่วยขึ้นมา

แต่ระยะห่างตำแหน่งไป๋ชิงหลิงกับนางห่างกันไกลมาก นางถูกซังจวี๋จูงเดินไปข้างหน้าช้าๆ แต่สามารถมองเห็นติ้งเป่ยโหวพาหมอมาตรงหน้าไป๋หมิงอวี้ เพื่อที่จะตรวจดูให้

หมอตรวจสอบแล้ว ส่ายหน้าไปมากล่าวว่า “ช่วยไม่ได้แล้ว นายท่านโหวโปรดระงับความโศกเศร้าด้วย”

ฮูหยินรองหมอบร่ำไห้อยู่ข้างกายของไป๋หมิงอวี้

ไป๋ชิงหลิงเดินอยู่ท่ามกลางผู้คน ในที่สุดภายใต้การนำทางของซังจวี๋ นางก็เดินมาถึงตรงหน้าไป๋หมิงอวี้แล้ว

ฮูหยินรองเงยหน้ามองทันควัน ตอนที่เห็นไป๋ชิงหลิงอยู่ตรงหน้า นางเลยกล่าวด่าทอขึ้นว่า “ไป๋จ้าวเสวี่ย เจ้ามันตัวซวย ล้วนเป็นเจ้าที่ข่มเล่นงานหมิงอวี้ของข้าตาย เจ้ามันเป็นตัวซวย เหตุใดคนที่ตายไม่ใช่เจ้า!”

พูดแล้ว ฮูหยินรองก็โผเข้าหาไป๋ชิงหลิง

ซังจวี๋บีบที่คอของฮูหยินรองอย่างรวดเร็ว จากนั้นหยิบแส้ออกมามัดตัวของฮูหยินรองไว้

ฮูหยินรองกล่าวตะคอกขึ้นว่า “ รีบดูเข้า นี่เป็นลูกบุญธรรมที่ติ้งเป่ยโหวพามา นางยังไม่ได้แต่งงานก็ท้องแล้ว เอาลูกมาวางแผนทำร้ายพระชายาต้วน ทำร้ายพระชายาต้วนจนเข้าคุก ทำให้พระชายาต้วนแท้งในคุก ต่อมาก็ทำร้ายหมิงอวี้ลูกข้าจนเสียตัว มอมเมาทำให้ติ้งเป่ยโหวหลงจนไล่พวกเราอนุภรรยาออกจากจวนติ้งเป่ยโหว ตอนนี้คุกคามหมิงอวี้ของข้าจนตาย ขึ้นสวรรค์แล้ว…..เจ้าเปิดตาบ้างเถิด!”

ติ้งเป่ยโหวแผดคำรามขึ้นว่า“แม่นางหลี่ !”

“ท่านพ่อ ให้นางหุบปาก ยังช่วยหมิงอวี้ได้ !”ไป๋ชิงหลิงกล่าว

ติ้งเป่ยโหวพยักหน้า รีบเรียกให้ไป๋กัวจ้าวปิดปากฮูหยินรองเสีย

ไป๋ชิงหลิงหันไปทางกลุ่มคนที่พากันมุงล้อมรอบ กล่าวขึ้นเสียงดังว่า “ทุกท่านที่ล้อมอยู่บริเวณโดยรอบ รีบกระจายตัวออก”