ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 272

อิงอู๋เม้มริมฝีปากนิ่งเงียบ

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของเขาแบบนี้ อิงเหลียนก็หรี่ตาลงเล็กน้อยและพูดว่า “ฮวาอิ่งที่อยู่เคียงข้างอ๋องต้วนหรือเปล่า ? ”

เมื่อได้ยินคำว่า“ฮวาอิ่ง” ไป๋ชิงหลิงเงยหน้าขึ้นมองอิงอู๋ แต่อิงอู๋ยังคงเงียบไม่พูดจา

นางเอื้อมมือหยิบยาฆ่าเชื้อ สำลีทางการแพทย์ และคีมออกจากกล่องยา

นางเทยาฆ่าเชื้อลงในถ้วยเล็ก ๆ ใช้คีมหยิบสำลีขึ้นมา แล้วจุ่มลงในน้ำยาฆ่าเชื้อ เพื่อทำความสะอาดแผลของเขา

“มันเจ็บนิดหน่อย” ไป๋ชิงหลิงเตือน

อิงอู๋ไม่เคลื่อนไหว

อิงเหลียนจ้องมองอิงอู๋ด้วยความโกรธ “ฮวาอิ่งทำร้ายเจ้าใช่ไหม ? นางต้องการทำร้ายพระชายาหรือ? ”

มิฉะนั้นพระชายาจะสวมเสื้อผ้าของอิงอู๋ทำไมล่ะ ในขณะที่เขาสวมเสื้อคลุมของพระชายา

อิงอู๋พยักหน้า พร้อมกับแสดงอารมณ์บนใบหน้า “นางสะกดรอยพระชายาไป ”

“ฮวาอิ่งกำลังจับตามองพระชายา ทำไมนางถึงติดตามพระชายา นางบ้าไปแล้วหรือ ” อิงเหลียนมีอคติต่อฮวาอิ่งอย่างมาก

เหตุผลก็คือ ฮวาอิ่งเป็นผู้พิทักษ์เงาที่ชั่วร้ายและเจ้าเล่ห์

นางเคยถูกฮวาอิ่งวางยาพิษมาแล้วครั้งหนึ่ง หลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัสเป็นเวลาหนึ่งปี ใช้เวลานานกว่าหนึ่งปีในการฟื้นตัวจนถึงระดับปัจจุบัน

ดังนั้น อิงเหลียนและฮวาอิ่งจึงเกิดความเกลียดชังกันอย่างรุนแรง แต่อิงอู๋ล่ะ……ความสามารถของเขาเหนือกว่าฮวาอิ่งอย่างชัดเจน แต่ทุกครั้งที่เขาเผชิญหน้ากับฮวาอิ่ง เขากลับได้รับบาดเจ็บทั่วร่างกาย

ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น……

“ฮวาอิ่งคือคนข้างกายอ๋องต้วนหรือ ? ”ไป๋ชิงหลิงมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่อิงเหลียนเพิ่งพูดว่า “ฮวาอิ่งอยู่เคียงข้างอ๋องต้วน”

คนที่ติดตามนางอยู่เคียงข้างอ๋องต้วน

“ใช่ นางเป็นผู้นำสูงสุดรองจากอ๋องต้วน นางเก่งเรื่องการทำพิษมาก ได้ยินว่านางมาจากเผ่าม้ง นางสามารถร่ายเวทย์กู่ และร่ายคำสาปใส่ผู้คนได้ นางเชี่ยวชาญในการเลี้ยงแมงป่อง งู และแมลงที่มีพิษเพื่อทำร้ายผู้คน ลูกน้องของนางคือเหยื่อที่ถูกทำร้ายโดยแมงป่องพิษ อ๋องต้วนส่งฮวาอิ่งไปติดตามพระชายา เรื่องนี้ต้องรายงานท่านอ๋องเพื่อที่ท่านอ๋องจะได้ส่งกำลังคนไปให้พระชายามากขึ้น ” อิงเหลียนกล่าวอย่างโกรธเคือง

แต่เมื่ออิงอู๋ได้ยินสองประโยคหลัง ร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย ริมฝีปากของเขาขยับเล็กน้อย และลังเลที่จะพูด

ไป๋ชิงหลิงเห็นทุกการเคลื่นไหวของอิงอู๋ “อิงอู๋ เจ้ามีอะไรจะพูดหรือไม่ ？”

“ข้าน้อยไม่มีขอรับ？”

“เจ้าไม่อยากพูดถึงฮวาอิ่งหรือ ？”

“ไม่ใช่ขอรับ”

“ฮวาอิ่งสำคัญกับเจ้ามากหรือ ？”

“ไม่สำคัญขอรับ ! ”

“ตั้งแต่อิงเหลียนถามเจ้าว่าใครทำร้ายเจ้า เจ้าลังเลที่จะพูดถึงเรื่องนี้ เมื่อพูดถึงฮวาอิ่ง เจ้ายิ่งไม่เต็มใจที่จะพูดถึงเรื่องนี้ ฮวาอิ่งเป็นคนที่ใกล้ชิดกับอ๋องต้วน และอ๋องต้วนมีความแค้นกับอ๋องหรง พูดตามเหตุผลแล้ว……เจ้าไม่ควรปกป้องผู้พิทักษ์เงาของตระกูลตรงข้าม……แต่เจ้ากลับก็มีใจที่จะปกป้องนาง ”

“ด้วยเสียง”ปัง” อิงอู๋ถอนมือออก และคุกเข่าลงกับพื้น

และเมื่อเขาดึงมือตัวเองกลับไปนั้น ไป๋ชิงหลิงก็เพิ่งเย็บแผลเสร็จ และตัดด้ายออก