ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 3

"ช่วยข้า ช่วยข้าด้วย ไป๋ชิงหลิง!"

ใคร......

ใครเรียกเธอ

ไป๋ชิงหลิงลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ

ภาพเลือนรางตรงหน้า โดนอาบย้อมไปด้วยสีแดง

หูของเธอยังคงได้ยินเสียงเรียกของผู้หญิงคนหนึ่ง น้ำเสียงนั้นฟังดูเศร้า

"ไป๋ชิงหลิง ช่วยลูกของข้าด้วย ช่วยลูกของข้าด้วย"

อยู่ ๆ เสียงนั้นก็ดังฟังชัดขึ้นมา

ภาพตรงหน้าของไป๋ชิงหลิงก็เริ่มชัดมากขึ้นเรื่อย ๆ

ภาพเลือดที่ไหลนองอยู่ท่วมพื้น สะท้อนเข้ามาในดวงตาของเธอ ทำให้ไป๋ชิงหลิงตกใจในทันที!

คนตาย!!

รอบตัวของเธอห้อมล้อมไปด้วยผู้คนที่แต่งตัวด้วยชุดโบราณและพวกเขาก็เสียชีวิตไปแล้ว ตัวของพวกเขาเต็มไปด้วยบาดแผล ที่มีเลือดไหลออกมาราวกับสายน้ำ

ในกองศพพวกนี้เด็กที่สุดดูเหมือนจะเป็นเด็กอายุประมาณสามขวบ ที่แก่ที่สุดดูราว ๆ หกสิบกว่าปี แถมยังมี หญิงตั้งครรภ์ที่อายุครรภ์ประมาณเก้าเดือนอยู่ด้วย

ไป๋ชิงหลิงยังไม่ทันจะรวบรวมสติ ก็มีภาพความทรงจำหนึ่งที่ไม่ใช่ของเธอผุดขึ้นมาในหัว

เมืองเฉาจิง[1] แคว้นหรง

เธอ คือหมอทหารที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่21 ทะลุมิติมา!

นี่คือการย้อนมาอดีต เจ้าของร่างเดิมชื่อว่าไป๋ชิงหลิงเหมือนกันกับเธอ

เป็นบุตรีคนรองในสมรสของติ้งเป่ยโหว เป็นพระชายาต้วนของท่านอ๋องต้วน

แต่กลับเป็นพระชายาที่อาภัพนัก แรกเริ่มนางนึกว่าแต่งงานกับคนที่รัก แต่เมื่อครั้งที่นางได้รับวินิจฉัยว่าตั้งครรภ์นั้น ท่านอ๋องต้วนก็มีท่าทีแตกต่างออกไปจากเดิมราวฟ้ากับเหว

แต่กลับมีแสดงท่าทางแปลก ๆ เหมือนมีอะไรบางอย่างต่อไป๋จิ่น พี่สาวฝาแฝดของไป๋ชิงหลิง

แต่เจ้าของร่างเดิมนั้นโง่เขลา มองไม่ออกว่าท่านอ๋องต้วนนั้นปันใจไปรักไป๋จิ่น เป็นเหตุให้นางที่เอาแต่พึ่งพี่สาว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ฟังคำแนะนำจากพี่สาว จนโดนวางแผนลอบฆ่าก็ยังไม่รู้ตัว

ท่านอ๋องต้วนหมดรักนางตั้งนานแล้ว แต่เพราะว่าเขาเป็นคนขอสมรสพระราชทานไป๋ชิงหลิงเป็นพระชายาด้วยตนเอง บวกกับฮ่องเต้และไทเฮานั้นพอพระทัยในตัวของไป๋ชิงหลิงเป็นอย่างมาก เขาจึงไม่กล้าที่จะทิ้งพระชายาอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา จึงรอ

รอจนกระทั่งไป๋ชิงหลิงตั้งครรภ์ได้จนอายุครบสิบเดือนแล้วคลอดเด็กออกมา เขาค่อยทำการหยดเลือดพิสูจน์ผลพ่อลูก[2] แล้วค่อยเอาเลือดที่ไม่ผสมรวมกันให้ฮ่องเต้กับไทเฮาทอดพระเนตร

ท่านอ๋องต้วนก็จะมีเหตุผลในการประหารไป๋ชิงหลิง

ส่วนเลือดแล้วก็ศพที่อยู่ตรงหน้า ล้วนเป็นผู้ติดตามรับใช้เจ้าของร่างคนเดิมทั้งสิ้น

ไป๋ชิงหลิงจับมือของผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ แล้วพูดออกมาเบา ๆ : "ความแค้นนี้ของพวกเธอ ฉันไป๋ชิงหลิงจดจำเอาไว้แล้ว รอฉันกลับมา จวนอ๋องต้วนและไป๋จิ่นจะต้องชดใช้ด้วยเลือดของพวกเขา"

หลังสาบานจบ ไป๋ชิงหลิงก็อดทนต่อความเจ็บของร่างกาย แล้วปีนออกไปทางรูเล็ก ๆ ในโรงเก็บฟืน

ในเวลาเดียวกัน บุรุษชุดดำกลุ่มหนึ่งก็ใช้วิชาตัวเบามาจนถึงโรงเก็บฟืนในจวนอ๋องต้วน

วินาทีที่ไป๋จิ่นกำลังจะเข้าไปในโรงเก็บฟืน บุรุษชุดดำก็กระโดดลงมาที่พื้น

ไป๋จิ่นตกใจจนร้องออกมาเสียงดัง: "กรี๊ด......"

"มี......มีมือสังหาร ผู้ใดก็ได้มานี่หน่อย......"

"ปึก ๆ !" ไม่รอให้เวรยามในจวนอ๋องต้วนไหวตัวทัน บุรุษชุดดำกลุ่มนั้นรีบถีบประตูและหน้าต่างของโรงเก็บฟืนแล้วเดินเข้าไป

บุรุษชุดดำที่ยืนอยู่ตรงหน้าของไป๋จิ่น ขยับไปอยู่ด้านหลังนางด้วยความรวดเร็วดั่งสายฟ้า คมดาบจี้อยู่ที่ต้นคอของนาง: "ยังเหลือเด็กอีกคนหนึ่ง!"

ข้อมูลเพิ่มเติม

[1] 朝京 เมืองเฉาจิงคือมืองหน้าด่าน เป็นเมืองทางผ่านก่อนเข้าเขตเมืองหลวง

[2]หยดเลือดพิสูจน์พ่อลูก คือ จีนในสมัยโบราณมีความเชื่อว่าหากเอาเลือดของลูกกับบิดามารดาหรือพี่น้องคนอื่น ๆ มาหยดในถ้วยเดียวกันแล้วเลือดรวมเข้าหากันนั้นถือว่าเป็นพ่อลูก - แม่ลูก หรือพี่น้องกันโดยสายเลือด แต่หากเลือดไม่รวมกันแปลว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน ส่วนใหญ่ฝ่ายชายมักใช้วิธีนี้พิสูจน์ว่าฝ่ายหญิงคบชู้)