ไป๋ชิงหลิง บุปผาพิษลิขิตแค้น นิยาย บท 309

หลังจากที่ได้ยินเสียงทักทายของหวู่ซือหลิง ไป๋ชิงหลิงก็พยักหน้าทักทายกลับ หลังจากนั้นผายมือไปที่เก้าอี้ตรงข้าม：“นั่งสิ”

จู่ๆในใจพระชายาหราวก็รู้สึกหนักหน่วงขึ้นมา ไม่รู้ว่าไป๋ชิงหลิงมาทำอะไรที่โรงน้ำชาซินเยว่กะทันหัน

เธอเคยสืบมา ไป๋ชิงหลิงไม่เคยมาที่โรงน้ำชาซินเยว่

แต่วันนี้นางกลับปรากฏตัวที่นี่ ไม่ใช่เหตุบังเอิญอย่างแน่นอน

ดี ดูเหมือนว่าเตรียมตัวมาเจอเธอสินะ

พอคิดได้เช่นนี้ ในใจพระชายาหราวก็เพิ่มความระมัดระวัง และความยโสยิ่งขึ้นไปอีก

“ปัง!” หน้าต่างกับประตู ปิดลงพร้อมกัน

สีหน้าของพระชายาหราวเปลี่ยนไป พบว่านางกำนัลข้างกายเธอกับแม่นมถูกกั้นไว้ด้านนอกประตู แม้แต่หน้าต่างก็ปิดด้วย

นางหมายความว่าอย่างไร?

“พระชายาหรง นี่มัน…...อะไรกัน?”

“ได้ยินว่าช่วงนี้พระชายาหราวมาที่โรงน้ำชาซินเยว่ทุกวัน ก็เลยหาจังหวะ อยากรู้ว่าจะเจอกับพระชายาหราวหรือไม่ สะใภ้อย่างพวกเรา ก็ควรจะมีไมตรีจิตต่อกัน”

ไมตรีจิตอะไรของนาง!!

หวู่ซือหลิงแทบจะบ้าตายกับคำพูดของไป๋ชิงหลิง

“พอได้แล้ว พระชายาหรงไม่ต้องพูดจาอ้อมค้อม”

“ต้องเช่นนี้สิ!” ริมฝีปากไป๋ชิงหลิงยังคงอมยิ้ม หลังจากนั้นก็ยกกาน้ำชาขึ้น รินใส่แก้ว แล้วส่งไปในมือของพระชายาหราว

พระชายาหราวงุนงงเล็กน้อย ก้มหน้ามองมือที่ยัดเข้ามาในมือตนเอง แก้วใบนั้นว่างเปล่า

แต่ไม่นาน เสียงน้ำไหลก็ดังขึ้น

น้ำในกาน้ำชาไหลออกมา ลงในแก้วของพระชายาหราวที่อยู่ในมือ ไม่นานก็เต็มแก้ว

พระชายาหราวคาดเดาความคิดของไป๋ชิงหลิงไม่ออก จู่ๆสมองก็สับสนมึนงง ไม่ทันได้ชักมือกลับ ทำให้น้ำชาในแก้วเอ่อล้นออกมา

น้ำชาที่ร้อนผ่าวลวกโดนมือของพระชายาหราว

“เพล้ง!”

“เจ้า…...”

พระชายาหราวได้สติกลับมา ก็รีบปล่อยมือทันที ยกมืออีกข้างมากดข้อมือของตัวเองไว้ ลุกขึ้นยืนพร้อมกัดฟันด้วยความโกรธ：“พระชายาหรง”

“ข้าไม่ได้ตั้งใจ” ไป๋ชิงหลิงวางกาน้ำชาลง ปากพูดคำพูดรู้สึกผิดออกมา แต่ใบหน้ากลับเยือกเย็นดั่งน้ำค้างแข็ง……

ยิ่งนางไม่รู้ร้อนรู้หนาวเช่นนี้ หวู่ซือหลิงก็ยิ่งโมโห

น้ำชาของไป๋ชิงหลิงเมื่อครู่ ไม่เพียงแต่ลวกลงบนมือเธอ แถมยังทำให้กระโปรงเธอเปียกอีกด้วย

เธอไม่มีอารมณ์จะอยู่ต่อแล้ว เพราะไม่ว่ายังไงวันนี้พระชายารองหวู่ก็ต้องตาย

พอถึงเวลา ในวังก็จะมีคนเก็บกวาดนังผู้หญิงอวดดีคนนี้ให้เธอเอง

หวู่ซือหลิงสบถเหอะ หาเรื่องเดือดร้อนซะจริง เธอหมุนตัวแล้วเดินไปทางประตูของห้องน้ำชา พอยกมือขึ้นจะดึง

ประตูกลับดึงไม่ออก

เธอดึงอยู่หลายครั้ง มีแต่เสียง“ปังๆๆ”จากประตู แต่ก็ยังดึงไม่ออกเหมือนเดิม

หวู่ซือหลิงโมโหขึ้นมาทันที