ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 283

ไป๋ชิงหลิงพยักหน้าและพูดว่า “อยู่ในพระราชวัง ข้าจะไปหาพวกเขาก่อน ”

หลังจากพูดจบ ไป๋ชิงหลิงก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมกับชุดแต่งงานในมือ เสิ่นหรูเหลียนหันศีรษะไปมองที่ด้านหลังนาง ชุดแต่งงานสีแดงนั้นส่องแสงเข้าไปในดวงตาของเขา และอารมณ์ที่หลากหลายก็ท่วมท้นในหัวของเขา

เสิ่นหรูเหลียนกดหน้าอกของตัวเองโดยไม่รู้ตัว เพื่อขับไล่ความคิดชั่วร้ายในใจออกไป และรีบตามไป๋ชิงหลิงไป “พระชายาหรง พวกเขาหายไปจากที่ไหน? ”

“พวกเขากับองค์หญิงออกไปในตอนที่กำลังปล่อยโคมไฟ” ไป๋ชิงหลิงขณะเดินก็มองไปรอบ ๆ โดยไม่ละสายตาไปแม้แต่มุมเดียว

เมื่อนางผลักพุ่มไม้ออกไป หนูตัวใหญ่ก็กระโดดออกมาจากพุ่มไม้ และไป๋ชิงหลิงก็ถอยหนีด้วยความตกใจ

และการถอยครั้งนี้ ทำให้นางถอยกลับไปตรงหน้าเสิ่นหรูเหลียน

เสิ่นหรูเหลียนยกมือทั้งสองขึ้นโดยสัญชาตญาณ พยุงไหล่ของนางจากด้านหลังและกระซิบว่า “ระวัง”

ไป๋ชิงหลิงตกใจจนจับหน้าอก หอบหายใจอย่างหนัก สีหน้าของนางซีดลงเล็กน้อย

เสิ่นหรูเหลียนกดไหล่เนียนทั้งสองข้างของนางด้วยปลายนิ้ว และในวินาทีต่อมา ราวกับว่าถูกไฟฟ้าดูด เขาดึงมือออกจากร่างของนาง เดินผ่านนางไปอย่างผิดธรรมชาติ ผลักพุ่มไม้ออกไปแล้วพูดว่า “เด็ก ๆ ไม่สามารถซ่อนอยู่ในสถานที่เหล่านี้ได้ ข้าจะช่วยท่านหารอบ ๆ มีตำหนักร้างสองสามแห่งหลังทะเลสาบ บางทพวกเขาอาจไปเล่นที่นั่น ”

“พาข้าไป” ไป๋ชิงหลิงไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของเสิ่นหรูเหลียน จิตใจนางให้ความสนใจกับเด็กเพียงอย่างเดียว

เสิ่นหรูเหลียนพยักหน้าและพูดว่า “ขอรับ พระชายาตามข้ามา”

หลังจากพูดอย่างนั้น เสิ่นหรูเหลียนก็เดินนำหน้าไปก่อน และไป๋ชิงหลิงเดินตามหลังเสิ่นหรูเหลียน

เมื่อทั้งสองจากไป ก็มีร่างหนึ่งออกมาจากหลังป่าไผ่

เสิ่นโหรวเม่ยมองไปที่ด้านหลังของไป๋ชิงหลิงและเสิ่นหรูเหลียนที่เดินจากไป มีประกายแสงในดวงตาของนาง……

พี่ชายที่หยิ่งทะนงตัวของนาง กลับอยู่ด้วยกันกับพระชายาหรง

อ๋า……

เสิ่นโหรวเม่ยแอบติดตามพวกเขา และไปที่ตำหนักที่ถูกทิ้งร้างมานานหลายปี

ด้านหลังทะเลสาบตำหนักร้าง แท้จริงแล้วคือวังเย็น

นางสนมของกษัตริย์ทุกราชวงศ์ หลังจากถูกปลดจะถูกคุมขังในวังเย็นปล่อยไปตามยถากรรม

มีนางสนมบางคนไม่ถูกค้นพบทันเวลาหลังจากที่ตาย และกระดูกเหล่านั้นยังคงถูกเก็บไว้ในวังเย็น ซึ่งทำให้วังเย็นดูเย็นชาและน่ากลัว

เสิ่นหรูเหลียนนำไป๋ชิงหลิง ผ่านทางเดินที่ยาวมาก สภาพแวดล้อมมืดมาก เมื่อไป๋ชิงหลิงเดินผ่านไป มีความเย็นยะเยือกในใจเล็กน้อย

เซิงเอ๋อร์ไม่มีทางยังที่แห่งนี้ !

นางไม่มีทางเจอเซิงเอ๋อร์ที่นี่

สถานที่นี้น่ากลัวเกินไป

มันดำมืดสนิทราวกับนรก