ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 20

มือของเขาแรงไม่ค่อยมาก แต่ไป๋ชิงหลิงที่ถูกกดทับอยู่ไม่สามารถหายใจได้ ร่างกายของนางอ่อนแรงอยู่ในอ้อมกอดของเขา

ดวงตาของนางหรี่ลงเล็กน้อย นางจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม：“ ถ้าหม่อมฉันบอกว่าเป็นการแก้แค้นที่ถูกฆาตกรรม หม่อมฉันก็เกรงว่าฝ่าบาทจะไม่เชื่อ”

และแน่นอน....เขาไม่เชื่อ

เขาแค่คิดว่านางกำลังพยายามปกปิดความจริงบางอย่างที่เกิดขึ้น

เขาปล่อยใบหน้าเล็กๆ ของนาง แล้วเอามือที่แข็งกระด้างแตะหน้าผากของนาง

อุณหภูมิที่ร้อนจัดถูกส่งออกมา

“ร้อนผ่าวเลย”

ไป๋ชิงหลิงเอนหลังอย่างหมดเรี่ยวแรง นางหลับตาทั้งสองข้างแล้วพูดว่า：“ ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท”

หอหลิวเหยียนมีหมอหญิงอยู่เยอะมาก บ่อน้ำร้อนมีคุณสมบัติในการล้างพิษและทำให้หนังกำพร้านิ่มลง ซึ่งเหมาะในการเป็นที่รักษาบาดแผล

ในบางครั้ง นางสนมในวังก็แอบออกมาเพลิดเพลิน

นางลืมตาขึ้นมาก็พบว่าหรงเยี่ยจ้องมองนางอยู่

ดวงตาคู่นั้นราวกับหมาป่ามีกลิ่นอายของความก้าวร้าว ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายตาอย่างมาก

นางรีบเบือนหน้าหนี แต่ชายหนุ่มกลับเข้าตัดบทมองหน้านางแล้วถามว่า：“ เจ้าคิดอย่างไร ?”

“อะไรนะ ?”

“ข้าเหมาหอหลิวเหยียนนี้ให้เจ้ารักษาบาดแผล โดยปกติแล้วก็ต้องดูอารมณ์ของเจ้า ถ้าหากว่าเจ้าไม่อยากให้ข้าอยู่ ข้าก็จะให้คนออกไป” เสียงของเขานุ่มนวลและอ่อนโยนมาก แต่ก็ไม่ได้ทำให้ไป๋ชิงหลิงรู้สึกดีขึ้นมาเลยสักนิด

หัวของนางหนักอึ้ง นางอยากรีบจะเข้าไปในหอหลิวเหยียนเร็วๆ เพื่อจะลดไข้ที่สูงลง

“ถ้างั้นก็เหลือห้องหนึ่งเอาไว้ให้ท่านอ๋องต้วน” หลังจากพูดจบ มือที่อยู่บนหน้าของนางนั้นก็ออกแรงมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

แต่ในชั่วพริบตา เขาก็ปล่อยนาง แล้วเรียกพ่อบ้านฉี

หลังจากนั้นไม่นาน องครักษ์ของทั้งสองก็ออกไปจากหอหลิวเหยียน และหรงฉี่ก็พาไป๋จิ่นไปยังชั้นสอง

ไป๋ชิงหลิงถึงออกมาจากรถม้า แล้วเดินตามหลังหรงเยี่ยขึ้นไปชั้นสาม

เขาจัดหมอหญิงให้นางสามคน แต่ไป๋ชิงหลิงเหลือไว้เพียงคนเดียว

นางชื่อผิงถิง

ก่อนที่หมอหญิงจะเข้ามาไป๋ชิงหลิงได้ทานยาลดไข้ ยาแก้อักเสบ รวมไปถึงของข้างในกระเป๋าหมอ