ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 21

ในตอนนี้ ไป๋ชิงหลิงที่นอนอยู่ในสระน้ำ ได้ตื่นขึ้นมา

ในตอนแรกนางจ้องมองไปยังหรงเยี่ยที่ยืนอยู่หน้าประตู และเมื่อนางเริ่มมองเห็นชัดขึ้น ไป๋ชิงหลิงถึงมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา

เพื่อที่จะรักษาบาดแผลที่หลัง นางจึงถอดเสื้อผ้าออกหมด เหลือเพียงกางเกงตัวเดียวที่อยู่บนร่างกาย

นางลุกขึ้นนั่งโดยไม่รู้ตัว มือทั้งสองข้างปิดหน้าอกไว้ รีบหันหลังให้เขาและพูดอย่างโกรธเคืองว่า：“ ท่าน ออกไปนะ ！”

แววตาของเขาลดลง สายตามองไปยังแผ่นหลังของนาง

ปานกระต่ายแดงน้อยนั้น ถูกผมยาวดำของนางปิดบังไว้

เขาทิ้งเสื้อผ้าในมือ แล้วเดินลงไปในสระน้ำอย่างรวดเร็ว

ไป๋ชิงหลิงหันศีรษะมอง เห็นหรงเยี่ยกำลังลงน้ำจากอีกด้านหนึ่งของสระ นางเอ่ยด้วยคอที่แดงของนางว่า：“ ท่านได้เหมาหอหลิวเหยียนทั้งหมดแล้ว ถ้าอยากจะแช่น้ำร้อนก็สามารถไปที่อื่นได้ ท่าน...”

ช่างเถอะ นางคิดหาวิธีอื่นเพื่อขึ้นไปแล้วกัน

นางวางขาทั้งสองข้างลงในบ่อน้ำร้อน และกระโดดลงน้ำอย่างรวดเร็ว

น้ำร้อนในบ่อน้ำร้อน ห่อหุ้มร่างกายของนางในทันที

อาการบาดเจ็บที่หลังก็ค่อยๆเจ็บขึ้นมาเล็กน้อย

นางกัดริมฝีปากและก้มศีรษะลงไปในน้ำ ลูบมืออย่างคล่องตัวในน้ำ และหลังจากนั้นครู่หนึ่ง ศีรษะของนางก็โผล่ออกมาจากน้ำ

แต่สิ่งที่นางไม่คาดคิดก็คือ ทันทีที่นางขึ้นมาจากน้ำ นางก็กระแทกเข้ากับกล้ามเนื้อที่แข็ง

แขนอันบอบบางก็ถูกฝ่ามืออันแข็งแรงข้างหนึ่งถือเอาไว้

“อ๊ะ........นางตกใจ”

สีหน้าของนางซีดไปชั่วขณะ

ร่างกายของนางถูกบังคับให้แนบชิดกับหน้าอกของเขา

ทำให้ไป๋ชิงหลิงที่ร่างกายท่อนบนไม่มีอะไรเลย รู้สึกละอายใจขึ้นมา

นางวางมือไว้บนหน้าอกของเขาและใช้แรงผลักเขาออกไป：“ หรงเยี่ย พอได้แล้ว ข้าไม่ได้ฆ่าครอบครัวของท่าน ทำไมท่านถึงทำให้ข้าขายหน้าด้วยวิธีนี้ตั้งสามสี่ครั้ง ท่านปล่อยข้านะ ！”

“ซ่า ！” เสียงน้ำดังขึ้นมา