ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 292

นางเดินตามหลังไป๋ชิงหลิงโดยตั้งใจให้ช้าลง

ไป๋ชิงหลิงเมื่อรู้สึกถึงความแปลกประหลาดของคนที่อยู่เบื้องหลังนาง จึงหันศีรษะไปมอง และพบว่าแม่นางซั่งกำลังจ้องมองที่ขาของหรงเยี่ยด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า

นางตกตะลึง จากนั้นรู้สึกอึดอัด จึงก้าวเดินช้าลงโดยไม่รู้ตัว

เมื่อระยะห่างระหว่างหรงเยี่ยกับคนอื่นๆ ห่างมากขึ้น แม่นมซั่งถามเบาๆว่า "องค์หญิง ขาของท่านอ๋องยังดีอยู่หรือไม่"

นางปรับอารมณ์และพูดว่า "ข้าไม่รู้ ข้าทำได้แค่รักษาขาของท่านอ๋องให้ดีที่สุด"

แม่นางซั่งคุกเข่าลงอย่างกะทันหัน ทำให้ไป๋ชิงหลิงตกใจ

ขณะที่สนับสนุนแม่นางซั่ง นางก็หันศีรษะไปมองหรงเยี่ยที่จากไปแล้ว

พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเบื้องหลังพวกเขา

โดยธรรมชาติแล้ว ไป๋ชิงหลิงไม่ต้องการให้หรงเยี่ยเห็นฉากนี้ ไม่ว่าคนอื่นจะเจ็บปวดแค่ไหน มันก็ไม่คุ้มกับความเจ็บปวดของบุคคลที่เกี่ยวข้อง

ถ้าเขาเห็นว่าทุกคนรอบตัวเขาเศร้าเพราะขาของเขา เขาคงรู้สึกเศร้ามากแน่ๆ

นางดึงร่างของแม่นมซั่งอย่างแรง แล้วพูดว่า "แม่นมซั่ง ลุกขึ้นมาคุยกัน"

“องค์หญิง เจ้าสัญญากับบ่าวอาวุโสผู้นี้ว่าเจ้าจะต้องรักษาขาของท่านอ๋อง อย่ามองท่านอ๋องที่เย็นชาและเฉยเมย ความจริงแล้วเขาจ่ายมากกว่าใคร ๆ เขาไม่ควรเป็นแบบนี้ องค์หญิงเชี่ยวชาญด้านการแพทย์มาก นางจะต้องรักษาท่านอ๋องได้แน่นอน” แม่นางซั่งพูดทั้งน้ำมูกและน้ำตา

มือของไป๋ชิงหลิงค่อยๆ ดึงออกจากแม่นมซั่งนั่งยองๆ แล้วมองไปที่แม่นมซั่งก่อนจะพูดว่า "แม่นมซั่งข้าพูดได้คำเดียวว่าข้าทำดีที่สุดแล้ว ขาของท่านอ๋องเจ็บสาหัสมากในตอนนั้น เป็นเพราะ...ข้าทำให้เขาเป็นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้”

แม่นางซั่งน้ำตาไหล นางไม่ต้องการได้ยินไป๋ชิงหลิงบอกนางว่า "ทำให้ดีที่สุด" นางหวังว่านางจะทำให้หรงเยี่ยลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง

มิฉะนั้น พระเจ้าจะไม่ยุติธรรมกับเขามากเกินไป

หลังจากพรากท่านแม่ไปก่อน เขาก็พลัดพรากจากเนื้อและเลือดของตัวเองเป็นเวลาห้าปี และตอนนี้เขาสูญเสียขาทั้งสองฝ่ายไปแล้ว

เห็นได้ชัดว่าเขาดูร่ำรวยและงดงาม แต่เขาไม่มีความสุขเท่าที่ท่านอ๋องต้วนมอง

นางเกลียดความโหดร้ายของพระเจ้า ดังนั้นนางจึงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่ไป๋ชิงหลิง "เจ่เป็นหมอผี เจ้าช่วยชีวิตพระมารดา เต๋อเฟย และผู้ป่วยโรคระบาดมากมายที่คนอื่นไม่สามารถช่วยได้ แล้วเหตุใดจึงจะไม่สามารถช่วยขาของฝ่าบาทได้"

ทันทีที่คำว่า "ขา" ล้มลง ไป๋ชิงหลิงก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง

ใบหน้าสวยของนางเปลี่ยนเป็นสีซีดในทันที และร่างกายของนางก็ถูกกระแทกอย่างแรง

ใช่แล้ว นางช่วยชีวิตคนมากมาย แต่นางทำอะไรกับขาของเขาไม่ได้...

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น